¹Escutai o meu ensino, povo meu; inclinai os vossos ouvidos �s palavras da minha boca.

¹Чуј, народе мој, наук мој, пригни ухо своје к речима уста мојих.

²Abrirei a minha boca numa parábola; proporei enigmas da antigüidade,

²Отварам за причу уста своја, казаћу старе приповетке.

³coisas que temos ouvido e sabido, e que nossos pais nos têm contado.

³Шта слушасмо и дознасмо, и што нам казиваше оци наши,

⁴Não os encobriremos aos seus filhos, cantaremos �s gerações vindouras os louvores do Senhor, assim como a sua força e as maravilhas que tem feito.

⁴Нећемо затајити од деце њихове, нараштају позном јавићемо славу Господњу и силу Његову и чудеса која је учинио.

⁵Porque ele estabeleceu um testemunho em Jacó, e instituiu uma lei em Israel, as quais coisas ordenou aos nossos pais que as ensinassem a seus filhos;

⁵Сведочанство подиже у Јакову, и у Израиљу постави закон, који даде оцима нашим да га предаду деци својој;

⁶para que as soubesse a geração vindoura, os filhos que houvesse de nascer, os quais se levantassem e as contassem a seus filhos,

⁶Да би знао потоњи нараштај, деца која ће се родити, па и они да би казивали својој деци.

⁷a fim de que pusessem em Deus a sua esperança, e não se esquecessem das obras de Deus, mas guardassem os seus mandamentos;

⁷Да полажу на Бога надање своје, и не заборављају дела Божијих, и заповести Његове да држе;

⁸e que não fossem como seus pais, geração contumaz e rebelde, geração de coração instável, cujo espírito não foi fiel para com Deus.

⁸И да не буду као оци њихови, род неваљао и упоран, род који не беше чврст срцем својим, нити веран Богу духом својим.

⁹Os filhos de Efraim, armados de arcos, retrocederam no dia da peleja.

⁹Синови Јефремови наоружани, који стрељају из лука, вратише се натраг, кад беше бој.

¹⁰Não guardaram o pacto de Deus, e recusaram andar na sua lei;

¹⁰Не сачуваше завет Божји, и по закону Његовом не хтеше ходити.

¹¹esqueceram-se das suas obras e das maravilhas que lhes fizera ver.

¹¹Заборавише дела Његова, и чудеса, која им је показао,

¹²Maravilhas fez ele � vista de seus pais na terra do Egito, no campo de Zoá.

¹²Како пред очима њиховим учини чудеса у земљи мисирској, на пољу Соану;

¹³Dividiu o mar, e os fez passar por ele; fez com que as águas parassem como um montão.

¹³Раздвоји море, и проведе их, од воде начини зид;

¹⁴Também os guiou de dia por uma nuvem, e a noite toda por um clarão de fogo.

¹⁴И води их дању облаком, и сву ноћ светлим огњем;

¹⁵Fendeu rochas no deserto, e deu-lhes de beber abundantemente como de grandes abismos.

¹⁵Раскида стене у пустињи, и поји их као из велике бездане;

¹⁶Da penha fez sair fontes, e fez correr águas como rios.

¹⁶Изводи потоке из камена, и води воду рекама.

¹⁷Todavia ainda prosseguiram em pecar contra ele, rebelando-se contra o Altíssimo no deserto.

¹⁷Али они још једнако грешише Њему, и гневише Вишњег у пустињи.

¹⁸E tentaram a Deus nos seus corações, pedindo comida segundo o seu apetite.

¹⁸И кушаше Бога у срцу свом, иштући јела по вољи својој,

¹⁹Também falaram contra Deus, dizendo: Poderá Deus porventura preparar uma mesa no deserto? Acaso fornecerá carne para o seu povo?

¹⁹И викаше на Бога, и рекоше: "Може ли Бог зготовити трпезу у пустињи?"

²⁰Pelo que o Senhor, quando os ouviu, se indignou; e acendeu um fogo contra Jacó, e a sua ira subiu contra Israel;

²⁰Ево! Он удари у камен, и потече вода, и реке устадоше; може ли и хлеба дати? Хоће ли и меса поставити народу свом?

²¹Pelo que o Senhor, quando os ouviu, se indignou; e acendeu um fogo contra Jacó, e a sua ira subiu contra Israel;

²¹Господ чу и разљути се, и огањ се разгоре на Јакова, и гнев се подиже на Израиља.

²²porque não creram em Deus nem confiaram na sua salvação.

²²Јер не вероваше Богу и не уздаше се у помоћ Његову.

²³Contudo ele ordenou �s nuvens lá em cima, e abriu as portas dos céus;

²³Тада заповеди облацима одозго, и отвори врата небеска,

²⁴fez chover sobre eles maná para comerem, e deu-lhes do trigo dos céus.

