¹Bendize, ó minha alma, ao Senhor! Senhor, Deus meu, tu és magnificentíssimo! Estás vestido de honra e de majestade,

¹Благосиљај, душо моја, Господа! Господе, Боже мој, велик си веома, обукао си се у величанство и красоту.

²tu que te cobres de luz como de um manto, que estendes os céus como uma cortina.

²Обукао си светлост као хаљину, разапео небо као шатор;

³És tu que pões nas águas os vigamentos da tua morada, que fazes das nuvens o teu carro, que andas sobre as asas do vento;

³Водом си покрио дворове своје, облаке начинио си да су Ти кола, идеш на крилима ветреним.

⁴que fazes dos ventos teus mensageiros, dum fogo abrasador os teus ministros.

⁴Чиниш ветрове да су Ти анђели, пламен огњени да су Ти слуге.

⁵Lançaste os fundamentos da terra, para que ela não fosse abalada em tempo algum.

⁵Утврдио си земљу на темељима њеним, да се не помести на век века.

⁶Tu a cobriste do abismo, como dum vestido; as águas estavam sobre as montanhas.

⁶Безданом као хаљином оденуо си је; на горама стоје воде.

⁷Â tua repreensão fugiram; � voz do teu trovão puseram-se em fuga.

⁷Од претње Твоје беже, од громовног гласа Твог теку.

⁸Elevaram-se as montanhas, desceram os vales, até o lugar que lhes determinaste.

⁸Излазе на горе и силазе у долине, на место које си им утврдио.

⁹Limite lhes traçaste, que não haviam de ultrapassar, para que não tornassem a cobrir a terra.

⁹Поставио си међу, преко које не прелазе, и не враћају се да покрију земљу.

¹⁰És tu que nos vales fazes rebentar nascentes, que correm entre as colinas.

¹⁰Извео си изворе по долинама, између гора теку воде.

¹¹Dão de beber a todos os animais do campo; ali os asnos monteses matam a sua sede.

¹¹Напајају све звери пољске; дивљи магарци гасе жеђ своју.

¹²Junto delas habitam as aves dos céus; dentre a ramagem fazem ouvir o seu canto.

¹²На њима птице небеске живе; кроз гране разлеже се глас њихов.

¹³Da tua alta morada regas os montes; a terra se farta do fruto das tuas obras.

¹³Напајаш горе с висина својих, плодовима дела Твојих сити се земља.

¹⁴Fazes crescer erva para os animais, e a verdura para uso do homem, de sorte que da terra tire o alimento,

¹⁴Дајеш те расте трава стоци, и зелен на корист човеку, да би извадио хлеб из земље.

¹⁵o vinho que alegra o seu coração, o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que lhe fortalece o coração.

¹⁵И вино весели срце човеку, и лице се светли од уља, и хлеб срце човеку крепи.

¹⁶Saciam-se as árvores do Senhor, os cedros do Líbano que ele plantou,

¹⁶Сите се дрвета Божија, кедри ливански, које си посадио.

¹⁷nos quais as aves se aninham, e a cegonha, cuja casa está nos ciprestes.

¹⁷На њима птице вију гнезда; станак је родин на јелама.

¹⁸Os altos montes são um refúgio para as cabras montesas, e as rochas para os querogrilos.

¹⁸Горе високе дивокозама, камен је уточиште зечевима.

¹⁹Designou a lua para marcar as estações; o sol sabe a hora do seu ocaso.

¹⁹Створио си месец да показује времена, сунце познаје запад свој.

²⁰Fazes as trevas, e vem a noite, na qual saem todos os animais da selva.

²⁰Стереш таму, и бива ноћ, по којој излази све зверје шумско;

²¹Os leões novos os animais bramam pela presa, e de Deus buscam o seu sustento.

²¹Лавови ричу за пленом, и траже од Бога хране себи.

²²Quando nasce o sol, logo se recolhem e se deitam nos seus covis.

²²Сунце гране, и они се сакривају и лежу у ложе своје.

²³Então sai o homem para a sua lida e para o seu trabalho, até a tarde.

²³Излази човек на посао свој, и на рад свој до вечера.

²⁴Ó Senhor, quão multiformes são as tuas obras! Todas elas as fizeste com sabedoria; a terra está cheia das tuas riquezas.

²⁴Како је много дела Твојих, Господе! Све си премудро створио; пуна је земља блага Твог.

²⁵Eis também o vasto e espaçoso mar, no qual se movem seres inumeráveis, animais pequenos e grandes.

²⁵Гле, море велико и широко, ту гмижу без броја, животиња мала и велика;

²⁶Ali andam os navios, e o leviatã que formaste para nele folgar.

²⁶Ту лађе плове, крокодил, ког си створио да се игра по њему.

²⁷Todos esperam de ti que lhes dês o sustento a seu tempo.

²⁷Све Тебе чека, да им дајеш пићу на време.

²⁸Tu lho dás, e eles o recolhem; abres a tua mão, e eles se fartam de bens.

²⁸Дајеш им, примају; отвориш руку своју, сите се добра.

²⁹Escondes o teu rosto, e ficam perturbados; se lhes tiras a respiração, morrem, e voltam para o seu pó.

²⁹Одвратиш лице своје, жалосте се; узмеш им дух, гину, и у прах свој враћају се.

³⁰Envias o teu fôlego, e são criados; e assim renovas a face da terra.

³⁰Пошаљеш дух свој, постају, и понављаш лице земљи.

³¹Permaneça para sempre a glória do Senhor; regozije-se o Senhor nas suas obras;

³¹Слава Господу увек; нек се весели Господ за дела своја!

³²ele olha para a terra, e ela treme; ele toca nas montanhas, e elas fumegam.

³²Он погледа на земљу, и она се тресе; дотакне се гора, и диме се.

³³Cantarei ao Senhor enquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus enquanto eu existir.

³³Певаћу Господу за живота свог; хвалићу Бога свог док сам год.

³⁴Seja-lhe agradável a minha meditação; eu me regozijarei no Senhor.

³⁴Нека Му буде мила беседа моја! Веселићу се о Господу.

³⁵Sejam extirpados da terra os pecadores, e não subsistam mais os ímpios. Bendize, ó minha alma, ao Senhor. Louvai ao Senhor.

³⁵Нека нестане грешника са земље, и безбожника нека не буде више! Благосиљај, душо моја, Господа! Алилуја!