1Сын мой! храни слова мои и заповеди мои сокрой у себя.
1Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.
2Храни заповеди мои и живи, и учение мое, как зрачок глаз твоих.
2Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.
3Навяжи их на персты твои, напиши их на скрижали сердца твоего.
3Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.
4Скажи мудрости: „Ты сестра моя!" и разум назови родным твоим,
4Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;
5чтобы они охраняли тебя от жены другого, от чужой, которая умягчает слова свои.
5Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.
6Вот, однажды смотрел я в окно дома моего, сквозь решетку мою,
6Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;
7и увидел среди неопытных, заметил между молодыми людьми неразумного юношу,
7En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;
8переходившего площадь близ угла ее и шедшего по дороге к дому ее,
8Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.
9в сумерки в вечер дня, в ночной темноте и во мраке.
9In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;
10И вот – навстречу к нему женщина, в наряде блудницы, с коварнымсердцем,
10En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede;
11шумливая и необузданная; ноги ее не живут в доме ее:
11Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet;
12то на улице, то на площадях, и у каждого угла строит она ковы.
12Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;
13Она схватила его, целовала его, и с бесстыдным лицом говорила ему:
13En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem:
14„мирная жертва у меня: сегодня я совершила обеты мои;
14Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;
15поэтому и вышла навстречу тебе, чтобы отыскать тебя, и – нашлатебя;
15Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden.
16коврами я убрала постель мою, разноцветными тканями Египетскими;
16Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte;
17спальню мою надушила смирною, алоем и корицею;
17Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;
18зайди, будем упиваться нежностями до утра, насладимся любовью,
18Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde.
19потому что мужа нет дома: он отправился в дальнюю дорогу;
19Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;
20кошелек серебра взял с собою; придет домой ко дню полнолуния".
20Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen.
21Множеством ласковых слов она увлекла его, мягкостью уст своих овладела им.
21Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.
22Тотчас он пошел за нею, как вол идет на убой, и как олень – на выстрел,
22Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.
23доколе стрела не пронзит печени его; как птичка кидается в силки, и не знает, что они – на погибель ее.
23Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.
24Итак, дети, слушайте меня и внимайте словам уст моих.
24Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.
25Да не уклоняется сердце твое на пути ее, не блуждай по стезям ее,
25Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.
26потому что многих повергла она ранеными, и много сильных убиты ею:
26Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.
27дом ее – пути в преисподнюю, нисходящие во внутренние жилища смерти.
27Haar huis zijn wegen des grafs, dalende naar de binnenkameren des doods.