¹Toda mulher sábia edifica a sua casa; a insensata, porém, derruba-a com as suas mãos.

¹Мудра жена зида кућу своју, а луда својим рукама раскопава.

²Quem anda na sua retidão teme ao Senhor; mas aquele que é perverso nos seus caminhos despreza-o.

²Ко ходи право, боји се Господа; а ко је опак на својим путевима, презире Га.

³Na boca do tolo está a vara da soberba, mas os lábios do sábio preservá-lo-ão.

³У устима је безбожниковим прут охолости, а мудре чувају уста њихова.

⁴Onde não há bois, a manjedoura está vazia; mas pela força do boi há abundância de colheitas.

⁴Где нема волова, чисте су јасле; а обилата је летина од силе воловске.

⁵A testemunha verdadeira não mentirá; a testemunha falsa, porém, se desboca em mentiras.

⁵Истинит сведок не лаже, а лажан сведок говори лаж.

⁶O escarnecedor busca sabedoria, e não a encontra; mas para o prudente o conhecimento é fácil.

⁶Подсмевач тражи мудрост, и не находи је; а разумном је знање лако наћи.

⁷Vai-te da presença do homem insensato, pois nele não acharás palavras de ciência.

⁷Иди од човека безумног, јер нећеш чути паметне речи.

⁸A sabedoria do prudente é entender o seu caminho; porém a estultícia dos tolos é enganar.

⁸Мудрост је паметног да пази на пут свој, а безумље је безумних превара.

⁹A culpa zomba dos insensatos; mas os retos têm o favor de Deus.

⁹Безумнима је шала грех, а међу праведнима је добра воља.

¹⁰O coração conhece a sua própria amargura; e o estranho não participa da sua alegria.

¹⁰Срце свачије зна јад душе своје; и у весеље његово не меша се други.

¹¹A casa dos ímpios se desfará; porém a tenda dos retos florescerá.

¹¹Дом безбожнички раскопаће се, а колиба праведних цветаће.

¹²Há um caminho que ao homem parece direito, mas o fim dele conduz � morte.

¹²Неки се пут чини човеку прав, а крај му је пут к смрти.

¹³Até no riso terá dor o coração; e o fim da alegria é tristeza.

¹³И од смеха боли срце, и весељу крај бива жалост.

¹⁴Dos seus próprios caminhos se fartará o infiel de coração, como também o homem bom se contentará dos seus.

¹⁴Путева својих наситиће се ко је изопаченог срца, али га се клони човек добар.

¹⁵O simples dá crédito a tudo; mas o prudente atenta para os seus passos.

¹⁵Луд верује свашта, а паметан пази на своје кораке.

¹⁶O sábio teme e desvia-se do mal, mas o tolo é arrogante e dá-se por seguro.

¹⁶Мудар се боји и уклања се од зла, а безуман навире и слободан је.

¹⁷Quem facilmente se ira fará doidices; mas o homem discreto é paciente;

¹⁷Нагао човек чини безумље, а пакостан је човек мрзак.

¹⁸Os simples herdam a estultícia; mas os prudentes se coroam de conhecimento.

¹⁸Луди наслеђује безумље, а разборити венчава се знањем.

¹⁹Os maus inclinam-se perante os bons; e os ímpios diante das portas dos justos.

¹⁹Клањају се зли пред добрима и безбожни на вратима праведног.

²⁰O pobre é odiado até pelo seu vizinho; mas os amigos dos ricos são muitos.

²⁰Убоги је мрзак и пријатељу свом, а богати имају много пријатеља.

²¹O que despreza ao seu vizinho peca; mas feliz é aquele que se compadece dos pobres.

²¹Ко презире ближњег свог греши; а ко је милостив убогима, благо њему.

²²Porventura não erram os que maquinam o mal? mas há beneficência e fidelidade para os que planejam o bem.

²²Који смишљају зло, не лутају ли? А милост и вера биће онима који смишљају добро.

²³Em todo trabalho há proveito; meras palavras, porém, só encaminham para a penúria.

²³У сваком труду има добитка, а говор уснама само је сиромаштво.

²⁴A coroa dos sábios é a sua riqueza; porém a estultícia dos tolos não passa de estultícia.

²⁴Мудрима је венац богатство њихово, а безумље безумних остаје безумље.

²⁵A testemunha verdadeira livra as almas; mas o que fala mentiras é traidor.

²⁵Истинит сведок избавља душе, а лажан говори превару.

²⁶No temor do Senhor há firme confiança; e os seus filhos terão um lugar de refúgio.

²⁶У страху је Господњем јако поуздање, и синовима је уточиште.

²⁷O temor do Senhor é uma fonte de vida, para o homem se desviar dos laços da morte.

²⁷Страх је Господњи извор животу да се човек сачува од пругала смртних.

²⁸Na multidão do povo está a glória do rei; mas na falta de povo está a ruína do príncipe.

²⁸У мноштву је народа слава цару; а кад нестаје народа, пропаст је владаоцу.

²⁹Quem é tardio em irar-se é grande em entendimento; mas o que é de ânimo precipitado exalta a loucura.

²⁹Ко је спор на гнев, велика је разума; а ко је нагао показује лудост.

³⁰O coração tranqüilo é a vida da carne; a inveja, porém, é a podridão dos ossos.

³⁰Живот је телу срце здраво, а завист је трулеж у костима.

³¹O que oprime ao pobre insulta ao seu Criador; mas honra-o aquele que se compadece do necessitado.

³¹Ко чини криво убогоме, срамоти Створитеља његовог; а поштује Га ко је милостив сиромаху.

³²O ímpio é derrubado pela sua malícia; mas o justo até na sua morte acha refúgio.

³²За зло своје повргнуће се безбожник, а праведник нада се и на самрти.

³³No coração do prudente repousa a sabedoria; mas no coração dos tolos não é conhecida.

³³Мудрост почива у срцу разумног човека, а шта је у безумнима познаје се.

³⁴A justiça exalta as nações; mas o pecado é o opróbrio dos povos.

³⁴Правда подиже народ, а грех је срамота народима.

³⁵O favor do rei é concedido ao servo que procede sabiamente; mas sobre o que procede indignamente cairá o seu furor.

³⁵Мио је цару разуман слуга, али на срамотног гневи се.