¹Опротивела душе моей жизнь моя; предамся печали моей; буду говорить в горести души моей.

¹Mijn ziel is verdrietig over mijn leven; ik zal mijn klacht op mij laten; ik zal spreken in bitterheid mijner ziel.

²Скажу Богу: не обвиняй меня; объяви мне, за что Ты со мною борешься?

²Ik zal tot God zeggen: Verdoem mij niet; doe mij weten, waarover Gij met mij twist.

³Хорошо ли для Тебя, что Ты угнетаешь, что презираешь дело рук Твоих,а на совет нечестивых посылаешь свет?

³Is het U goed, dat Gij verdrukt, dat Gij verwerpt den arbeid Uwer handen, en over den raad der goddelozen schijnsel geeft?

⁴Разве у Тебя плотские очи, и Ты смотришь, как смотрит человек?

⁴Hebt Gij vleselijke ogen, ziet Gij, gelijk een mens ziet?

⁵Разве дни Твои, как дни человека, или лета Твои, как дни мужа,

⁵Zijn Uw dagen als de dagen van een mens? Zijn Uw jaren als de dagen eens mans?

⁶что Ты ищешь порока во мне и допытываешься греха во мне,

⁶Dat Gij onderzoekt naar mijn ongerechtigheid, en naar mijn zonde verneemt?

⁷хотя знаешь, что я не беззаконник, и что некому избавить меня от руки Твоей?

⁷Het is Uw wetenschap, dat ik niet goddeloos ben; nochtans is er niemand, die uit Uw hand verlosse.

⁸Твои руки трудились надо мною и образовали всего меня кругом, – и Ты губишь меня?

⁸Uw handen doen mij smart aan, hoewel zij mij gemaakt hebben, te zamen rondom mij zijn zij, en Gij verslindt mij.

⁹Вспомни, что Ты, как глину, обделал меня, и в прах обращаешь меня?

⁹Gedenk toch, dat Gij mij als leem bereid hebt, en mij tot stof zult doen wederkeren.

¹⁰Не Ты ли вылил меня, как молоко, и, как творог, сгустил меня,

¹⁰Hebt Gij mij niet als melk gegoten, en mij als een kaas doen runnen?

¹¹кожею и плотью одел меня, костями и жилами скрепил меня,

¹¹Met vel en vlees hebt Gij mij bekleed; met beenderen ook en zenuwen hebt Gij mij samengevlochten;

¹²жизнь и милость даровал мне, и попечение Твое хранило дух мой?

¹²Benevens het leven hebt Gij weldadigheid aan mij gedaan, en Uw opzicht heeft mijn geest bewaard.

¹³Но и то скрывал Ты в сердце Своем, – знаю, что это было у Тебя, –

¹³Maar deze dingen hebt Gij verborgen in Uw hart; ik weet, dat dit bij U geweest is.

¹⁴что если я согрешу, Ты заметишь и не оставишь греха моего без наказания.

¹⁴Indien ik zondig, zo zult Gij mij waarnemen, en van mijn misdaad zult Gij mij niet onschuldig houden.

¹⁵Если я виновен, горе мне! если и прав, то не осмелюсь поднять головы моей. Я пресыщен унижением; взгляни на бедствие мое:

¹⁵Zo ik goddeloos ben, wee mij! En ben ik rechtvaardig, ik zal mijn hoofd niet opheffen; ik ben zat van schande, maar aanzie mijn ellende.

¹⁶оно увеличивается. Ты гонишься за мною, как лев, и снова нападаешь на меня и чудным являешься во мне.

¹⁶Want zij verheft zich; gelijk een felle leeuw jaagt Gij mij; Gij keert weder en stelt U wonderlijk tegen mij.

¹⁷Выводишь новых свидетелей Твоих против меня; усиливаешь гнев Твой на меня; и беды, одни за другими, ополчаются против меня.

¹⁷Gij vernieuwt Uw getuigen tegenover mij, en vermenigvuldigt Uw toorn tegen mij; verwisselingen, ja, een heirleger, zijn tegen mij.

¹⁸И зачем Ты вывел меня из чрева? пусть бы я умер, когда еще ничей глаз не видел меня;

¹⁸En waarom hebt Gij mij uit de baarmoeder voortgebracht? Och, dat ik den geest gegeven had, en geen oog mij gezien had!

¹⁹пусть бы я, как небывший, из чрева перенесен был во гроб!

¹⁹Ik zou zijn, alsof ik niet geweest ware; van moeders buik zou ik tot het graf gebracht zijn geweest.

²⁰Не малы ли дни мои? Оставь, отступи от меня,чтобы я немного ободрился,

²⁰Zijn mijn dagen niet weinig? Houd op, zet van mij af, dat ik mij een weinig verkwikke;

²¹прежде нежели отойду, – и уже не возвращусь, – в страну тьмы и сенисмертной,

²¹Eer ik henenga (en niet wederkom) in een land der duisternis en der schaduwe des doods;

²²в страну мрака, каков есть мрак тени смертной, где нет устройства, где темно, как самая тьма.

²²Een stikdonker land, als de duisternis zelve, de schaduwe des doods, en zonder ordeningen, en het geeft schijnsel als de duisternis.