¹Человек, рожденный женою, краткодневен и пресыщен печалями:

¹De mens, van een vrouw geboren, is kort van dagen, en zat van onrust.

²как цветок, он выходит и опадает; убегает, как тень, и не останавливается.

²Hij komt voort als een bloem, en wordt afgesneden; ook vlucht hij als een schaduw, en bestaat niet.

³И на него-то Ты отверзаешь очи Твои, и меня ведешь на суд с Тобою?

³Nog doet Gij Uw ogen over zulk een open; en Gij betrekt mij in het gericht met U.

⁴Кто родится чистым от нечистого? Ни один.

⁴Wie zal een reine geven uit den onreine? Niet een.

⁵Если дни ему определены, и число месяцев его у Тебя, если Ты положил ему предел, которого он не перейдет,

⁵Dewijl zijn dagen bestemd zijn, het getal zijner maanden bij U is, en Gij zijn bepalingen gemaakt hebt, die hij niet overgaan zal;

⁶то уклонись от него: пусть он отдохнет, доколе не окончит, как наемник, дня своего.

⁶Wend U van hem af, dat hij rust hebbe, totdat hij als een dagloner aan zijn dag een welgevallen hebbe.

⁷Для дерева есть надежда, что оно, если и будет срублено, снова оживет, и отрасли от него выходить не перестанут:

⁷Want voor een boom, als hij afgehouwen wordt, is er verwachting, dat hij zich nog zal veranderen, en zijn scheut niet zal ophouden.

⁸если и устарел в земле корень его, и пень его замер в пыли,

⁸Indien zijn wortel in de aarde veroudert, en zijn stam in het stof versterft;

⁹но, лишь почуяло воду, оно дает отпрыски и пускает ветви, как бы вновь посаженное.

⁹Hij zal van den reuk der wateren weder uitspruiten, en zal een tak maken, gelijk een plant.

¹⁰А человек умирает и распадается; отошел, и где он?

¹⁰Maar een man sterft, als hij verzwakt is, en de mens geeft den geest, waar is hij dan?

¹¹Уходят воды из озера, и река иссякает и высыхает:

¹¹De wateren verlopen uit een meer, en een rivier droogt uit en verdort;

¹²так человек ляжет и не станет; до скончания неба он не пробудится и не воспрянет от сна своего.

¹²Alzo ligt de mens neder, en staat niet op; totdat de hemelen niet meer zijn, zullen zij niet opwaken, noch uit hun slaap opgewekt worden.

¹³О, если бы Ты в преисподней сокрыл меня и укрывал меня, пока пройдет гнев Твой, положил мне срок и потом вспомнил обо мне!

¹³Och, of Gij mij in het graf verstaakt, mij verborgt, totdat Uw toorn zich afkeerde; dat Gij mij een bepaling steldet, en mijner gedachtig waart!

¹⁴Когда умрет человек, то будет ли он опять жить? Вовсе дни определенного мне времени я ожидал бы, пока придет мне смена.

¹⁴Als een man gestorven is, zal hij weder leven? Ik zou al de dagen mijns strijds hopen, totdat mijn verandering komen zou.

¹⁵Воззвал бы Ты, и я дал бы Тебе ответ, и Ты явил бы благоволение творению рук Твоих;

¹⁵Dat Gij zoudt roepen, en ik U zou antwoorden, dat Gij tot het werk Uwer handen zoudt begerig zijn.

¹⁶ибо тогда Ты исчислял бы шаги мои и не подстерегал бы греха моего;

¹⁶Maar nu telt Gij mijn treden; Gij bewaart mij niet om mijner zonden wil.

¹⁷в свитке было бы запечатано беззаконие мое, и Ты закрыл бы вину мою.

¹⁷Mijn overtreding is in een bundeltje verzegeld, en Gij pakt mijn ongerechtigheid opeen.

¹⁸Но гора падая разрушается, и скала сходит сместа своего;

¹⁸En voorwaar, een berg vallende vergaat, en een rots wordt versteld uit haar plaats;

¹⁹вода стирает камни; разлив ее смывает земную пыль: так и надежду человека Ты уничтожаешь.

¹⁹De wateren vermalen de stenen, het stof der aarde overstelpt het gewas, dat van zelf daaruit voortkomt; alzo verderft Gij de verwachting des mensen.

²⁰Теснишь его до конца, и он уходит; изменяешь ему лице и отсылаешь его.

²⁰Gij overweldigt hem in eeuwigheid, en hij gaat heen; veranderende zijn gelaat, zo zendt Gij hem weg.

²¹В чести ли дети его – он не знает, унижены ли – он не замечает;

²¹Zijn kinderen komen tot eer, en hij weet het niet; of zij worden klein, en hij let niet op hen.

²²но плоть его на нем болит, и душа его в нем страдает.

²²Maar zijn vlees, nog aan hem zijnde, heeft smart; en zijn ziel, in hem zijnde, heeft rouw.