¹Filho meu, atende � minha sabedoria; inclinão teu ouvido � minha prudência;

¹Сине мој, слушај мудрост моју, к разуму мом пригни ухо своје,

²para que observes a discrição, e os teus lábios guardem o conhecimento.

²Да се држиш разборитости, и усне твоје да хране знање.

³Porque os lábios da mulher licenciosa destilam mel, e a sua boca e mais macia do que o azeite;

³Јер с усана туђе жене капље мед, и грло јој је мекше од уља;

⁴mas o seu fim é amargoso como o absinto, agudo como a espada de dois gumes.

⁴Али јој је последак горак као пелен, оштар као мач с обе стране оштар.

⁵Os seus pés descem � morte; os seus passos seguem no caminho do Seol.

⁵Ноге јој силазе к смрти, до пакла допиру кораци њени.

⁶Ela não pondera a vereda da vida; incertos são os seus caminhos, e ela o ignora.

⁶Да не би мерио пут животни, савијају се стазе њене да не знаш.

⁷Agora, pois, filhos, dai-me ouvidos, e não vos desvieis das palavras da minha boca.

⁷Зато, децо, послушајте мене, и не одступајте од речи уста мојих.

⁸Afasta para longe dela o teu caminho, e não te aproximes da porta da sua casa;

⁸Нека је далеко од ње пут твој, и не приближуј се к вратима куће њене,

⁹para que não dês a outros a tua honra, nem os teus anos a cruéis;

⁹Да не би дао другима славе своје и година својих немилостивоме,

¹⁰para que não se fartem os estranhos dos teus bens, e não entrem os teus trabalhos na casa do estrangeiro,

¹⁰Да се не би туђинци наситили твог блага и труд твој да не би био у туђој кући,

¹¹e gemas no teu fim, quando se consumirem a tua carne e o teu corpo,

¹¹И да не ридаш на послетку, кад се строши месо твоје и тело твоје,

¹²e digas: Como detestei a disciplina! e desprezou o meu coração a repreensão!

¹²И кажеш: Како мрзих на наставу, и како срце моје презира карање!

¹³e não escutei a voz dos que me ensinavam, nem aos que me instruíam inclinei o meu ouvido!

¹³И не послушах глас учитеља својих, и не пригнух уха свог к онима који ме учаху!

¹⁴Quase cheguei � ruína completa, no meio da congregação e da assembléia.

¹⁴Умало не западох у свако зло усред збора и скупштине.

¹⁵Bebe a água da tua própria cisterna, e das correntes do teu poço.

¹⁵Пиј воду из свог студенца и што тече из твог извора.

¹⁶Derramar-se-iam as tuas fontes para fora, e pelas ruas os ribeiros de águas?

¹⁶Нека се разливају твоји извори на поље, и потоци по улицама.

¹⁷Sejam para ti só, e não para os estranhos juntamente contigo.

¹⁷Имај их сам за се, а не туђин с тобом.

¹⁸Seja bendito o teu manancial; e regozija-te na mulher da tua mocidade.

¹⁸Благословен да је извор твој, и весели се женом младости своје;

¹⁹Como corça amorosa, e graciosa cabra montesa saciem-te os seus seios em todo o tempo; e pelo seu amor sê encantado perpetuamente.

¹⁹Нека ти је као кошута мила и као срна љупка; дојке њене нека те опијају у свако доба, у љубави њеној посрћи једнако.

²⁰E por que, filho meu, andarias atraído pela mulher licenciosa, e abraÇarias o seio da adúltera?

²⁰А зашто би, сине, посртао за туђинком и голио недра туђој,

²¹Porque os caminhos do homem estão diante dos olhos do Senhor, o qual observa todas as suas veredas.

²¹Кад су пред очима Господу путеви свачији, и мери све стазе његове?

²²Quanto ao ímpio, as suas próprias iniqüidades o prenderão, e pelas cordas do seu pecado será detido.

²²Безбожника ће ухватити његова безакоња, и у ужа греха својих заплешће се;

²³Ele morre pela falta de disciplina; e pelo excesso da sua loucura anda errado.

²³Умреће без наставе, и од мноштва лудости своје лутаће.