¹Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

¹Och HERREN svarade Job ur stormvinden och sade:

²Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?

²Vem är du som stämplar vishet såsom mörker, i det att du talar så utan insikt?

³Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.

³Omgjorda nu såsom ej man dina länder; jag vill fråga dig, och du må giva mig besked.

⁴Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.

⁴Var var du, när jag lade jordens grund? Säg det, om du har ett så stort förstånd.

⁵Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?

⁵Vem har fastställt hennes mått -- du vet ju det? Och vem spände sitt mätsnöre ut över henne?

⁶Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamieó jej węgielny?

⁶Var fingo hennes pelare sina fästen, och vem var det som lade hennes hörnsten,

⁷Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.

⁷medan morgonstjärnorna tillsammans jublade och alla Guds söner höjde glädjerop?

⁸Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?

⁸Och vem satte dörrar för havet, när det föddes och kom ut ur moderlivet,

⁹Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;

⁹när jag gav det moln till beklädnad och lät töcken bliva dess linda,

¹⁰Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,

¹⁰när jag åt det utstakade min gräns och satte bom och dörrar därför,

¹¹I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.

¹¹och sade: »Härintill skall du komma, men ej vidare, här skola dina stolta böljor lägga sig»?

¹²Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?

¹²Har du i din tid bjudit dagen att gry eller anvisat åt morgonrodnaden dess plats,

¹³Aby ogarnęła koóczyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.

¹³där den skulle fatta jorden i dess flikar, så att de ogudaktiga skakades bort därifrån?

¹⁴Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.

¹⁴Då ändrar den form såsom leran under signetet, och tingen stå fram såsom klädda i skrud;

¹⁵I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.

¹⁵då berövas de ogudaktiga sitt ljus, och den arm som lyftes för högt brytes sönder.

¹⁶Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?

¹⁶Har du stigit ned till havets källor och vandrat omkring på djupets botten?

¹⁷Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?

¹⁷Hava dödens portar avslöjat sig för dig, ja, såg du dödsskuggans portar?

¹⁸Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?

¹⁸Har du överskådat jordens vidder? Om du känner allt detta, så låt höra.

¹⁹Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?

¹⁹Vet du vägen dit varest ljuset bor, eller platsen där mörkret har sin boning,

²⁰Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.

²⁰så att du kan hämta dem ut till deras gräns och finna stigarna som leda till deras hus?

²¹Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?

²¹Visst kan du det, ty så tidigt blev du ju född, så stort är ju dina dagars antal!

²²Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?

²²Har du varit framme vid snöns förrådshus? Och haglets förrådshus, du såg väl dem

²³Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzieó bitwy i wojny.

²³-- de förråd som jag har sparat till hemsökelsens tid, till stridens och drabbningens dag?

²⁴Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?

²⁴Vet du vägen dit varest ljuset delar sig, dit där stormen sprider sig ut över jorden?

²⁵Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?

²⁵Vem har åt regnflödet öppnat en ränna och banat en väg för tordönets stråle,

²⁶Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;

²⁶till att sända regn över länder där ingen bor, över öknar, där ingen människa finnes,

²⁷Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.

²⁷till att mätta ödsliga ödemarker och giva växt åt gräsets brodd?

²⁸Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?

²⁸Säg om regnet har någon fader, och vem han är, som födde daggens droppar?

²⁹Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?

²⁹Ur vilken moders liv är det isen gick fram, och vem är hon som födde himmelens rimfrost?

³⁰Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.

³⁰Se, vattnet tätnar och bliver likt sten, så ytan sluter sig samman över djupet.

³¹Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?

³¹Knyter du tillhopa Sjustjärnornas knippe? Och förmår du att lossa Orions band?

³²Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?

³²Är det du som, när tid är, för himmelstecknen fram, och som leder Björninnan med hennes ungar?

³³I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?

³³Ja, förstår du himmelens lagar, och ordnar du dess välde över jorden?

³⁴Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?

³⁴Kan du upphöja din röst till molnen och förmå vattenflöden att övertäcka dig?

³⁵Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?

³⁵Kan du sända ljungeldar åstad, så att de gå, så att de svara dig: »Ja vi äro redo»?

³⁶Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?

³⁶Vem har lagt vishet i de mörka molnen, och vem gav förstånd åt järtecknen i luften?

³⁷Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?

³⁷Vem håller med sin vishet räkning på skyarna? Och himmelens läglar, vem häller ut dem,

³⁸Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?

³⁸medan mullen smälter såsom malm och jordkokorna klibbas tillhopa?

³⁹Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?

⁴⁰Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?

⁴¹Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?