¹Ó Deus, por que nos rejeitaste para sempre? Por que se acende a tua ira contra o rebanho do teu pasto?

¹Зашто се, Боже, срдиш на нас дуго; дими се гнев Твој на овце паше Твоје?

²Lembra-te da tua congregação, que compraste desde a antigüidade, que remiste para ser a tribo da tua herança, e do monte Sião, em que tens habitado.

²Опомени се сабора свог, који си стекао од старине, искупио себи у наследну државу, горе Сиона, на којој си се населио.

³Dirige os teus passos para as perpétuas ruínas, para todo o mal que o inimigo tem feito no santuário.

³Подигни стопе своје на старе развалине: све је разрушио непријатељ у светињи.

⁴Os teus inimigos bramam no meio da tua assembléia; põem nela as suas insígnias por sinais.

⁴Ричу непријатељи Твоји на месту сабора Твојих, своје обичаје постављају место наших обичаја.

⁵A entrada superior cortaram com machados a grade de madeira.

⁵Видиш, они су као онај који подиже секиру на сплетене гране у дрвета.

⁶Eis que toda obra entalhada, eles a despedaçaram a machados e martelos.

⁶Све у њему што је резано разбише секирама и брадвама.

⁷Lançaram fogo ao teu santuário; profanaram, derrubando-a até o chão, a morada do teu nome.

⁷Огњем сажегоше светињу Твоју; на земљу обаливши оскврнише стан имена Твог.

⁸Disseram no seu coração: Despojemo-la duma vez. Queimaram todas as sinagogas de Deus na terra.

⁸Рекоше у срцу свом: Потримо их сасвим. Попалише сва места сабора Божијих на земљи.

⁹Não vemos mais as nossas insígnias, não há mais profeta; nem há entre nós alguém que saiba até quando isto durará.

⁹Обичаја својих не видимо, нема више пророка, и нема у нас ко би знао докле ће то трајати.

¹⁰Até quando, ó Deus, o adversário afrontará? O inimigo ultrajará o teu nome para sempre?

¹⁰Докле ће се, Боже, ругати насилник? Хоће ли довека противник пркосити имену Твом?

¹¹Por que reténs a tua mão, sim, a tua destra? Tira-a do teu seio, e consome-os.

¹¹Зашто устављаш руку своју и десницу своју? Пружи из недара својих, и истреби их.

¹²Todavia, Deus é o meu Rei desde a antigüidade, operando a salvação no meio da terra.

¹²Боже, царе мој, који од старине твориш спасење посред земље!

¹³Tu dividiste o mar pela tua força; esmigalhaste a cabeça dos monstros marinhos sobre as águas.

¹³Ти си силом својом раскинуо море, и сатро главе воденим наказама.

¹⁴Tu esmagaste as cabeças do leviatã, e o deste por mantimento aos habitantes do deserto.

¹⁴Ти си размрскао главу крокодилу, дао га онима који живе у пустињи да га једу.

¹⁵Tu abriste fontes e ribeiros; tu secaste os rios perenes.

¹⁵Ти си отворио изворе и потоке, Ти си исушио реке које не пресишу.

¹⁶Teu é o dia e tua é a noite: tu preparaste a luz e o sol.

¹⁶Твој је дан и Твоја је ноћ, Ти си поставио звезде и сунце.

¹⁷Tu estabeleceste todos os limites da terra; verão e inverno, tu os fizeste.

¹⁷Ти си утврдио све крајеве земаљске, лето и зиму Ти си уредио.

¹⁸Lembra-te disto: que o inimigo te afrontou, ó Senhor, e que um povo insensato ultrajou o teu nome.

¹⁸Опомени се тога, непријатељ се руга Господу, и народ безумни не мари за име Твоје.

¹⁹Não entregues �s feras a alma da tua rola; não te esqueça para sempre da vida dos teus aflitos.

¹⁹Не дај зверима душу грлице своје, немој заборавити стадо страдалаца својих засвагда.

²⁰Atenta para o teu pacto, pois os lugares tenebrosos da terra estão cheios das moradas de violência.

²⁰Погледај на завет; јер су све пећине земаљске пуне станова безакоња.

²¹Não volte envergonhado o oprimido; louvem o teu nome o aflito e o necessitado.

²¹Невољник нек се не врати срамотан, ништи и убоги нека хвале име Твоје.

²²Levanta-te, ó Deus, pleiteia a tua própria causa; lembra-te da afronta que o insensato te faz continuamente.

²²Устани, Боже, брани ствар своју, опомени се како Ти се безумник руга сваки дан!

²³Não te esqueças da gritaria dos teus adversários; o tumulto daqueles que se levantam contra ti sobe continuamente.

²³Не заборави обести непријатеља својих, вике, коју једнако дижу противници Твоји!