1И отвечал Иов и сказал:
1[] Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν·
2доколе будете мучить душу мою и терзать меня речами?
2Εως ποτε θελετε θλιβει την ψυχην μου, και θελετε με κατασυντριβει με λογους;
3Вот, уже раз десять вы срамили меня и не стыдитесь теснить меня.
3Δεκακις ηδη με ωνειδισατε· δεν αισχυνεσθε να σκληρυνησθε εναντιον μου;
4Если я и действительно погрешил, то погрешность моя при мне остается.
4Και εαν τωοντι εσφαλα, το σφαλμα μου μενει εν εμοι.
5Если же вы хотите повеличаться надо мною и упрекнуть меня позором моим,
5Αλλ' εαν θελητε εξαπαντος να μεγαλυνθητε εναντιον μου, και να ριπτητε κατ' εμου το ονειδος μου,
6то знайте, что Бог ниспроверг меня и обложил меня Своею сетью.
6μαθετε τωρα οτι ο Θεος με κατεστρεψε, και με περιεκυκλωσε με το δικτυον αυτου.
7Вот, я кричу: обида! и никто не слушает; вопию, и нет суда.
7Ιδου, φωναζω, Αδικια· αλλα δεν εισακουομαι· επικαλουμαι, αλλ' ουδεμια κρισις.
8Он преградил мне дорогу, и не могу пройти, и на стези мои положилтьму.
8[] Εφραξε την οδον μου, και δεν δυναμαι να περασω, και εθεσε σκοτος εις τας τριβους μου.
9Совлек с меня славу мою и снял венец с головы моей.
9Με εξεδυσε την δοξαν μου, και αφηρεσε τον στεφανον της κεφαλης μου.
10Кругом разорил меня, и я отхожу; и, как дерево, Он исторг надежду мою.
10Με ηφανισε πανταχοθεν, και χανομαι· και εξερριζωσε την ελπιδα μου ως δενδρον.
11Воспылал на меня гневом Своим и считает меня между врагами Своими.
11Και εξηψε κατ' εμου τον θυμον αυτου, και με στοχαζεται ως εχθρον αυτου.
12Полки Его пришли вместе и направили путь свой ко мне и расположились вокруг шатра моего.
12Τα ταγματα αυτου ηλθον ομου και ητοιμασαν την οδον αυτων εναντιον μου, και εστρατοπεδευσαν περιξ της σκηνης μου.
13Братьев моих Он удалил от меня, и знающие меня чуждаются меня.
13Απεμακρυνεν απ' εμου τους αδελφους μου, και ηλλοτριωθησαν ολως απ' εμου οι γνωριμοι μου.
14Покинули меня близкие мои, и знакомые мои забыли меня.
14Οι πλησιον μου με αφηκαν, και οι γνωστοι μου με ελησμονησαν.
15Пришлые в доме моем и служанки мои чужим считают меня; посторонним стал я в глазах их.
15Οι κατοικουντες εν τω οικω μου και αι θεραπαιναι μου με στοχαζονται ως ξενον· ξενος κατεσταθην εις τους οφθαλμους αυτων.
16Зову слугу моего, и он не откликается; устами моими я должен умолять его.
16Καλω τον υπηρετην μου, και δεν αποκρινεται· με το στομα μου ικετευσα αυτον.
17Дыхание мое опротивело жене моей, и я должен умолять ее ради детей чрева моего.
17Η πνοη μου εγεινε ξενη εις την γυναικα μου, και αι παρακλησεις μου εις τα τεκνα της κοιλιας μου.
18Даже малые дети презирают меня: поднимаюсь, и они издеваются надо мною.
18Και αυτα τα παιδαρια με κατεφρονησαν· εσηκωθην, και ελαλησαν εναντιον μου.
19Гнушаются мною все наперсники мои, и те, которых я любил, обратились против меня.
19Παντες οι μυστικοι φιλοι μου με εβδελυχθησαν· και εκεινοι, τους οποιους ηγαπησα, εστραφησαν εναντιον μου.
20Кости мои прилипли к коже моей и плоти моей, и я остался только с кожею около зубов моих.
20Τα οστα μου εκολληθησαν εις το δερμα μου και εις την σαρκα μου και διεσωθην με το δερμα των οδοντων μου.
21Помилуйте меня, помилуйте меня вы, друзья мои, ибо рука Божия коснулась меня.
21Ελεησατε με, ελεησατε με, σεις φιλοι μου· διοτι χειρ Θεου με επληγωσε.
22Зачем и вы преследуете меня, как Бог, и плотью моею не можете насытиться?
22Δια τι με κατατρεχετε ως ο Θεος, και δεν εχορτασθητε απο των σαρκων μου;
23О, если бы записаны были слова мои! Если бы начертаны были они в книге
23[] Ω και να εγραφοντο οι λογοι μου· να ενετυπουντο εν βιβλιω·
24резцом железным с оловом, – на вечное время на камне вырезаны были!
24να ενεχαραττοντο επι βραχον δια σιδηρας γραφιδος και μολυβδου διαπαντος
25А я знаю, Искупитель мой жив, и Он в последний день восставит изпраха распадающуюся кожу мою сию,
25Διοτι εξευρω οτι ζη ο Λυτρωτης μου, και θελει εγερθη εν τοις εσχατοις καιροις επι της γης·
26и я во плоти моей узрю Бога.
26και αφου μετα το δερμα μου το σωμα τουτο φθαρη, παλιν με την σαρκα μου θελω ιδη τον Θεον·
27Я узрю Его сам; мои глаза, не глаза другого, увидят Его. Истаевает сердце мое в груди моей!
27τον οποιον αυτος εγω θελω ιδει, και θελουσι θεωρησει οι οφθαλμοι μου, και ουχι αλλος· οι νεφροι μου κατατηκονται εν τω κολπω μου.
28Вам надлежало бы сказать: зачем мы преследуем его? Как будто корень зла найден во мне.
28Αλλα σεις επρεπε να ειπητε, Δια τι κατατρεχομεν αυτον; επειδη η ριζα του πραγματος ευρισκεται εν εμοι.
29Убойтесь меча, ибо меч есть отмститель неправды, и знайте, чтоесть суд.
29Φοβηθητε την ρομφαιαν· διοτι η ρομφαια ειναι ο εκδικητης των ανομιων, δια να γνωρισητε οτι υπαρχει κρισις.