1Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego.
1Tulge, hõisakem Issandale, hüüdkem rõõmuga oma päästekalju poole!
2Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy.
2Tulgem tema palge ette tänamisega, hõisakem temale kiituslauludega!
3Albowiem Pan jest Bóg wielki, i król wielki nade wszystkich bogów.
3Sest Issand on suur Jumal ja suur kuningas üle kõigi jumalate.
4W jegoż rękach są głębokości ziemi, i wierzchy gór jego są.
4Tema käes on maa sügavused ja tema päralt on mägede tipud.
5Jegoż jest morze, bo je on uczynił; i ziemia, którą ręce jego ukształtowały.
5Tema oma on meri, sest tema on selle teinud, ja tema käed on valmistanud kuiva maa.
6Pójdźcie, kłaniajmy się, a upadajmy przed nim; klękajmy przed Panem, stworzycielem naszym.
6Tulge, kummardagem ja põlvitagem, heitkem maha Issanda, oma Looja palge ette!
7Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie,
7Sest tema on meie Jumal ja meie tema karjamaa rahvas ja lambad, kes on tema käe all. Täna, kui te kuulete ta häält,
8Nie zatwardzajcież serca swego, jako w Meryba, a jako czasu kuszenia na puszczy.
8ärge tehke kõvaks oma südant nõnda nagu Meribas, nõnda nagu Massa päeval kõrbes.
9Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.
9'Seal teie esiisad kiusasid mind, panid mind proovile, ehk küll said näha mu tööd.
10Przez czterdzieści lat miałem spór z tym narodem, i rzekłem: Lud ten błądzi sercem, a nie poznali dróg moich;
10Nelikümmend aastat oli mul tülgastust sellest rahvapõlvest. Ja ma ütlesin: Nemad on eksija südamega rahvas, nad ei tunne minu teid.
11Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.
11Seepärast ma vandusin oma vihas: Nad ei pääse minu hingamisse!'