1(Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm.)
1Laulujuhatajale: Korahi laste laul.
2Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!
2Kuulge seda, kõik rahvad! Pange tähele, kõik maailma elanikud,
3Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
3nii alamad kui ülemad, üheskoos rikas ja vaene!
4Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.
4Mu suu räägib tarkusesõnu ja mu südame mõte sügavat tunnetust.
5Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.
5Ma pööran oma kõrva tähendamissõna poole ja teen kandlega avalikuks oma mõistatuse.
6Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?
6Miks ma peaksin kartma kurjal ajal, kui mind ümbritsevad mu tagakiusajate pahateod,
7Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.
7kes loodavad oma varanduse peale ja kiitlevad oma suurest rikkusest?
8Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zaó.
8Ükski ei või venna eest anda luna ega tema eest maksta Jumalale lunastushinda,
9(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)
9sest nende hinge luna on liiga kallis ja peab jääma igavesti tasumata selleks,
10Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.
10et keegi ei jääks elama lõppemata ega näekski hauda.
11Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.
11Sest nähakse ju, et targad surevad, albid ja sõgedad saavad üheskoos otsa ning jätavad oma varanduse teistele.
12Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.
12Nad arvavad, et nende kojad jäävad igaveseks, nende asulad põlvest põlve; nad on oma nimede järgi nimetanud maakohti.
13Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
13Ent inimene toreduses ei jää püsima, ta on loomade sarnane, kellele tehakse ots.
14Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.
14See on nende tee, kes loodavad iseendi peale, ja nende järglaste tee, kellele meeldivad nende kõned.
15Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego.
15Nagu lambakari pannakse nad kinni surmavalda, surm on neile karjaseks, ja õiglased saavad hommikul nende valitsejaks; surmavald kulutab ära nende kuju, neile ei jää eluaset.
16Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.
16Kuid Jumal lunastab mu hinge surmavalla käest, sest ta võtab mu vastu. Sela.
17Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
17Ära karda, kui keegi rikastub, kui tema koja au saab suureks!
18Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
18Sest oma surma ei võta ta midagi kaasa, tema au ei järgne talle.
19A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
19Kui tema ka kiidab oma hinge õnnelikuks oma elus ja teised kiidavad sind, et sa teed enesele hea elu,
20Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.
20lähed sa siiski oma esiisade sugupõlve juurde, kes iialgi ei saa näha valgust.
21Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.
21Inimene toreduses, kui tal pole arusaamist, on loomade sarnane, kellele tehakse ots.