1В начале было Слово, и Слово было у Бога, и Слово было Бог.
1ДАР ибтидо Калом буд, ва Калом бо Худо буд, ва Калом Худо буд.
2Оно было в начале у Бога.
2Он дар ибтидо бо Худо буд.
3Все чрез Него начало быть, и без Него ничто не начало быть, что начало быть.
3Ҳама чиз ба воситаи Ӯ ба вуҷуд омад, ва ҳар он чи вуҷуд ёфт, бе Ӯ вуҷуд наёфт.
4В Нем была жизнь, и жизнь была свет человеков.
4Дар Ӯ ҳаёт буд, ва ҳаёт нури одамиён буд.
5И свет во тьме светит, и тьма не объяла его.
5Ва нур дар торикй медурахшид, ва торикӣ онро фаро нагирифт.
6Был человек, посланный от Бога; имя ему Иоанн.
6Шахсе аз ҷониби Худо фиристода шуда буд, ки Яҳьё ном дошт.
7Он пришел для свидетельства, чтобы свидетельствовать о Свете, дабы все уверовали чрез него.
7Вай барои шоҳидӣ омад, ки бар Нур шаҳодат диҳад, то ки ҳама ба воситаи вай имон оваранд.
8Он не был свет, но был послан , чтобы свидетельствовать о Свете.
8Вай он Нур набуд, балки омад, ки бар Нур шаҳодат Диҳад. ,
9Был Свет истинный, Который просвещает всякого человека, приходящего в мир.
9Он Нури ҳақиқӣ, ки ҳар одамро мунаввар мегардонад, ба ҷаҳон омаданӣ буд.
10В мире был, и мир чрез Него начал быть, и мир Его не познал.
10Ӯ дар ҷаҳон буд, ва ҷаҳон ба воситаи Ӯ ба вуҷуд омад, ва ҷаҳон Ӯро нашиноҳт.
11Пришел к своим, и свои Его не приняли.
11Ӯ назди мансубони Худ омад, ва мансубопаш Ӯро қабул накарданд.
12А тем, которые приняли Его, верующим во имя Его, дал власть быть чадами Божиими,
12Лекин ба онҳое ки Ӯро қабул карданд ва ба исми Ӯ имон оварданд, кудрат дод, ки фарзандони Худо гарданд,
13которые ни от крови, ни от хотения плоти, ни от хотения мужа, но от Бога родились.
13Ки на аз хун, на аз хоҳиши ҷисм, на аз хоҳиши марде, балки аз Худо таваллуд ефтаанд.
14И Слово стало плотию, и обитало с нами, полное благодати и истины; и мы видели славу Его, славу,как Единородного от Отца.
14Ва Калом ҷисм гардид ва дар миёни мо сокин шуд, пур аз файз ва ростӣ; ва мо ҷалоли Ӯро дидем, ки ҷалоли шоистаи Писари ягонаи Падар аст.
15Иоанн свидетельствует о Нем и, восклицая, говорит: Сей был Тот, о Котором я сказал, что Идущий за мною стал впереди меня, потому что был прежде меня.
15Ва Яҳьё бар Ӯ шаҳодат дод, ва нидо карда, мегуфт: «Ин аст Он ки дар бораи Ӯ гуфтам: "Он ки пас аз ман меояд, пеш аз ман будааст, зеро ки бар ман муқаддам буд"».
16И от полноты Его все мы приняли и благодать на благодать,
16Ва аз пуррагии Ӯ ҳамаи мо файз бар файз пайдо кардем;
17ибо закон дан чрез Моисея; благодать же и истинапроизошли чрез Иисуса Христа.
17Зеро ки шариат ба воситаи Мусо ато шуд, аммо файз ва ростӣ ба воситаи Исои Масеҳ омад.
18Бога не видел никто никогда; Единородный Сын, сущий в недре Отчем, Он явил.
18Худоро ҳаргиз касе надидааст; Писари ягонае ки дар оғӯши Падар аст, Ӯро зоҳир кард.
19И вот свидетельство Иоанна, когда Иудеи прислали изИерусалима священников и левитов спросить его: кто ты?
19Ва ин аст шаҳодати Яҳьё дар вакте ки яҳудибн аз Ерусалим коҳинон ва левизодагонро фиристоданд, то аз вай пурсанд, ки: «Ту кистӣ?»
20Он объявил, и не отрекся, и объявил, что я не Христос.
20Вай иқрор кард ва инкор накард, балки зътироф намуда, гуфт: «Ман Масеҳ нестам».
21И спросили его: что же? ты Илия? Он сказал: нет. Пророк? Он отвечал: нет.
21Аз вай пурсиданд: «Пас кистӣ? Оё Ильёс ҳастй?» Гуфт: «Не». «Оё он набӣ ҳастӣ?» Ҷавоб дод: «Не».
22Сказали ему: кто же ты? чтобы нам дать ответ пославшим нас: что ты скажешь о себе самом?
22Он гоҳ ба вай гуфтанд: «Пас кистӣ? То ба он касоне ки моро фиристодаанд, ҷавоб диҳем: дар бораи худ чй мегӯӣ?»
23Он сказал: я глас вопиющего в пустыне: исправьте путь Господу, как сказал пророк Исаия.
23Гуфт: «Ман овози нидокунанде дар биёбонам: роҳи Худовандро рост кунед, чунон ки Ишаъёи набӣ гуфтааст».
24А посланные были из фарисеев;
24Он фнристодагон аз фарисиён буданд;
25И они спросили его: что же ты крестишь, если ты ни Христос, ни Илия, ни пророк?
