¹Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.

¹Сын мой! храни слова мои и заповеди мои сокрой у себя.

²Strzeż przykazaó moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.

²Храни заповеди мои и живи, и учение мое, как зрачок глаз твоих.

³Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.

³Навяжи их на персты твои, напиши их на скрижали сердца твоего.

⁴Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,

⁴Скажи мудрости: „Ты сестра моя!" и разум назови родным твоим,

⁵Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.

⁵чтобы они охраняли тебя от жены другого, от чужой, которая умягчает слова свои.

⁶Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;

⁶Вот, однажды смотрел я в окно дома моего, сквозь решетку мою,

⁷I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieóca głupiego,

⁷и увидел среди неопытных, заметил между молодыми людьми неразумного юношу,

⁸Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.

⁸переходившего площадь близ угла ее и шедшего по дороге к дому ее,

⁹Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.

⁹в сумерки в вечер дня, в ночной темноте и во мраке.

¹⁰A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,

¹⁰И вот – навстречу к нему женщина, в наряде блудницы, с коварнымсердцем,

¹¹Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;

¹¹шумливая и необузданная; ноги ее не живут в доме ее:

¹²Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;

¹²то на улице, то на площадях, и у каждого угла строит она ковы.

¹³I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:

¹³Она схватила его, целовала его, и с бесстыдным лицом говорила ему:

¹⁴Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.

¹⁴„мирная жертва у меня: сегодня я совершила обеты мои;

¹⁵Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.

¹⁵поэтому и вышла навстречу тебе, чтобы отыскать тебя, и – нашлатебя;

¹⁶Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.

¹⁶коврами я убрала постель мою, разноцветными тканями Египетскими;

¹⁷Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.

¹⁷спальню мою надушила смирною, алоем и корицею;

¹⁸Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.

¹⁸зайди, будем упиваться нежностями до утра, насладимся любовью,

¹⁹Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.

¹⁹потому что мужа нет дома: он отправился в дальнюю дорогу;

²⁰Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.

²⁰кошелек серебра взял с собою; придет домой ко дню полнолуния".

²¹I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.

²¹Множеством ласковых слов она увлекла его, мягкостью уст своих овладела им.

²²Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.

²²Тотчас он пошел за нею, как вол идет на убой, и как олень – на выстрел,

²³I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.

²³доколе стрела не пронзит печени его; как птичка кидается в силки, и не знает, что они – на погибель ее.

²⁴Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.

²⁴Итак, дети, слушайте меня и внимайте словам уст моих.

²⁵Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.

²⁵Да не уклоняется сердце твое на пути ее, не блуждай по стезям ее,

²⁶Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.

²⁶потому что многих повергла она ранеными, и много сильных убиты ею:

²⁷Dom jej jest jako drogi piekielne, wiodące do gmachów śmierci.

²⁷дом ее – пути в преисподнюю, нисходящие во внутренние жилища смерти.