¹Завет положил я с глазами моими, чтобы не помышлять мне о девице.

¹Ik heb een verbond gemaakt met mijn ogen; hoe zou ik dan acht gegeven hebben op een maagd?

²Какая же участь мне от Бога свыше? И какое наследие от Вседержителя с небес?

²Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit de hoogten?

³Не для нечестивого ли гибель, и не для делающего ли зло напасть?

³Is niet het verderf voor den verkeerde, ja, wat vreemds voor de werkers der ongerechtigheid?

⁴Не видел ли Он путей моих, и не считал ли всех моих шагов?

⁴Ziet Hij niet mijn wegen, en telt Hij niet al mijn treden?

⁵Если я ходил в суете, и если нога моя спешила на лукавство, –

⁵Zo ik met ijdelheid omgegaan heb, en mijn voet gesneld heeft tot bedriegerij;

⁶пусть взвесят меня на весах правды, и Бог узнает мою непорочность.

⁶Hij wege mij op, in een rechte weegschaal, en God zal mijn oprechtigheid weten.

⁷Если стопы мои уклонялись от пути и сердце мое следовало за глазами моими, и если что-либо нечистое пристало к рукам моим,

⁷Zo mijn gang uit den weg geweken is, en mijn hart mijn ogen nagevolgd is, en aan mijn handen iets aankleeft;

⁸то пусть я сею, а другой ест, и пусть отрасли мои искоренены будут.

⁸Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten uitgeworteld worden!

⁹Если сердце мое прельщалось женщиною и я строил ковы у дверей моего ближнего, –

⁹Zo mijn hart verlokt is geweest tot een vrouw, of ik aan mijns naasten deur geloerd heb;

¹⁰пусть моя жена мелет на другого, и пусть другие издеваются над нею,

¹⁰Zo moet mijn huisvrouw met een ander malen, en anderen zich over haar krommen!

¹¹потому что это – преступление, это – беззаконие, подлежащее суду;

¹¹Want dat is een schandelijke daad, en het is een misdaad bij de rechters.

¹²это – огонь, поядающий до истребления, который искоренил бы все добро мое.

¹²Want dat is een vuur, hetwelk tot de verderving toe verteert, en al mijn inkomen uitgeworteld zou hebben.

¹³Если я пренебрегал правами слуги и служанки моей, когда они имели спор со мною,

¹³Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd, als zij geschil hadden met mij;

¹⁴то что стал бы я делать, когда бы Бог восстал? И когда бы Он взглянул на меня, что могбы я отвечать Ему?

¹⁴(Want wat zou ik doen, als God opstond? En als Hij bezoeking deed, wat zou ik Hem antwoorden?

¹⁵Не Он ли, Который создал меня во чреве, создал и его и равно образовал нас в утробе?

¹⁵Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een ons in de baarmoeder bereid?)

¹⁶Отказывал ли я нуждающимся в их просьбе и томил ли глаза вдовы?

¹⁶Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe laten versmachten;

¹⁷Один ли я съедал кусок мой, и не ел ли от него и сирота?

¹⁷En mijn bete alleen gegeten heb, zodat de wees daarvan niet gegeten heeft;

¹⁸Ибо с детства он рос со мною, как с отцом, и от чрева матери моей я руководил вдову .

¹⁸(Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid;)

¹⁹Если я видел кого погибавшим без одежды и бедного без покрова, –

¹⁹Zo ik iemand heb zien omkomen, omdat hij zonder kleding was, en dat de nooddruftige geen deksel had;

²⁰не благословляли ли меня чресла его, и не был ли он согрет шерстью овец моих?

²⁰Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;

²¹Если я поднимал руку мою на сироту, когда видел помощь себе у ворот,

²¹Zo ik mijn hand tegen den wees bewogen heb, omdat ik in de poort mijn hulp zag;

²²то пусть плечо мое отпадет от спины, и рука моя пусть отломится от локтя,

²²Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn pijp af!

²³ибо страшно для меня наказание от Бога: пред величием Его не устоял бы я.

²³Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet vanwege Zijn hoogheid.

²⁴Полагал ли я в золоте опору мою и говорил ли сокровищу: ты – надежда моя?

²⁴Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd heb: Gij zijt mijn vertrouwen;

²⁵Радовался ли я, что богатство мое было велико, и что рука моя приобрела много?

²⁵Zo ik blijde ben geweest, omdat mijn vermogen groot was, en omdat mijn hand geweldig veel verkregen had;

²⁶Смотря на солнце, как оно сияет, и на луну, как она величественно шествует,

²⁶Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan heerlijk voortgaande;

²⁷прельстился ли я в тайне сердца моего, и целовали ли уста мои руку мою?

²⁷En mijn hart verlokt is geweest in het verborgen, dat mijn hand mijn mond gekust heeft;

²⁸Это также было бы преступление, подлежащее суду, потому что я отрекся бы тогда от Бога Всевышнего.

²⁸Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van boven verzaakt hebben.

²⁹Радовался ли я погибели врага моего и торжествовал ли, когда несчастье постигало его?

²⁹Zo ik verblijd ben geweest in de verdrukking mijns haters, en mij opgewekt heb, als het kwaad hem vond;

³⁰Не позволял я устам моим грешить проклятием души его.

³⁰(Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door een vloek zijn ziel te begeren).

³¹Не говорили ли люди шатра моего: о, если бы мы от мяс его не насытились?

³¹Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;

³²Странник не ночевал на улице; двери мои я отворял прохожему.

³²De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik naar den weg;

³³Если бы я скрывал проступки мои, как человек, утаивая в груди моей пороки мои,

³³Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde mijn misdaad verbergende!

³⁴то я боялся бы большого общества, и презрение одноплеменников страшило бы меня, и я молчал бы и не выходил бы за двери.

³⁴Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.

³⁵О, если бы кто выслушал меня! Вот мое желание, чтобы Вседержитель отвечал мне, и чтобы защитник мой составил запись.

³⁵Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.

³⁶Я носил бы ее на плечах моих и возлагал бы ее, как венец;

³⁶Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden als een kroon.

³⁷объявил бы ему число шагов моих, сблизился бы с ним, как с князем.

³⁷Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik tot hem naderen.

³⁸Если вопияла на меня земля моя и жаловались на меня борозды ее;

³⁸Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;

³⁹если я ел плоды ее без платы и отягощал жизнь земледельцев,

³⁹Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;

⁴⁰то пусть вместо пшеницы вырастает волчец и вместо ячменя куколь. Слова Иова кончились.

⁴⁰Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De woorden van Job hebben een einde.