¹I odpowiedział Ijob, a rzekł:

¹Därefter tog Job till orda och sade:

²Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?

²Ja, förvisso vet jag att så är; huru skulle en människa kunna hava rätt mot Gud?

³Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.

³Vill han gå till rätta med henne, så kan hon ej svara honom på en sak bland tusen.

⁴Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?

⁴Han som är så vis i förstånd och så väldig i kraft, vem kan trotsa honom och dock slippa undan;

⁵On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.

⁵honom som oförtänkt flyttar bort berg och omstörtar dem i sin vrede;

⁶On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.

⁶honom som kommer jorden att vackla från sin plats, och dess pelare bäva därvid;

⁷Gdy on zakaże słoócu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.

⁷honom som befaller solen, så går hon icke upp, och som sätter stjärnorna under försegling;

⁸On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.

⁸honom som helt allena spänner ut himmelen och skrider fram över havets toppar;

⁹On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.

⁹honom som har gjort Karlavagnen och Orion, Sjustjärnorna och söderns Stjärngemak;

¹⁰On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.

¹⁰honom som gör stora och outrannsakliga ting och under, flera än någon kan räkna?

¹¹Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.

¹¹Se, han far förbi mig, innan jag hinner att se det, han drager framom mig, förrän jag bliver honom varse.

¹²Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?

¹²Se, han griper sitt rov; vem kan hindra honom? Vem kan säga till honom: »Vad gör du?»

¹³Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.

¹³Gud, han ryggar icke sin vrede; för honom har Rahabs följe måst böja sig;

¹⁴Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?

¹⁴huru skulle jag då våga svara honom, välja ut ord till att tala med honom?

¹⁵Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.

¹⁵Nej, om jag än hade rätt, tordes jag dock ej svara; jag finge anropa min motpart om misskund.

¹⁶Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:

¹⁶Och om han än svarade mig på mitt rop, så kunde jag ej tro att han lyssnade till min röst.

¹⁷Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;

¹⁷Ty med storm hemsöker han mig och slår mig med sår på sår, utan sak.

¹⁸Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.

¹⁸Han unnar mig icke att hämta andan; nej, med bedrövelser mättar han mig.

¹⁹Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?

¹⁹Gäller det försteg i kraft: »Välan, jag är redo!», gäller det rätt: »Vem ställer mig till ansvar?»

²⁰Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.

²⁰Ja, hade jag än rätt, så dömde min mun mig skyldig; vore jag än ostrafflig, så läte han mig synas vrång.

²¹Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.

²¹Men ostrafflig är jag! Jag aktar ej mitt liv, jag frågar icke efter, om jag får leva.

²²Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;

²²Det må gå som det vill, nu vare det sagt: han förgör den ostrafflige jämte den ogudaktige.

²³Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;

²³Om en landsplåga kommer med plötslig död, så bespottar han de oskyldigas förtvivlan.

²⁴Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?

²⁴Jorden är given i de ogudaktigas hand, och täckelse sätter han för dess domares ögon. Är det ej han som gör det, vem är det då?

²⁵Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.

²⁵Min dagar hasta undan snabbare än någon löpare, de fly bort utan att hava sett någon lycka;

²⁶Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

²⁶de ila åstad såsom en farkost av rör, såsom en örn, när han störtar sig ned på sitt byte.

²⁷Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:

²⁷Om jag än besluter att förgäta mitt bekymmer, att låta min sorgsenhet fara och göra mig glad,

²⁸Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.

²⁸Så måste jag dock bäva för alla mina kval; jag vet ju att du icke skall döma mig fri.

²⁹Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?

²⁹Nej, såsom skyldig måste jag stå där; varför skulle jag då göra mig fåfäng möda?

³⁰A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:

³⁰Om jag än tvår mig i snö och renar mina händer i lutsalt,

³¹Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.

³¹så skall du dock sänka mig ned i pölen, så att mina kläder måste vämjas vid mig.

³²Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.

³²Ty han är ej min like, så att jag vågar svara honom, ej en sådan, att vi kunna gå till doms med varandra;

³³Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.

³³ingen skiljeman finnes mellan oss, ingen som har myndighet över oss båda.

³⁴Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;

³⁴Må han blott vända av från mig sitt ris, och må fruktan för honom ej förskräcka mig;

³⁵Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.

³⁵då skall jag tala utan att rädas för honom, ty jag vet med min själv att jag icke är en sådan.