¹A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.

¹Ja, vid sådant förskräckes mitt hjärta, bävande spritter det upp.

²Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.

²Hören, hören huru hans röst ljuder vred, hören dånet som går ut ur hans mun.

³Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich koóczynach ziemi.

³Han sänder det åstad, så långt himmelen når, och sina ljungeldar bort till jordens ändar.

⁴Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.

⁴Efteråt ryter så dånet, när han dundrar med sin väldiga röst; och på ljungeldarna spar han ej, då hans röst låter höra sig.

⁵Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.

⁵Ja, underbart dundrar Gud med sin röst, stora ting gör han, utöver vad vi förstå.

⁶Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.

⁶Se, åt snön giver han bud: »Fall ned till jorden», så ock åt regnskuren, åt sitt regnflödes mäktiga skur.

⁷Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.

⁷Därmed fjättrar han alla människors händer, så att envar som han har skapat kan lära därav.

⁸Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.

⁸Då draga sig vilddjuren in i sina gömslen, och i sina kulor lägga de sig till ro.

⁹Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.

⁹Från Stjärngemaket kommer då storm och köld genom nordanhimmelens stjärnor;

¹⁰Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.

¹⁰med sin andedräkt sänder Gud frost, och de vida vattnen betvingas.

¹¹Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.

¹¹Skyarna lastar han ock med väta och sprider omkring sina ljungeldsmoln.

¹²A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.

¹²De måste sväva än hit, än dit, alltefter hans rådslut och de uppdrag de få, vadhelst han ålägger dem på jordens krets.

¹³A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.

¹³Än är det som tuktoris, än med hjälp åt hans jord, än är det med nåd som han låter dem komma.

¹⁴Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.

¹⁴Lyssna då härtill, du Job; stanna och betänk Guds under.

¹⁵Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?

¹⁵Förstår du på vad sätt Gud styr deras gång och låter ljungeldarna lysa fram ur sina moln?

¹⁶Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?

¹⁶Förstår du lagen för skyarnas jämvikt, den Allvises underbara verk?

¹⁷Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?

¹⁷Förstår du huru kläderna bliva dig så heta, när han låter jorden domna under sunnanvinden?

¹⁸Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?

¹⁸Kan du välva molnhimmelen så som han, så fast som en spegel av gjuten metall?

¹⁹Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.

¹⁹Lär oss då vad vi skola säga till honom; för vårt mörkers skull hava vi intet att lägga fram.

²⁰Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.

²⁰Ej må det bebådas honom att jag vill tala. Månne någon begär sitt eget fördärv?

²¹Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.

²¹Men synes icke redan skenet? Strålande visar han sig ju mellan skyarna, där vinden har gått fram och sopat dem undan.

²²Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.

²²I guldglans kommer han från norden. Ja, Gud är höljd i fruktansvärt majestät;

²³Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.

²³den Allsmäktige kunna vi icke fatta, honom som är så stor i kraft, honom som ej kränker rätten, ej strängaste rättfärdighet.

²⁴Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.

²⁴Fördenskull frukta människorna honom; men de självkloka -- dem alla aktar han ej på.