¹Cantai alegremente a Deus, nossa fortaleza; erguei alegres vozes ao Deus de Jacó.

¹Радујте се Богу, који нам даје крепост; покликујте Богу Јаковљевом.

²Entoai um salmo, e fazei soar o adufe, a suave harpa e o saltério.

²Подигните песме, дајте бубањ, слатке гусле са псалтиром.

³Tocai a trombeta pela lua nova, pela lua cheia, no dia da nossa festa.

³Трубите о мени у трубу, о уштапу ради празника нашег.

⁴Pois isso é um estatuto para Israel, e uma ordenança do Deus de Jacó.

⁴Јер је такав закон у Израиља, наредба од Бога Јаковљевог.

⁵Ordenou-o por decreto em José, quando saiu contra a terra do Egito. Ouvi uma voz que não conhecia, dizendo:

⁵За сведочанство постави Јосифу ово, кад иђаше на земљу мисирску. Језик, ког не знах, чух!

⁶Livrei da carga o seu ombro; as suas mãos ficaram livres dos cestos.

⁶"Уклонио сам рамена његова од бремена, руке његове опростише се котарица.

⁷Na angústia clamaste e te livrei; respondi-te no lugar oculto dos trovões; provei-te junto �s águas de Meribá.

⁷У невољи си ме зазвао, и избавих те, услиших те усред грома, на води Мериви искушах те.

⁸Ouve-me, povo meu, e eu te admoestarei; ó Israel, se me escutasses!

⁸Слушај, народе мој, и засведочићу ти, Израиљу, о кад би ме послушао:

⁹não haverá em ti deus estranho, nem te prostrarás ante um deus estrangeiro.

⁹Да не буде у тебе туђег бога, и богу страном немој се клањати.

¹⁰Eu sou o Senhor teu Deus, que te tirei da terra do Egito; abre bem a tua boca, e eu a encherei.

¹⁰Ја сам Господ, Бог твој, који сам те извео из земље мисирске; отвори уста своја, и ја ћу их напунити.

¹¹Mas o meu povo não ouviu a minha voz, e Israel não me quis.

¹¹Али не послуша народ мој глас мој, Израиљ не мари за ме.

¹²Pelo que eu os entreguei � obstinação dos seus corações, para que andassem segundo os seus próprios conselhos.

¹²И ја их пустих на вољу срца њихова, нека ходе по својим мислима.

¹³Oxalá me escutasse o meu povo! oxalá Israel andasse nos meus caminhos!

¹³О кад би народ мој слушао мене, и синови Израиљеви ходили путевима мојим!

¹⁴Em breve eu abateria os seus inimigos, e voltaria a minha mão contra os seus adversários.

¹⁴Брзо бих покорио непријатеље њихове, и на противнике њихове дигао бих руку своју;

¹⁵Os que odeiam ao Senhor o adulariam, e a sorte deles seria eterna.

¹⁵Који мрзе на Господа, били би им покорни, и добри дани њихови били би довека;

¹⁶E eu te sustentaria com o trigo mais fino; e com o mel saído da rocha eu te saciaria.

¹⁶Најбољом би пшеницом хранио њих, и медом бих из камена ситио их."