1Pieśó wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do koóca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego?
1En sång av Asaf. Varför, o Gud, har du så alldeles förkastat oss, varför ryker din vredes eld mot fåren i din hjord?
2Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz.
2Tänk på din menighet, som du i fordom tid förvärvade, som du förlossade, till att bliva din arvedels stam; tänk på Sions berg, där du har din boning.
3Pospieszże się na srogie popustoszenie; a jako wszystko poburzył nieprzyjaciel w świątnicy!
3Vänd dina steg till den plats där evig förödelse råder; allt har ju fienden fördärvat i helgedomen.
4Ryczeli nieprzyjaciele twoi w pośrodku zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich.
4Dina ovänner hava skränat inne i ditt församlingshus, de hava satt upp sina tecken såsom rätta tecken.
5Za rycerza miano tego, który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania jego.
5Det var en syn, såsom när man höjer yxor mot en tjock skog.
6A teraz już i rzezania jego na porząd siekierami i młotami tłuką.
6Och alla dess snidverk hava de nu krossat med yxa och bila.
7Założyli ogieó w świątnicy twojej, a obaliwszy na ziemię, splugawili przybytek imienia twego.
7De hava satt eld på din helgedom och oskärat ända till grunden ditt namns boning.
8Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.
8De hava sagt i sina hjärtan: »Vi vilja alldeles kuva dem.» Alla Guds församlingshus hava de bränt upp här i landet.
9Znaków naszych nie widzimy:już niemasz proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma trwać.
9Våra tecken se vi icke; ingen profet finnes mer, och hos oss är ingen som vet för huru länge.
10Dokądże, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyjaciel będzie bluźnił imię twoje aż na wieki?
10Huru länge, och Gud, skall ovännen få smäda och fienden oavlåtligen få förakta ditt namn?
11Przeczże zstrzymujesz rękę twoję; a prawicy swej z zanadrza swego cale nie dobędziesz?
11Varför håller du tillbaka din hand, din högra hand? Drag den fram ur din barm och förgör dem.
12Wszakeś ty, Boże! zdawna królem moim; ty sprawujesz hojne zbawienie w pośród ziemi.
12Gud, du är ju min konung av ålder, du är den som skaffar frälsning på jorden.
13Tyś mocą twoją rozdzielił morze, a potarłeś głowy wielorybów w wodach.
13Det var du som delade havet genom din makt; du krossade drakarnas huvuden mot vattnet.
14Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za pokarm ludowi na puszczy.
14Det var du som bräckte Leviatans huvuden och gav honom till mat åt öknens skaror.
15Tyś przerwał źródła i potoki; tyś osuszył rzeki bystre.
15Det var du som lät källa och bäck bryta fram; du lät ock starka strömmar uttorka.
16Twójci jest dzieó, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słoóce.
16Din är dagen, din är ock natten, du har berett ljuset och solen.
17Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił.
17Det är du som har fastställt alla jordens gränser; sommar och vinter äro skapade av dig.
18Wspomnijże na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony jako urąga imieniowi twemu.
18Så tänk nu på huru fienden smädar HERREN, och huru ett dåraktigt folk föraktar ditt namn.
19Nie podawajże tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki.
19Lämna ej ut åt vilddjuren din turturduvas själ; förgät icke för alltid dina betrycktas liv.
20Obejrzyj się na przymierze twoje; albowiem i najciemniejsze kąty ziemi pełne jaskió drapiestwa.
20Tänk på förbundet; ty i landets smygvrår finnes fullt upp av våldsnästen.
21Niechajże nędznik nie odchodzi z haóbą; ubogi i żebrak niechaj chwali imię twoje.
21Låt icke den förtryckte vika tillbaka med blygd, låt den betryckte och den fattige lova ditt namn.
22Powstaóże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję; wspomnij na pohaóbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzieó.
22Stå upp, o Gud; utför din sak. Betänk huru du varder smädad hela dagen av dåren.
23Nie zapominajże wykrzykania nieprzyjaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawają, który się ustawicznie sili.
23Glöm icke bort dina ovänners rop, dina motståndares larm, som alltjämt höjes.