¹Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoó ucha twego,

¹Min son, akta på min vishet, böj ditt öra till mitt förstånd,

²Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.

²så att du bevarar eftertänksamhet och låter dina läppar taga kunskap i akt.

³Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:

³Se, av honung drypa en trolös kvinnas läppar, och halare än olja är hennes mun.

⁴Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.

⁴Men på sistone bliver hon bitter såsom malört och skarp såsom ett tveeggat svärd.

⁵Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi.

⁵Hennes fötter styra nedåt mot döden till dödsriket draga hennes steg.

⁶Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.

⁶Livets väg vill hon ej akta på; hennes stigar äro villostigar, fastän hon ej vet det.

⁷Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.

⁷Så hören mig nu, I barn, och viken icke ifrån min muns tal.

⁸Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.

⁸Låt din väg vara fjärran ifrån henne, och nalkas icke dörren till hennes hus.

⁹Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;

⁹Må du ej åt andra få offra din ära, ej dina år åt en som hämnas grymt;

¹⁰By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;

¹⁰må icke främmande få mätta sig av ditt gods och dina mödors frukt komma i en annans hus,

¹¹I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;

¹¹så att du själv på sistone måste sucka, när ditt hull och ditt kött är förtärt.

¹²I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!

¹²och säga: »Huru kunde jag så hata tuktan, huru kunde mitt hjärta så förakta tillrättavisning!

¹³Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!

¹³Varför lyssnade jag icke till mina lärares röst, och böjde icke mitt öra till dem som ville undervisa mig?

¹⁴Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.

¹⁴Föga fattas nu att jag har drabbats av allt vad ont är, mitt i församling och menighet.

¹⁵Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!

¹⁵Drick vatten ur din egen brunn det vatten som rinner ur din egen källa.

¹⁶Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.

¹⁶Icke vill du att dina flöden skola strömma ut på gatan, dina vattenbäckar på torgen?

¹⁷Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.

¹⁷Nej, dig allena må de tillhöra, och ingen främmande jämte dig.

¹⁸Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.

¹⁸Din brunn må vara välsignad, och av din ungdoms hustru må du hämta din glädje;

¹⁹Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.

¹⁹hon, den älskliga hinden, den täcka gasellen, hennes barm förnöje dig alltid, i hennes kärlek finne du ständig din lust.

²⁰Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?

²⁰Min son, icke skall du hava din lust i en främmande kvinna? Icke skall du sluta din nästas hustru i din famn?

²¹Gdyż przed oczyma Paóskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.

²¹Se, för HERRENS ögon ligga var människas vägar blottade, och på alla hennes stigar giver han akt.

²²Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.

²²Den ogudaktige fångas av sina egna missgärningar och fastnar i sin egen synds snaror.

²³Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.

²³Han måste dö, därför att han icke lät tukta sig; ja, genom sin stora dårskap kommer han på fall.