¹Bendize, ó minha alma, ao Senhor! Senhor, Deus meu, tu és magnificentíssimo! Estás vestido de honra e de majestade,

¹Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

²tu que te cobres de luz como de um manto, que estendes os céus como uma cortina.

²Vi, kiu estas cxirkauxkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la cxielon kiel tapisxon;

³És tu que pões nas águas os vigamentos da tua morada, que fazes das nuvens o teu carro, que andas sobre as asas do vento;

³Kiu arangxas sur la akvo Siajn cxambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

⁴que fazes dos ventos teus mensageiros, dum fogo abrasador os teus ministros.

⁴Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

⁵Lançaste os fundamentos da terra, para que ela não fosse abalada em tempo algum.

⁵Kiu fondis la teron sur gxiaj fundamentoj, Ke gxi neniam sxanceligxos.

⁶Tu a cobriste do abismo, como dum vestido; as águas estavam sobre as montanhas.

⁶La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

⁷Â tua repreensão fugiram; � voz do teu trovão puseram-se em fuga.

⁷De Via minaco gxi kuras, De la vocxo de Via tondro gxi forrapidas.

⁸Elevaram-se as montanhas, desceram os vales, até o lugar que lhes determinaste.

⁸GXi levigxas sur montojn, mallevigxas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por gxi.

⁹Limite lhes traçaste, que não haviam de ultrapassar, para que não tornassem a cobrir a terra.

⁹Vi faris limon, kiun gxi ne superpasxos, Por ke gxi ne revenu por kovri la teron.

¹⁰És tu que nos vales fazes rebentar nascentes, que correm entre as colinas.

¹⁰Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

¹¹Dão de beber a todos os animais do campo; ali os asnos monteses matam a sua sede.

¹¹Ili trinkigas cxiujn kampajn bestojn; Sovagxaj azenoj kvietigas sian soifon.

¹²Junto delas habitam as aves dos céus; dentre a ramagem fazem ouvir o seu canto.

¹²Apud ili logxas la birdoj cxielaj, El inter la brancxoj ili sonigas sian vocxon.

¹³Da tua alta morada regas os montes; a terra se farta do fruto das tuas obras.

¹³Vi trinkigas la montojn el Viaj cxambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satigxas la tero.

¹⁴Fazes crescer erva para os animais, e a verdura para uso do homem, de sorte que da terra tire o alimento,

¹⁴Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdajxon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

¹⁵o vinho que alegra o seu coração, o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que lhe fortalece o coração.

¹⁵Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizagxo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

¹⁶Saciam-se as árvores do Senhor, os cedros do Líbano que ele plantou,

¹⁶Satigxas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

¹⁷nos quais as aves se aninham, e a cegonha, cuja casa está nos ciprestes.

¹⁷Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian logxejon sur abioj;

¹⁸Os altos montes são um refúgio para as cabras montesas, e as rochas para os querogrilos.

¹⁸La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifugxejo por la hirakoj.

¹⁹Designou a lua para marcar as estações; o sol sabe a hora do seu ocaso.

¹⁹Li arangxis la lunon laux la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

²⁰Fazes as trevas, e vem a noite, na qual saem todos os animais da selva.

²⁰Vi sendas mallumon, kaj farigxas nokto, Dum kiu vagas cxiuj arbaraj bestoj;

²¹Os leões novos os animais bramam pela presa, e de Deus buscam o seu sustento.

²¹La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian mangxajxon.

²²Quando nasce o sol, logo se recolhem e se deitam nos seus covis.

²²Kiam levigxas la suno, Ili sin kasxas kaj kusxigxas en siaj logxejoj.

²³Então sai o homem para a sua lida e para o seu trabalho, até a tarde.

²³Eliras homo por sia okupigxo, Por sia laboro gxis la vespero.

²⁴Ó Senhor, quão multiformes são as tuas obras! Todas elas as fizeste com sabedoria; a terra está cheia das tuas riquezas.

²⁴Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! CXion Vi faris kun sagxo; La tero estas plena de Viaj faritajxoj.

²⁵Eis também o vasto e espaçoso mar, no qual se movem seres inumeráveis, animais pequenos e grandes.

²⁵Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampajxoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

²⁶Ali andam os navios, e o leviatã que formaste para nele folgar.

²⁶Tie iras sxipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke gxi tie ludu.

²⁷Todos esperam de ti que lhes dês o sustento a seu tempo.

²⁷CXiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili mangxon en gxia tempo.

²⁸Tu lho dás, e eles o recolhem; abres a tua mão, e eles se fartam de bens.

²⁸Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satigxas de bonajxo.

²⁹Escondes o teu rosto, e ficam perturbados; se lhes tiras a respiração, morrem, e voltam para o seu pó.

²⁹Vi kasxas Vian vizagxon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

³⁰Envias o teu fôlego, e são criados; e assim renovas a face da terra.

³⁰Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreigxas; Kaj Vi renovigas la vizagxon de la tero.

³¹Permaneça para sempre a glória do Senhor; regozije-se o Senhor nas suas obras;

³¹Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo gxoju pri Siaj faritajxoj.

³²ele olha para a terra, e ela treme; ele toca nas montanhas, e elas fumegam.

³²Li ekrigardas la teron, kaj gxi tremas; Li ektusxas la montojn, kaj ili fumigxas.

³³Cantarei ao Senhor enquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus enquanto eu existir.

³³Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

³⁴Seja-lhe agradável a minha meditação; eu me regozijarei no Senhor.

³⁴Agrabla estu al Li mia meditado; Mi gxojos pri la Eternulo.

³⁵Sejam extirpados da terra os pecadores, e não subsistam mais os ímpios. Bendize, ó minha alma, ao Senhor. Louvai ao Senhor.

³⁵Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!