¹Когда те три мужа перестали отвечать Иову, потому что он был правв глазах своих,

¹Toen hielden de drie mannen op van Job te antwoorden, dewijl hij in zijn ogen rechtvaardig was.

²тогда воспылал гнев Елиуя, сына Варахиилова, Вузитянина из племениРамова: воспылал гнев его на Иова за то, что он оправдывал себя больше, нежели Бога,

²Zo ontstak de toorn van Elihu, den zoon van Baracheel, den Buziet, van het geslacht van Ram; tegen Job werd zijn toorn ontstoken, omdat hij zijn ziel meer rechtvaardigde dan God.

³а на трех друзей его воспылал гнев его за то, что они не нашли, что отвечать, а между тем обвиняли Иова.

³Zijn toorn ontstak ook tegen zijn drie vrienden, omdat zij, geen antwoord vindende, nochtans Job verdoemden.

⁴Елиуй ждал, пока Иов говорил, потому что они летами были старше его.

⁴Doch Elihu had gewacht op Job in het spreken, omdat zij ouder van dagen waren dan hij.

⁵Когда же Елиуй увидел, что нет ответа в устах тех трех мужей, тогда воспылал гнев его.

⁵Als dan Elihu zag, dat er geen antwoord was in den mond van die drie mannen, ontstak zijn toorn.

⁶И отвечал Елиуй, сын Варахиилов, Вузитянин, и сказал: я молод летами, а вы – старцы; поэтому я робел и боялся объявлять вам мое мнение.

⁶Hierom antwoordde Elihu, de zoon van Baracheel, den Buziet, en zeide: Ik ben minder van dagen, maar gijlieden zijt stokouden; daarom heb ik geschroomd en gevreesd, ulieden mijn gevoelen te vertonen.

⁷Я говорил сам себе: пусть говорят дни, и многолетие поучает мудрости.

⁷Ik zeide: Laat de dagen spreken, en de veelheid der jaren wijsheid te kennen geven.

⁸Но дух в человеке и дыхание Вседержителя дает ему разумение.

⁸Zekerlijk de geest, die in den mens is, en de inblazing des Almachtigen, maakt henlieden verstandig.

⁹Не многолетние только мудры, и не старики разумеют правду.

⁹De groten zijn niet wijs, en de ouden verstaan het recht niet.

¹⁰Поэтому я говорю: выслушайте меня, объявлю вам мое мнение и я.

¹⁰Daarom zeg ik: Hoor naar mij; ik zal mijn gevoelen ook vertonen.

¹¹Вот, я ожидал слов ваших, – вслушивался в суждения ваши, доколе вы придумывали, что сказать.

¹¹Ziet, ik heb gewacht op ulieder woorden; ik heb het oor gewend tot ulieder aanmerkingen, totdat gij redenen uitgezocht hadt.

¹²Я пристально смотрел на вас, и вот никто из вас не обличает Иова и не отвечает на слова его.

¹²Als ik nu acht op u gegeven heb, ziet, er is niemand, die Job overreedde, die uit ulieden zijn redenen beantwoordde;

¹³Не скажите: мы нашли мудрость: Бог опровергнет его, а не человек.

¹³Opdat gij niet zegt: Wij hebben de wijsheid gevonden; God heeft hem nedergestoten, geen mens.

¹⁴Если бы он обращал слова свои ко мне, то я не вашими речами отвечал бы ему.

¹⁴Nu heeft hij tegen mij geen woorden gericht, en met ulieder woorden zal ik hem niet beantwoorden.

¹⁵Испугались, не отвечают более; перестали говорить.

¹⁵Zij zijn ontzet, zij antwoorden niet meer; zij hebben de woorden van zich verzet.

¹⁶И как я ждал, а они не говорят, остановились и не отвечают более,

¹⁶Ik heb dan gewacht, maar zij spreken niet; want zij staan stil; zij antwoorden niet meer.

¹⁷то и я отвечу с моей стороны, объявлю мое мнение и я,

¹⁷Ik zal mijn deel ook antwoorden, ik zal mijn gevoelen ook vertonen.

¹⁸ибо я полон речами, и дух во мне теснит меня.

¹⁸Want ik ben der woorden vol; de geest mijns buiks benauwt mij.

¹⁹Вот, утроба моя, как вино неоткрытое: она готова прорваться, подобно новым мехам.

¹⁹Ziet, mijn buik is als de wijn, die niet geopend is; gelijk nieuwe lederen zakken zou hij bersten.

²⁰Поговорю, и будет легче мне; открою уста мои и отвечу.

²⁰Ik zal spreken, opdat ik voor mij lucht krijge; ik zal mijn lippen openen, en zal antwoorden.

²¹На лице человека смотреть не буду и никакому человеку льстить не стану,

²¹Och, dat ik niemands aangezicht aanneme, en tot den mens geen bijnamen gebruike!

²²потому что я не умею льстить: сейчас убей меня, Творец мой.

²²Want ik weet geen bijnamen te gebruiken; in kort zou mijn Maker mij wegnemen.