¹Levanto a Deus a minha voz; a Deus levanto a minha voz, para que ele me ouça.

¹Глас мој иде к Богу, и ја призивам Њега; глас мој иде к Богу, и Он ће ме услишити.

²No dia da minha angústia busco ao Senhor; de noite a minha mão fica estendida e não se cansa; a minha alma recusa ser consolada.

²У дан туге своје тражих Господа; ноћу је рука моја подигнута, и не спушта се; душа моја неће да се утеши.

³Lembro-me de Deus, e me lamento; queixo-me, e o meu espírito desfalece.

³Помињем Бога, и уздишем; размишљам, и трне дух мој.

⁴Conservas vigilantes os meus olhos; estou tão perturbado que não posso falar.

⁴Држим очи своје да су будне; клонуо сам, и не могу говорити.

⁵Considero os dias da antigüidade, os anos dos tempos passados.

⁵Пребрајам старе дане и године од векова.

⁶De noite lembro-me do meu cântico; consulto com o meu coração, e examino o meu espírito.

⁶Опомињем се песама својих ноћу; разговарам се са срцем својим, и испитујем дух свој:

⁷Rejeitará o Senhor para sempre e não tornará a ser favorável?

⁷"Зар ће се довека гневити на нас Господ, и неће више љубити?

⁸Cessou para sempre a sua benignidade? Acabou-se a sua promessa para todas as gerações

⁸Зар је засвагда престала милост Његова, и реч се прекинула од колена на колено?

⁹Esqueceu-se Deus de ser compassivo? Ou na sua ira encerrou ele as suas ternas misericórdias?

⁹Зар је заборавио милостив бити и у гневу затворио милосрђе своје?"

¹⁰E eu digo: Isto é minha enfermidade; acaso se mudou a destra do Altíssimo?

¹⁰И рекох: Жалосна је за мене ова промена деснице Вишњега.

¹¹Recordarei os feitos do Senhor; sim, me lembrarei das tuas maravilhas da antigüidade.

¹¹Памтим дела Господња; памтим пређашње чудо Твоје.

¹²Meditarei também em todas as tuas obras, e ponderarei os teus feitos poderosos

¹²Мислио сам о свим делима Твојим, размишљао о радњи Твојој;

¹³O teu caminho, ó Deus, é em santidade; que deus é grande como o nosso Deus?

¹³Боже! Пут је Твој свет; који је Бог тако велик као Бог наш?

¹⁴Tu és o Deus que fazes maravilhas; tu tens feito notória a tua força entre os povos.

¹⁴Ти си Бог, који си чинио чудеса, показивао силу своју међу народима;

¹⁵Com o teu braço remiste o teu povo, os filhos de Jacó e de José.

¹⁵Мишицом си одбранио народ свој, синове Јаковљеве и Јосифове.

¹⁶As águas te viram, ó Deus, as águas te viram, e tremeram; os abismos também se abalaram.

¹⁶Видеше Те воде, Боже, видеше Те воде, и устрепташе, и бездане се задрмаше.

¹⁷As nuvens desfizeram-se em água; os céus retumbaram; as tuas flechas também correram de uma para outra parte.

¹⁷Из облака лијаше вода, облаци даваху глас, и стреле Твоје лећаху.

¹⁸A voz do teu trovão estava no redemoinho; os relâmpagos alumiaram o mundo; a terra se abalou e tremeu.

¹⁸Грмљаху громови Твоји по небу; муње Твоје севаху по васиљеној, земља се тресаше и њихаше.

¹⁹Pelo mar foi teu caminho, e tuas veredas pelas grandes águas; e as tuas pegadas não foram conhecidas.

¹⁹По мору беше пут Твој, и стазе Твоје по великој води, и траг Твој не познаваше се.

²⁰Guiaste o teu povo, como a um rebanho, pela mão de Moisés e de Arão.

²⁰Водио си народ свој као овце руком Мојсијевом и Ароновом.