1A odpowiadając Ijob rzekł:
1Siis rääkis Iiob ja ütles:
2Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?
2'Kui kaua te piinate mu hinge ja jahvatate mind sõnadega?
3Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?
3Te mõnitate mind juba kümnendat korda häbenematult mulle peale käies.
4A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.
4Ja kui ma ka tõesti oleksin eksinud, siis jääks mu eksimus ainult mulle.
5A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohaóbieniem mojem,
5Kui te tõesti mu ees tahate suurustada ja mulle mu alandust ette heita,
6Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.
6siis teadke, et Jumal on mind maha paisanud ja piiranud mind oma võrguga.
7Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.
7Vaata, ma kisendan: 'Vägivald!', aga ei saa vastust; hüüan appi, aga õigust ei ole.
8Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.
8Ta tegi mu teele tõkke ja ma ei pääse üle, ta pani mu radade peale pimeduse.
9Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.
9Ta riisus minult au ja võttis mul krooni peast.
10Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.
10Ta kiskus mind igapidi maha, et kaoksin, ja juuris mu lootuse välja nagu puu.
11Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.
11Ta süütas oma viha põlema mu vastu ja pidas mind oma vaenlaseks.
12Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.
12Tema väesalgad tulid üheskoos, rajasid tee mu juurde ja lõid leeri üles mu telgi ümber.
13Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.
13Mu vennad hoidis ta minust eemale ja mu tuttavad võõrdusid minust hoopis.
14Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.
14Mu lähedased jätsid mind maha ja mu sõbrad unustasid mind ära.
15Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.
15Mu kodakondsed ja teenijad peavad mind võõraks - ma olen nende silmis otsekui muulane.
16Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.
16Ma hüüan oma sulast, aga ta ei vasta, ma pean teda anuma, nagu mu suu võtab.
17Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.
17Mu naisele ei meeldi mu hingeõhk ja oma lihastele vendadele olen ma vastik.
18I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.
18Poisidki põlgavad mind; kui ma tõusen, siis nad räägivad mulle vastu.
19Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.
19Mind jälestavad kõik mu lähemad sõbrad, ja need, keda ma armastasin, on pöördunud mu vastu.
20Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.
20Mu luud on jäänud kinni naha ja liha külge, mu kondid tungivad välja nagu hambad.
21Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.
21Halastage mu peale, halastage, mu sõbrad, sest mind on tabanud Jumala käsi!
22Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?
22Miks ajate teiegi mind taga nagu Jumal? Kas te ei küllastu mu lihast?
23Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!
23Oh, et mu sõnad ometi kirja pandaks, et need raamatusse kirjutataks,
24Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!
24raudsule ja tinaga uurendataks kaljusse igaveseks ajaks!
25Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzieó nad prochem stanie.
25Sest ma tean, et mu Lunastaja elab, ja tema jääb viimsena põrmu peale seisma.
26A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;
26Ja kuigi mu nahka on nõnda nülitud, saan ma ilma ihutagi näha Jumalat,
27Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.
27teda, keda ma ise näen, keda näevad mu oma silmad, aga mitte mõne võõra. Mul kõdunevad neerud sisikonnas.
28Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.
28Kui te mõtlete: 'Me ajame teda taga, asja juur leidub temas',
29Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.
29siis kartke mõõka, sest viha toob mõõka väärt süüteod, et te teaksite: kohus on olemas!'