1Начальнику хора. По смерти Лабена. Псалом Давида. (9:2) Буду славить Тебя , Господи, всем сердцем моим, возвещать все чудеса Твои.
1Unë do të të kremtoj, o Zot, me gjithë zemër, do të tregoj tërë mrekullitë e tua.
2(9:3) Буду радоваться и торжествовать о Тебе, петь имени Твоему, Всевышний.
2Unë do të gëzohem dhe do të kënaqem me ty; do t'i këndoj lëvdime në emrin tënd, o Shumë i Larti.
3(9:4) Когда враги мои обращены назад, то преткнутся и погибнут пред лицем Твоим,
3Sepse armiqtë e mi tërhiqen, bien dhe vdesin para teje.
4(9:5) ибо Ты производил мой суд и мою тяжбу; Ты воссел на престоле,Судия праведный.
4Ti në fakt ke përkrahur ndershmërinë time dhe çështjen time; je ulur mbi fronin si një gjyqtar i drejtë.
5(9:6) Ты вознегодовал на народы, погубил нечестивого, имя их изгладил на веки и веки.
5Ke qortuar kombet, ke shkatërruar të pabesin, ke fshirë emrat e tyre për gjithnjë.
6(9:7) У врага совсем не стало оружия, и города Ты разрушил; погибла память их с ними.
6Armiku është zhdukur, i kapur nga një pikëllim i përjetshëm! Dhe qyteteve që ti ke shkatërruar i është zhdukur edhe kujtimi.
7(9:8) Но Господь пребывает вовек; Он приготовил для суда престол Свой,
7Por Zoti mbetet përjetë; ai ka vendosur fronin e tij për të gjykuar.
8(9:9) и Он будет судить вселенную по правде, совершит суд над народами по правоте.
8Ai do ta gjykojë botën me drejtësi, do t'i gjykojë popujt me paanësi.
9(9:10) И будет Господь прибежищем угнетенному, прибежищем во времена скорби;
9Zoti do të jetë strehim i papushtueshëm për të shtypurin, një strehim i papushtueshëm në kohë ngushtice.
10(9:11) и будут уповать на Тебя знающие имя Твое, потому что Ты не оставляешь ищущих Тебя, Господи.
10Dhe ata që e njohin emrin tënd do të kenë besim te ti, sepse ti, o Zot, nuk i braktis ata që të kërkojnë.
11(9:12) Пойте Господу, живущему на Сионе, возвещайте между народами дела Его,
11Këndojini lavde Zotit që banon në Sion; u njoftoni popujve veprat e tij.
12(9:13) ибо Он взыскивает за кровь; помнит их, не забывает вопля угнетенных.
12Sepse ai që kërkon arësyen e gjakut i mban mënd ata; ai nuk e harron britmën e të pikëlluarve.
13(9:14) Помилуй меня, Господи; воззри на страдание мое от ненавидящих меня, – Ты, Который возносишь меня от врат смерти,
13Ki mëshirë për mua, o Zot, ti që më ke rilartuar nga portat e vdekjes, shiko pikëllimin që më shkaktojnë ata që më urrejnë,
14(9:15) чтобы я возвещал все хвалы Твои во вратах дщери Сионовой: буду радоваться о спасении Твоем.
14me qëllim që unë të kem mundësi të tregoj të gjitha lavdet e tua dhe në portat e bijës së Sionit të mund të kremtoj për çlirimin tënd.
15(9:16) Обрушились народы в яму, которую выкопали; в сети, которую скрыли они, запуталась нога их.
15Kombet janë zhytur në gropën që kishin hapur; këmba e tyre është kapur në rrjetën që kishin fshehur.
16(9:17) Познан был Господь по суду, который Он совершил; нечестивый уловлен делами рук своих.
16Zoti u bë i njohur me anë të gjykimit që ka dhënë; i pabesi u kap në lakun e veprës së duarve të tij. (Interlud. Sela)
17(9:18) Да обратятся нечестивые в ад, – все народы, забывающие Бога.
17Të pabesët do të zbresin në Sheol; po, të gjitha kombet që harrojnë Perëndinë.
18(9:19) Ибо не навсегда забыт будет нищий, и надежда бедных не до конца погибнет.
18Sepse nevojtari nuk do të harrohet përjetë; shpresa e të shtypurve nuk do të zhduket përjetë.
19(9:20) Восстань, Господи, да не преобладает человек, да судятся народы пред лицем Твоим.
19Çohu, o Zot, mos lejo që vdekatari të ketë epërsi; kombet të gjykohen para teje.
20(9:21) Наведи, Господи, страх на них; да знают народы, что человеки они.
20O Zot, kallu frikën; bëj që kombet të pranojnë se janë vetëm vdekatarë. (Sela)