²⁴И пусти, те им подажде мана за јело, и хлеб небески даде им.

²⁵Cada um comeu o pão dos poderosos; ele lhes mandou comida em abundância.

²⁵Хлеб анђеоски јеђаше човек; посла им јела до ситости.

²⁶Fez soprar nos céus o vento do oriente, e pelo seu poder trouxe o vento sul.

²⁶Пусти небом устоку, и наведе силом својом југ;

²⁷Sobre eles fez também chover carne como poeira, e aves de asas como a areia do mar;

²⁷И као прахом засу их месом, и као песком морским птицама крилатим;

²⁸e as fez cair no meio do arraial deles, ao redor de suas habitações.

²⁸Побаца их сред логора њиховог, око шатора њихових.

²⁹Então comeram e se fartaram bem, pois ele lhes trouxe o que cobiçavam.

²⁹И наједоше се и даде им шта су желели.

³⁰Não refrearam a sua cobiça. Ainda lhes estava a comida na boca,

³⁰Али их још и не прође жеља, још беше јело у устима њиховим,

³¹quando a ira de Deus se levantou contra eles, e matou os mais fortes deles, e prostrou os escolhidos de Israel.

³¹Гнев се Божји подиже на њих и помори најјаче међу њима, и младиће у Израиљу поби.

³²Com tudo isso ainda pecaram, e não creram nas suas maravilhas.

³²Преко свега тога још грешише, и не вероваше чудесима Његовим.

³³Pelo que consumiu os seus dias como um sopo, e os seus anos em repentino terror.

³³И пусти, те дани њихови пролазише узалуд, и године њихове у страху.

³⁴Quando ele os fazia morrer, então o procuravam; arrependiam-se, e de madrugada buscavam a Deus.

³⁴Кад их убијаше, онда притецаху к Њему, и обраћаху се и искаху Бога;

³⁵Lembravam-se de que Deus era a sua rocha, e o Deus Altíssimo o seu Redentor.

³⁵И помињаху да је Бог одбрана њихова, и Вишњи Избавитељ њихов.

³⁶Todavia lisonjeavam-no com a boca, e com a língua lhe mentiam.

³⁶Ласкаху Му устима својим, и језиком својим лагаху Му.

³⁷Pois o coração deles não era constante para com ele, nem foram eles fiéis ao seu pacto.

³⁷А срце њихово не беше Њему верно, и не беху тврди у завету Његовом.

³⁸Mas ele, sendo compassivo, perdoou a sua iniqüidade, e não os destruiu; antes muitas vezes desviou deles a sua cólera, e não acendeu todo o seu furor.

³⁸Али Он беше милостив, и покриваше грех, и не помори их, често заустављаше гнев свој, и не подизаше све јарости своје.

³⁹Porque se lembrou de que eram carne, um vento que passa e não volta.

³⁹Опомињаше се да су тело, ветар, који пролази и не враћа се.

⁴⁰Quantas vezes se rebelaram contra ele no deserto, e o ofenderam no ermo!

⁴⁰Колико Га пута расрдише у пустињи, и увредише у земљи где се не живи!

⁴¹Voltaram atrás, e tentaram a Deus; e provocaram o Santo de Israel.

⁴¹Све наново кушаше Бога, и Свеца Израиљевог дражише.

⁴²Não se lembraram do seu poder, nem do dia em que os remiu do adversário,

⁴²Не сећаше се руке Његове и дана, у који их избави из невоље,

⁴³nem de como operou os seus sinais no Egito, e as suas maravilhas no campo de Zoã,

⁴³У који учини у Мисиру знаке своје и чудеса своја на пољу Соану;

⁴⁴convertendo em sangue os seus rios, para que não pudessem beber das suas correntes.

⁴⁴И проврже у крв реке њихове и потоке њихове, да не могоше пити.

⁴⁵Também lhes mandou enxames de moscas que os consumiram, e rãs que os destruíram.

⁴⁵Посла на њих бубине да их кољу, и жабе да их море.

⁴⁶Entregou �s lagartas as novidades deles, e o fruto do seu trabalho aos gafanhotos.

⁴⁶Летину њихову даде црву, и муку њихову скакавцима.

⁴⁷Destruiu as suas vinhas com saraiva, e os seus sicômoros com chuva de pedra.

⁴⁷Винограде њихове поби градом, и смокве њихове сланом.

⁴⁸Também entregou � saraiva o gado deles, e aos coriscos os seus rebanhos.

⁴⁸Граду предаде стоку њихову, и стада њихова муњи.

⁴⁹E atirou sobre eles o ardor da sua ira, o furor, a indignação, e a angústia, qual companhia de anjos destruidores.

