¹(Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśó Dawidowa nauczająca.)

¹Laulujuhatajale: keelpillil mängida; Taaveti õpetuslaul.

²W uszy swe przyjmij, o Boże! modlitwę moję, a nie kryj się przed prośbą moją:

²Jumal, pane tähele mu palvet ja ära peida ennast mu anumise eest!

³Posłuchaj mię z pilnością, a wysłuchaj mię; boć się uskarżam w modlitwie swej, i trwożę sobą:

³Pane tähele mind ja vasta mulle! Ma ekslen ümber ägades ja jooksen uisapäisa

⁴Dla głosu nieprzyjaciela, i dla uciśnienia od bezbożnika; albowiem mię zarzucają kłamstwem, a w popędliwości swej sprzeciwiają mi się.

⁴vaenlase hääle tõttu, õela rõhumise pärast, sest nad veeretavad mu peale nurjatust ja vihas kiusavad nad mind taga.

⁵Serce moje boleje we mnie, a strachy śmierci przypadły na mię.

⁵Mu süda vabiseb mu sees ja surma koledused on langenud mu peale.

⁶Bojaźó ze drżeniem przyszła na mię, a okryła mię trwoga.

⁶Kartus ja värin tulid mu peale ja õudus kattis mind.

⁷I rzekłem: Obym miał skrzydła jako gołębica, zaleciałbym, a odpocząłbym.

⁷Siis ma ütlesin: Oh oleksid mul tuvi tiivad, ma lendaksin minema ja asuksin kuhugi elama.

⁸Otobym daleko zaleciał, a mieszkałbym na puszczy. Sela.

⁸Vaata, ma põgeneksin kaugele ja viibiksin kõrbes. Sela.

⁹Pospieszyłbym, abym uszedł przed wiatrem gwałtownym, i przed wichrem.

⁹Ma tõttaksin pääsema pakku tuulepöörise, maru eest.

¹⁰Zatrać ich, Panie! rozdziel język ich; bom widział bezprawie i rozruch w mieście.

¹⁰Hävita nad, Issand, sega nende keeled, sest ma näen linnas vägivalda ja riidu!

¹¹We dnie i w nocy otaczają ich po murach jego, a złość i przewrotność jest w pośrodku jego.

¹¹Ööd ja päevad nad käivad piki tema müüre, nurjatus ja vaev on ta keskel.

¹²Ciężkości są w pośrodku jego, a nie ustępuje z ulic jego chytrość i zdrada.

¹²Kadu on ta keskel ja ta turult ei tagane rõhumine ja pettus.

¹³Albowiem nie nieprzyjaciel jaki zelżył mię, inaczej zniósłbym to był; ani ten, który mię miał w nienawiści, powstał przeciwko mnie; bobym się wżdy był skrył przed nim;

¹³Sest mitte vaenlane ei laima mind, seda ma taluksin; mitte mu vihamees ei suurusta mu vastu, tema eest ma peidaksin ennast,

¹⁴Ale ty, człowiecze mnie równy, wodzu mój, i znajomy mój.

¹⁴vaid sina, inimene nagu mina, mu sõber ja tuttav,

¹⁵Którzyśmy się z sobą mile w tajności naradzali, i do domu Bożego społecznie chadzali.

¹⁵kellega meil oli armas osadus, Jumala kotta läksime koos rahvahulgaga.

¹⁶Oby ich śmierć z prędka załapiła, tak aby żywo zstąpili do piekła! albowiem złość jest w mieszkaniu ich, i w pośrodku ich.

¹⁶Karaku surm nende kallale, mingu nad elusalt alla surmavalda, sest selge kurjus on nende elamuis, nende põues!

¹⁷Ale ja do Boga zawołam, a Pan mię wybawi.

¹⁷Aga mina hüüan Jumala poole ja Issand aitab mind.

¹⁸W wieczór i rano, i w południe modlić się, i z trzaskiem wołać będę, aż wysłucha głos mój.

¹⁸Õhtul ja hommikul ja lõunaajal ma kurdan ja ägan, ja ta kuuleb mu häält.

¹⁹Odkupi duszę moję, abym był w pokoju od wojny przeciwko mnie; bo ich wiele było przy mnie.

¹⁹Ta lunastab mu hinge rahusse kallalekippujaist, sest need on hulgani mu ümber.

²⁰Wysłucha Bóg i utrapi ich, (jako ten, który siedzi od wieku.Sela.) przeto, że nie masz w nich poprawy, ani się Boga boją.

²⁰Jumal kuuleb ja vastab neile, tema, kes istub aujärjel iidsest ajast. Sela. Sest nad ei muuda meelt ega hakka kartma Jumalat.

²¹Wyciągnął ręce swoje na tych, którzy z nim mieli pokój, wzruszył przymierze swoje.

²¹See mees oli pistnud oma käed nende külge, kes pidasid temaga rahu, ta rikkus oma lepingut.

²²Gładsze niż masło były słowa ust jego, ale walka w sercu jego: a mię kciejsze słowa jego niż olej, wszakże były jako miecze dobyte:

²²Pehmem kui või on tema suu, aga südames ta tuleb kallale; libedamad kui õli on tema sõnad, kuid need on siiski nagu paljastatud mõõgad.

²³Wrzuć na Pana brzemię twoje, a on cię opatrzy, i nie dopuści, aby się na wieki zachwiać miał sprawiedliwy.

²³Heida Issanda peale oma koorem, ja tema hoolitseb sinu eest; ta ei lase iialgi kõikuda õiget!

²⁴Ale ich ty, o Boże! wepchniesz w dół zginienia; mężowie krwawi i zdradliwi nie dojdą do połowy dni swoich; ale ja w tobie nadzieję mieć będę.

²⁴Jah, sina, Jumal, tõukad nad hukatuse auku; mõrtsukad ja petised ei saa oma elupäevi poolegi peale. Aga mina loodan sinu peale!