¹Ó Senhor, não me repreendas na tua ira, nem me castigues no teu furor.

¹Господе! Немој ме карати у гневу свом, нити ме наказити у јарости својој.

²Porque as tuas flechas se cravaram em mim, e sobre mim a tua mão pesou.

²Јер стреле Твоје устрелише ме, и рука ме Твоја тишти.

³Não há coisa sã na minha carne, por causa da tua cólera; nem há saúde nos meus ossos, por causa do meu pecado.

³Нема здравог места на телу мом од гнева Твог; нема мира у костима мојим од греха мог.

⁴Pois já as minhas iniqüidades submergem a minha cabeça; como carga pesada excedem as minhas forças.

⁴Јер безакоња моја изађоше врх главе моје, као тешко бреме отежаше ми.

⁵As minhas chagas se tornam fétidas e purulentas, por causa da minha loucura.

⁵Усмрдеше се и загнојише се ране моје од безумља мог.

⁶Estou encurvado, estou muito abatido, ando lamentando o dia todo.

⁶Згрчио сам се и погурио веома, сав дан идем сетан;

⁷Pois os meus lombos estão cheios de ardor, e não há coisa sã na minha carne.

⁷Јер сам изнутра пун огња, и нема здравог места на телу мом.

⁸Estou gasto e muito esmagado; dou rugidos por causa do desassossego do meu coração.

⁸Изнемогох и веома ослабих, ричем од трзања срца свог.

⁹Senhor, diante de ti está todo o meu desejo, e o meu suspirar não te é oculto.

⁹Господе! Пред Тобом су све жеље моје, и уздисање моје није од Тебе сакривено.

¹⁰O meu coração está agitado; a minha força me falta; quanto � luz dos meus olhos, até essa me deixou.

¹⁰Срце моје јако куца, остави ме снага моја, и вид очију мојих, ни њега ми нема.

¹¹Os meus amigos e os meus companheiros afastaram-se da minha chaga; e os meus parentes se põem � distância.

¹¹Другови моји и пријатељи моји видећи ране моје одступише, далеко стоје ближњи моји.

¹²Também os que buscam a minha vida me armam laços, e os que procuram o meu mal dizem coisas perniciosas,

¹²Који траже душу моју намештају замку, и који су ми злу ради, говоре о погибли и по сав дан мисле о превари.

¹³Mas eu, como um surdo, não ouço; e sou qual um mudo que não abre a boca.

¹³А ја као глув не чујем и као нем који не отвара уста своја.

¹⁴Assim eu sou como homem que não ouve, e em cuja boca há com que replicar.

¹⁴Ја сам као човек који не чује или нема у устима својим правдања.

¹⁵Mas por ti, Senhor, espero; tu, Senhor meu Deus, responderás.

¹⁵Јер Тебе, Господе, чекам, Ти одговарај за мене, Господе, Боже мој!

¹⁶Rogo, pois: Ouve-me, para que eles não se regozijem sobre mim e não se engrandeçam contra mim quando resvala o meu pé.

¹⁶Јер рекох: Да ми се не свете, и да се не размећу нада мном, кад се спотакне нога моја.

¹⁷Pois estou prestes a tropeçar; a minha dor está sempre comigo.

¹⁷Јер сам готов пасти, и туга је моја свагда са мном.

¹⁸Confesso a minha iniqüidade; entristeço-me por causa do meu pecado.

¹⁸Признајем кривицу своју, и тужим ради греха свог.

¹⁹Mas os meus inimigos são cheios de vida e são fortes, e muitos são os que sem causa me odeiam.

¹⁹Непријатељи моји живе, јаки су, и сила их има што ме ненавиде на правди.

²⁰Os que tornam o mal pelo bem são meus adversários, porque eu sigo o que é bom.

²⁰Који ми враћају зло за добро, непријатељи су ми зато што сам пристао за добрим.

²¹Não me desampares, ó Senhor; Deus meu, não te alongues de mim.

²¹Немој ме оставити, Господе, Боже мој! Немој се удаљити од мене.

²²Apressa-te em meu auxílio, Senhor, minha salvação.

²²Похитај у помоћ мени, Господе, Спаситељу мој!