1Tedy odpowiedział Elifas Temaóczyk, i rzekł:
1Lalu berbicaralah Elifas, katanya: "Ayub, kesalkah engkau bila aku bicara? Tak sanggup aku berdiam diri lebih lama.
2Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
2(4:1)
3Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
3Banyak orang telah kauberi pelajaran, dan mereka yang lemah telah kaukuatkan.
4Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
4Kata-katamu yang memberi semangat, membangunkan orang yang tersandung, lemas dan penat.
5A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
5Tetapi kini engkau sendiri ditimpa duka; kau terkejut, dan menjadi putus asa.
6Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
6Bukankah engkau setia kepada Allah; bukankah hidupmu tiada cela? Jika begitu, sepantasnyalah engkau yakin dan tak putus asa.
7Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
7Pikirlah, pernahkah orang yang tak bersalah ditimpa celaka dan musibah?
8Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
8Aku tahu dari pengamatan bahwa orang yang membajak ladang kejahatan, dan menabur benih bencana bagai biji tanaman, akan menuai celaka dan kesusahan!
9Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
9Bagai badai, begitulah murka Allah membinasakan mereka hingga punah!
10Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
10Orang jahat mengaum dan meraung, bagaikan singa mereka menggerung. Tetapi Allah membungkam mereka serta mematahkan gigi-giginya.
11Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
11Mereka mati seperti singa kekurangan makanan, sehingga anak-anaknya bercerai-berai tak keruan.
12Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
12Pernah suatu wahyu sampai kepadaku, bagaikan bisikan halus dalam telingaku.
13W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
13Tidurku terganggu dan terusik olehnya, seperti mendapat mimpi yang buruk di malam buta.
14Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
14Aku pun terkejut dan menggigil gentar; seluruh tubuhku bergundang, gemetar.
15A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
15Angin sepoi menyentuh wajahku, maka tegaklah bulu romaku.
16Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
16Suatu sosok berdiri di hadapanku; kutatap, tetapi ia asing bagiku. Lalu kudengar bunyi suara memecah heningnya suasana,
17Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
17'Mungkinkah manusia tanpa salah di hadapan Allah? Mungkinkah ia tidak bercela di mata Penciptanya?
18Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
18Bahkan hamba-hamba Allah di surga, tak dapat dipercayai oleh-Nya. Bahkan pada malaikat-malaikat-Nya didapati-Nya kesalahan dan cela.
19Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
19Apalagi makhluk dari tanah liat makhluk debu yang dapat dipencet seperti ngengat!
20Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
20Makhluk itu hidup di waktu pagi, lalu mati terlantar di senja hari, dan untuk selamanya ia tak diingat lagi.
21Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
21Maka hilanglah segala yang dimiliki; ia pun mati tanpa beroleh akal budi.'