¹А ныне смеются надо мною младшие меня летами, те, которых отцов я не согласился быпоместить с псами стад моих.

¹Maar nu lachen over mij minderen dan ik van dagen, welker vaderen ik versmaad zou hebben, om bij de honden mijner kudde te stellen.

²И сила рук их к чему мне? Над ними уже прошло время.

²Waartoe zou mij ook geweest zijn de krachten hunner handen? Zij was door ouderdom in hen vergaan.

³Бедностью и голодом истощенные, они убегают в степь безводную, мрачную и опустевшую;

³Die door gebrek en honger eenzaam waren, vliedende naar dorre plaatsen, in het donkere, woeste en verwoeste.

⁴щиплют зелень подле кустов, и ягоды можжевельника – хлеб их.

⁴Die ziltige kruiden plukten bij de struiken, en welker spijze was de wortel der jeneveren.

⁵Из общества изгоняют их, кричат на них, как на воров,

⁵Zij werden uit het midden uitgedreven; (men jouwde over hen, als over een dief),

⁶чтобы жили они в рытвинах потоков, в ущельях земли и утесов.

⁶Opdat zij wonen zouden in de kloven der dalen, de holen des stofs en der steenrotsen.

⁷Ревут между кустами, жмутся под терном.

⁷Zij schreeuwden tussen de struiken; onder de netelen vergaderden zij zich.

⁸Люди отверженные, люди без имени, отребье земли!

⁸Zij waren kinderen der dwazen, en kinderen van geen naam; zij waren geslagen uit den lande.

⁹Их-то сделался я ныне песнью и пищею разговора их.

⁹Maar nu ben ik hun een snarenspel geworden, en ik ben hun tot een klapwoord.

¹⁰Они гнушаются мною, удаляются от меня и не удерживаются плевать пред лицем моим.

¹⁰Zij hebben een gruwel aan mij, zij maken zich verre van mij, ja, zij onthouden het speeksel niet van mijn aangezicht.

¹¹Так как Он развязал повод мой и поразил меня, то они сбросили с себя узду пред лицем моим.

¹¹Want Hij heeft mijn zeel losgemaakt, en mij bedrukt; daarom hebben zij den breidel voor mijn aangezicht afgeworpen.

¹²С правого боку встает это исчадие, сбивает меня с ног, направляет гибельные свои пути ко мне.

¹²Ter rechterhand staat de jeugd op, stoten mijn voeten uit, en banen tegen mij hun verderfelijke wegen.

¹³А мою стезю испортили: все успели сделать к моейпогибели, не имея помощника.

¹³Zij breken mijn pad af, zij bevorderen mijn ellende; zij hebben geen helper van doen.

¹⁴Они пришли ко мне, как сквозь широкий пролом; с шумом бросились на меня.

¹⁴Zij komen aan, als door een wijde breuk; onder de verwoesting rollen zij zich aan.

¹⁵Ужасы устремились на меня; как ветер, развеялось величие мое, и счастье мое унеслось, как облако.

¹⁵Men is met verschrikkingen tegen mij gekeerd; elk een vervolgt als een wind mijn edele ziel, en mijn heil is als een wolk voorbijgegaan.

¹⁶И ныне изливается душа моя во мне: дни скорби объяли меня.

¹⁶Daarom stort zich nu mijn ziel in mij uit; de dagen des druks grijpen mij aan.

¹⁷Ночью ноют во мне кости мои, и жилы мои не имеютпокоя.

¹⁷Des nachts doorboort Hij mijn beenderen in mij, en mijn polsaderen rusten niet.

¹⁸С великим трудом снимается с меня одежда моя; края хитона моего жмут меня.

¹⁸Door de veelheid der kracht is mijn kleed veranderd; Hij omgordt mij als de kraag mijns roks.

¹⁹Он бросил меня в грязь, и я стал, как прах и пепел.

¹⁹Hij heeft mij in het slijk geworpen, en ik ben gelijk geworden als stof en as.

²⁰Я взываю к Тебе, и Ты не внимаешь мне, – стою, а Ты только смотришь на меня.

²⁰Ik schrei tot U, maar Gij antwoordt mij niet; ik sta, maar Gij acht niet op mij.

²¹Ты сделался жестоким ко мне, крепкою рукою враждуешь против меня.

²¹Gij zijt veranderd in een wrede tegen mij; door de sterkte Uwer hand wederstaat Gij mij hatelijk.

²²Ты поднял меня и заставил меня носиться по ветру исокрушаешь меня.

²²Gij heft mij op in den wind; Gij doet mij daarop rijden, en Gij versmelt mij het wezen.

²³Так, я знаю, что Ты приведешь меня к смерти и в дом собрания всех живущих.

²³Want ik weet, dat Gij mij ter dood brengen zult, en tot het huis der samenkomst aller levenden.

²⁴Верно, Он не прострет руки Своей на дом костей: будут ли они кричатьпри своем разрушении?

²⁴Maar Hij zal tot een aardhoop de hand niet uitsteken; is er bij henlieden geschrei in zijn verdrukking?

²⁵Не плакал ли я о том, кто был в горе? не скорбела ли душа моя о бедных?

²⁵Weende ik niet over hem, die harde dagen had? Was mijn ziel niet beangst over den nooddruftige?

²⁶Когда я чаял добра, пришло зло; когда ожидал света, пришла тьма.

²⁶Nochtans toen ik het goede verwachtte, zo kwam het kwade; toen ik hoopte naar het licht, zo kwam de donkerheid.

²⁷Мои внутренности кипят и не перестают; встретили меня дни печали.

²⁷Mijn ingewand ziedt, en is niet stil; de dagen der verdrukking zijn mij voorgekomen.

²⁸Я хожу почернелый, но не от солнца; встаю в собрании и кричу.

²⁸Ik ga zwart daarheen, niet van de zon; opstaande schreeuw ik in de gemeente.

²⁹Я стал братом шакалам и другом страусам.

²⁹Ik ben den draken een broeder geworden, en een metgezel der jonge struisen.

³⁰Моя кожа почернела на мне, и кости мои обгорели от жара.

³⁰Mijn huid is zwart geworden over mij, en mijn gebeente is ontstoken van dorrigheid.

³¹И цитра моя сделалась унылою, и свирель моя – голосом плачевным.

³¹Hierom is mijn harp tot een rouwklage geworden, en mijn orgel tot een stem der wenenden.