¹Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

¹Ja Iiob jätkas oma kõnet ning ütles:

²Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

²'Kes annaks mulle tagasi endised kuud, need päevad, mil Jumal mind hoidis,

³Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

³kui oma lampi mu pea kohal laskis paista tema, kelle valgusega ma käisin pimeduses,

⁴Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

⁴et ma võiksin olla nagu oma nooruspäevil, mil Jumala osadus oli mu telgi peal,

⁵Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

⁵kui Kõigevägevam oli alles mu juures ja mu lapsed viibisid mu ümber,

⁶Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

⁶kui mu sammud ujusid piimas ja kalju laskis mulle voolata õliojasid?

⁷Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

⁷Kui ma siis läksin linna värava juurde, kui ma seadsin oma istme turu peale,

⁸Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

⁸siis mind nähes pugesid noored mehed peitu ja elatanud tõusid üles ning jäid seisma,

⁹Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

⁹pealikud lakkasid kõnelemast ja panid käe suu peale,

¹⁰Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

¹⁰vürstide hääl vaikis ja nende keel kleepus suulakke.

¹¹Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

¹¹Tõesti, kelle kõrv mind kuulis, see kiitis mind õnnelikuks, ja kelle silm mind nägi, see tunnistas minu kasuks,

¹²Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

¹²sest ma päästsin viletsa, kes appi hüüdis, ja vaeslapse, kellel ei olnud aitajat.

¹³Błogosławieóstwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

¹³Mulle sai osaks hukkuja õnnistus ja ma panin hõiskama lese südame.

¹⁴W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

¹⁴Ma riietusin õiglusesse, ja mu õigus ehtis mind nagu kuub ja kübar.

¹⁵Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

¹⁵Ma olin pimedale silmadeks ja jalutule jalgadeks.

¹⁶Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

¹⁶Ma olin vaestele isaks ja ma uurisin isegi tundmatu tüliasja.

¹⁷I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

¹⁷Ma purustasin ülekohtutegija lõualuud ja tõmbasin saagi ta hammaste vahelt.

¹⁸Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

¹⁸Seepärast ma mõtlesin: 'Küllap ma heidan hinge oma pesas ja mu päevade hulk on nagu liiv.

¹⁹Korzeó mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

¹⁹Mu juur jääb avatuks veele ja mu okste peal on öösiti kaste.

²⁰Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

²⁰Mu au on alati uus ja amb mu käes on ikka laskevalmis.'

²¹Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

²¹Nad kuulasid mind ja ootasid, ning vaikisid, kui ma nõu andsin.

²²Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

²²Pärast mu kõnet nad ei rääkinud enam, sest mu sõnad otse voolasid nende peale.

²³Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

²³Nad ootasid mind nagu vihma ja ajasid suud ammuli otsekui hilisvihma pärast.

²⁴Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

²⁴Ma naeratasin neile, kui neil puudus usk, ja nad ei tumestanud mu lahket nägu.

²⁵Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

²⁵Mina valisin neile tee ja istusin ise esikohal, elasin nagu kuningas väehulga keskel, otsekui leinajate trööstija.