⁴⁹Посла на њих огњени гнев свој, јарост, срдњу и мржњу, чету злих анђела.

⁵⁰Deu livre curso � sua ira; não os poupou da morte, mas entregou a vida deles � pestilência.

⁵⁰Равни стазу гневу свом, не чува душе њихове од смрти, и живот њихов предаде помору.

⁵¹Feriu todo primogênito no Egito, primícias da força deles nas tendas de Cão.

⁵¹Поби све првенце у Мисиру, први пород по колибама Хамовим.

⁵²Mas fez sair o seu povo como ovelhas, e os guiou pelo deserto como a um rebanho.

⁵²И поведе народ свој као овце, и води их као стадо преко пустиње.

⁵³Guiou-os com segurança, de sorte que eles não temeram; mas aos seus inimigos, o mar os submergiu.

⁵³Води их поуздано, и они се не бојаше, а непријатеље њихове затрпа море.

⁵⁴Sim, conduziu-os até a sua fronteira santa, até o monte que a sua destra adquirira.

⁵⁴И доведе их на место светиње своје, на ову гору, коју задоби десница Његова.

⁵⁵Expulsou as nações de diante deles; e dividindo suas terras por herança, fez habitar em suas tendas as tribos de Israel.

⁵⁵Одагна испред лица њиховог народе; жребом раздели њихово достојање, и по шаторима њиховим насели колена Израиљева.

⁵⁶Contudo tentaram e provocaram o Deus Altíssimo, e não guardaram os seus testemunhos.

⁵⁶Али они кушаше и срдише Бога Вишњег и уредбе Његове не сачуваше.

⁵⁷Mas tornaram atrás, e portaram-se aleivosamente como seus pais; desviaram-se como um arco traiçoeiro.

⁵⁷Одусташе и одвргоше се, као и оци њихови, слагаше као рђав лук.

⁵⁸Pois o provocaram � ira com os seus altos, e o incitaram a zelos com as suas imagens esculpidas.

⁵⁸Увредише Га висинама својим, и идолима својим раздражише Га.

⁵⁹Ao ouvir isso, Deus se indignou, e sobremodo abominou a Israel.

⁵⁹Бог чу и разгневи се и расрди се на Израиља веома.

⁶⁰Pelo que desamparou o tabernáculo em Siló, a tenda da sua morada entre os homens,

⁶⁰Остави насеље своје у Силому, шатор, у коме живљаше с људима.

⁶¹dando a sua força ao cativeiro, e a sua glória � mão do inimigo.

⁶¹И оправи у ропство славу своју и красоту своју у руке непријатељеве.

⁶²Entregou o seu povo � espada, e encolerizou-se contra a sua herança.

⁶²И предаде мачу народ свој, и на достојање своје запламте се.

⁶³Aos seus mancebos o fogo devorou, e suas donzelas não tiveram cântico nupcial.

⁶³Младиће његове једе огањ, и девојкама његовим не певаше сватовских песама;

⁶⁴Os seus sacerdotes caíram � espada, e suas viúvas não fizeram pranto.

⁶⁴Свештеници његови падаше од мача, и удовице његове не плакаше.

⁶⁵Então o Senhor despertou como dum sono, como um valente que o vinho excitasse.

⁶⁵Најпосле, као иза сна пробуди се Господ, прену се као јунак кад се напије вина.

⁶⁶E fez recuar a golpes os seus adversários; infligiu-lhes eterna ignomínia.

⁶⁶И поби непријатеље своје с леђа, вечној срамоти предаде их.

⁶⁷Além disso, rejeitou a tenda de José, e não escolheu a tribo de Efraim;

⁶⁷И не хте шатор Јосифов, и колено Јефремово не изабра.

⁶⁸antes escolheu a tribo de Judá, o monte Sião, que ele amava.

⁶⁸Него изабра колено Јудино, гору Сион, која Му омиле.

⁶⁹Edificou o seu santuário como os lugares elevados, como a terra que fundou para sempre.

⁶⁹И сагради светињу своју као горње своје станове, и као земљу утврди је довека.

⁷⁰Também escolheu a Davi, seu servo, e o tirou dos apriscos das ovelhas;

⁷⁰И изабра Давида, слугу свог, и узе га од торова овчијих,

⁷¹de após as ovelhas e suas crias o trouxe, para apascentar a Jacó, seu povo, e a Israel, sua herança.

⁷¹И од дојилица доведе га да пасе народ Његов, Јакова, и наследство Његово, Израиља.

⁷²E ele os apascentou, segundo a integridade do seu coração, e os guiou com a perícia de suas mãos.

⁷²И он их пасе чистим срцем, и води их мудрим рукама.