¹Provérbios de Salomão, filho de Davi, rei de Israel:

¹Приче Соломуна сина Давидовог, цара Израиљевог,

²Para se conhecer a sabedoria e a instrução; para se entenderem as palavras de inteligência;

²Да се познаје мудрост и настава, да се разумеју речи разумне,

³para se instruir em sábio procedimento, em retidão, justiça e eqüidade;

³Да се прима настава у разуму, у правди, у суду и у свему што је право,

⁴para se dar aos simples prudência, e aos jovens conhecimento e bom siso.

⁴Да се даје лудима разборитост, младићима знање и помњивост.

⁵Ouça também, o sábio e cresça em ciência, e o entendido adquira habilidade,

⁵Мудар ће слушати и више ће знати, и разуман ће стећи мудрост,

⁶para entender provérbios e parábolas, as palavras dos sábios, e seus enigmas.

⁶Да разуме приче и значење, речи мудрих људи и загонетке њихове.

⁷O temor do Senhor é o princípio do conhecimento; mas os insensatos desprezam a sabedoria e a instrução.

⁷Почетак је мудрости страх Господњи; луди презиру мудрост и наставу.

⁸Filho meu, ouve a instrução de teu pai, e não deixes o ensino de tua mãe.

⁸Слушај, сине, наставу оца свог, и не остављај науке матере своје.

⁹Porque eles serão uma grinalda de graça para a tua cabeça, e colares para o teu pescoço.

⁹Јер ће бити венац од милина око главе твоје, и гривна на грлу твом.

¹⁰Filho meu, se os pecadores te quiserem seduzir, não consintas.

¹⁰Сине мој, ако би те мамили грешници, не пристај;

¹¹Se disserem: Vem conosco; embosquemo-nos para derramar sangue; espreitemos sem razão o inocente;

¹¹Ако би рекли: Ходи с нама да вребамо крв, да заседамо правоме низашта;

¹²traguemo-los vivos, como o Seol, e inteiros como os que descem � cova;

¹²Прождрећемо их као гроб живе, и свеколике као оне који силазе у јаму;

¹³acharemos toda sorte de bens preciosos; encheremos as nossas casas de despojos;

¹³Свакојаког блага добићемо, напунићемо куће своје плена;

¹⁴lançarás a tua sorte entre nós; teremos todos uma só bolsa;

¹⁴Бацаћеш жреб свој с нама; један ће нам тоболац бити свима;

¹⁵filho meu, não andes no caminho com eles; guarda da sua vereda o teu pé,

¹⁵Сине мој, не иди на пут с њима, чувај ногу своју од стазе њихове.

¹⁶porque os seus pés correm para o mal, e eles se apressam a derramar sangue.

¹⁶Јер ногама својим трче на зло и хите да проливају крв.

¹⁷Pois debalde se estende a rede � vista de qualquer ave.

¹⁷Јер се узалуд разапиње мрежа на очи свакој птици;

¹⁸Mas estes se põem em emboscadas contra o seu próprio sangue, e as suas próprias vidas espreitam.

¹⁸А они вребају своју крв и заседају својој души.

¹⁹Tais são as veredas de todo aquele que se entrega � cobiça; ela tira a vida dos que a possuem.

¹⁹Такви су путеви свих лакомих на добитак, који узима душу својим господарима.

²⁰A suprema sabedoria altissonantemente clama nas ruas; nas praças levanta a sua voz.

²⁰Премудрост виче на пољу, на улицама пушта глас свој;

²¹Do alto dos muros clama; �s entradas das portas e na cidade profere as suas palavras:

²¹У највећој вреви виче, на вратима, у граду говори своје беседе;

²²Até quando, ó estúpidos, amareis a estupidez? e até quando se deleitarão no escárnio os escarnecedores, e odiarão os insensatos o conhecimento?

²²Луди, докле ћете љубити лудост? И подсмевачима докле ће бити мио подсмех? И безумни, докле ће мрзети на знање?

²³Convertei-vos pela minha repreensão; eis que derramarei sobre vós o meu; espírito e vos farei saber as minhas palavras.

²³Обратите се на карање моје; ево, изасућу вам дух свој, казаћу вам речи своје.

²⁴Mas, porque clamei, e vós recusastes; porque estendi a minha mão, e nao houve quem desse atenção;

²⁴Што звах, али не хтесте, пружах руку своју, али нико не мари,

²⁵antes desprezastes todo o meu conselho, e não fizestes caso da minha repreensão;

²⁵Него одбацисте сваки савет мој, и карање моје не хтесте примити;

²⁶também eu me rirei no dia da vossa calamidade; zombarei, quando sobrevier o vosso terror,

²⁶Зато ћу се и ја смејати вашој невољи, ругаћу се кад дође чега се бојите;

²⁷quando o terror vos sobrevier como tempestade, e a vossa calamidade passar como redemoinho, e quando vos sobrevierem aperto e angústia.

²⁷Кад као пустош дође чега се бојите, и погибао ваша као олуја кад дође, кад навали на вас невоља и мука.

²⁸Então a mim clamarão, mas eu não responderei; diligentemente me buscarão, mas não me acharão.

²⁸Тада ће ме звати, али се нећу одазвати; рано ће тражити, али ме неће наћи.

²⁹Porquanto aborreceram o conhecimento, e não preferiram o temor do Senhor;

²⁹Јер мрзише на знање, и страх Господњи не изабраше;

³⁰não quiseram o meu conselho e desprezaram toda a minha repreensão;

³⁰Не присташе на мој савет, и презираше сва карања моја.

³¹portanto comerão do fruto do seu caminho e se fartarão dos seus próprios conselhos.

³¹Зато ће јести плод од путева својих, и наситиће се савета својих.

³²Porque o desvio dos néscios os matará, e a prosperidade dos loucos os destruirá.

³²Јер ће луде убити мир њихов, и безумне ће погубити срећа њихова.

³³Mas o que me der ouvidos habitará em segurança, e estará tranqüilo, sem receio do mal.

³³Али ко ме слуша боравиће безбрижно, и биће на миру не бојећи се зла.