1Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.
1Min själ är led vid livet. Jag vill giva fritt lopp åt min klagan, jag vill tala i min själs bedrövelse.
2Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?
2Jag vill säga till Gud: Döm mig icke skyldig; låt mig veta varför du söker sak mot mig.
3Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?
3Anstår det dig att öva våld, att förkasta dina händers verk, medan du låter ditt ljus lysa över de ogudaktigas rådslag?
4Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?
4Har du då ögon som en varelse av kött, eller ser du såsom människor se?
5Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?
5Är din ålder som en människas ålder, eller äro dina år såsom en mans tider,
6Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?
6eftersom du letar efter missgärning hos mig och söker att hos mig finna synd,
7Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.
7du som dock vet att jag icke är skyldig, och att ingen finnes, som kan rädda ur din hand?
8Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.
8Dina händer hava danat och gjort mig, helt och i allo; och nu fördärvar du mig!
9Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.
9Tänk på huru du formade mig såsom lera; och nu låter du mig åter varda till stoft!
10Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?
10Ja, du utgöt mig såsom mjölk, och såsom ostämne lät du mig stelna.
11Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.
11Med hud och kött beklädde du mig, av ben och senor vävde du mig samman.
12Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.
12Liv och nåd beskärde du mig, och genom din vård bevarades min ande.
13A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.
13Men därvid gömde du i ditt hjärta den tanken, jag vet att du hade detta i sinnet:
14Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.
14om jag syndade, skulle du vakta på mig och icke lämna min missgärning ostraffad.
15Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohaóbieniem, i widząc utrapienie moje,
15Ve mig, om jag befunnes vara skyldig! Men vore jag än oskyldig, så finge jag ej lyfta mitt huvud, jag skulle mättas av skam och skåda min ofärd.
16Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.
16Höjde jag det likväl, då skulle du såsom ett lejon jaga mig och alltjämt bevisa din undermakt på mig.
17Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.
17Nya vittnen mot mig skulle du då föra fram och alltmer låta mig känna din förtörnelse; med skaror efter skaror skulle du ansätta mig.
18Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!
18Varför lät du mig då komma ut ur modersskötet? Jag borde hava förgåtts, innan något öga såg mig,
19Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!
19hava blivit såsom hade jag aldrig varit till; från moderlivet skulle jag hava förts till graven.
20Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestaó, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,
20Kort är ju min tid; må han då låta mig vara, lämna mig i fred, så att jag får en flyktig glädje,
21Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;
21innan jag går hädan, för att aldrig komma åter, bort till mörkrets och dödsskuggans land,
22Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.
22till det land vars dunkel är såsom djupa vatten, dit där dödsskugga och förvirring råder, ja, där dagsljuset självt är såsom djupa vatten.