25Ва оиҳо аз вай пурсиданд: «Агар ту на Масеҳ ҳастӣ, на Ильёс ва на он набй, пас барои чӣ таъмид медиҳӣ?»
26Иоанн сказал им в ответ: я крещу в воде; но стоит среди вас Некто , Котороговы не знаете.
26Яҳьё дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ман бо об таъмид медпҳам; лекин дар миёни шумо Касе истодааст, ки шумо Ӯро намеппшосед:
27Он-то Идущий за мною, но Который стал впереди меня. Я недостоин развязать ремень у обуви Его.
27«Ӯ Он аст, кя пас аз ман меояд, аммо пеш аз ман будааст; ва ман сазовори он нестам» ки даволи пойафзоли Ӯро воз куиам».
28Это происходило в Вифаваре при Иордане, где крестил Иоанн.
28Ин дар Байт-Абора, ки он тарафи Ӯрдун аст, дар ҷое ки Яҳьё таъмид медод, воқеъ шуд.
29На другой день видит Иоанн идущего кнему Иисуса и говорит: вот Агнец Божий, Который берет на Себя грех мира.
29Фардои он, Яҳьё Исоро дид, ки ба ҷбниби вай меояд, ва гуфт: «Инак Барраи Худо, ки гуноҳи ҷаҳонро мебардорад;
30Сей есть, о Котором я сказал: за мною идет Муж, Который стал впереди меня, потому что Он был прежде меня.
30«Ин аст Он ки ман дар бораи Ӯ гуфтам, ки: "Пас аз ман Марде меояд, ки пеш аз ман будааст, зеро ки Ӯ бар ман муқаддам буд";
31Я не знал Его; но для того пришелкрестить в воде, чтобы Он явлен был Израилю.
31«Ман Ӯро намешиноҳтам; лекин барои он ки Ӯ ба Исроил зоҳир гардад, омадам ва бо об таъмид медодам».
32И свидетельствовал Иоанн, говоря: я видел Духа,сходящего с неба, как голубя, и пребывающего на Нем.
32Ва Яҳьё шаҳодат дода, гуфт: «Ман Рӯҳро дидам, ки чун кабӯтаре аз осмон нозил шуда, бар Ӯ қарор гирифт;
33Я не знал Его; но Пославший меня крестить в воде сказал мне: на Кого увидишь Духа сходящего и пребывающего на Нем, Тот есть крестящий Духом Святым.
33«Маи Ӯро намешиноҳтам; лекин Он ки маро фиристод, то бо об таъмид диҳам, ба мап гуфт: "Бар ҳар кас бубинй, ки Рӯҳ нозил шуда, бар Ӯ қарор гирифт, Ӯ Ҳамон аст, ки бо Рӯҳулқудс таъмид медиҳад".
34И я видел и засвидетельствовал, что Сей есть Сын Божий.
34«Ва ман дида, шаҳодат додам, ки Ӯ Писари Худост».
35На другой день опять стоял Иоанн и двое из учеников его.
35Фардои он, боз Яҳьё бо ду шогирди худ истода буд.
36И, увидев идущего Иисуса, сказал: вот Агнец Божий.
36Чун дид, ки Исо аз он ҷо мегузарад, гуфт: «Инак Барраи Худо».
37Услышав от него сии слова, оба ученика пошли за Иисусом.
37Он ду шогирд суханони вайро пгунида, аз паи Исо равона шуданд.
38Иисус же, обратившись и увидев их идущих, говорит им: что вам надобно? Они сказали Ему: Равви, –что значит: учитель, – где живешь?
38Исо ба ақиб нигоҳ карда, дид, ки онҳо меоянд, гуфт: «Чӣ меҳоҳед?» Ба Ӯ гуфтанд: «Раббӣ», яъне: «эй Ӯстод, дар куҷо истиқомат дорй?»
39Говорит им: пойдите и увидите. Они пошли и увидели, где Он живет; и пробыли у Него день тот. Было около десятого часа.
39Ӯ гуфт: «Биёед ва бубинед». Онҳо омаданд ва диданд, ки дар куҷо истиқомат дорад, ва он рӯз назди Ӯ бимонданд. Тақрибан соати даҳум буд.
40Один из двух, слышавших от Иоанна об Иисусе и последовавших за Ним, был Андрей, брат Симона Петра.
40Яке аз он ду нафар, ки суҳанони Яҳьёро шунида, аз паи Ӯ омада буданд, Андриёс, бародари Шимъӯни Петрус буд.
41Он первый находит брата своего Симона и говорит ему: мы нашли Мессию, что значит: Христос;
41Вай аввал бародари худ Шимъӯнро ёфта, гуфт: «Мо Масеҳро, яъне Христосро ёфтем».
42и привел его к Иисусу. Иисус же, взглянув на него, сказал: ты – Симон, сын Ионин; ты наречешься Кифа, что значит: камень Петр.
42Вайро назди Исо овард. Исо ба вай нигариста, гуфт: «Ту Шимъӯн, писари Юнус ҳастй;акнун номат Кифо ҳоҳад шуд, ки маънояш Петрус аст».
43На другой день Иисус восхотел идти в Галилею, и находит Филиппа и говорит ему: иди за Мною.
43Фардои ин, Исо ҳост ба Ҷалил равад, ва Филиппусро ёфта, гуфт: «Аз ақиби Ман биё».
44Филипп же был из Вифсаиды, из одного города с Андреем и Петром.
44Филиппус аз Байт-Сайдо, ҳамшаҳрии Андриёс ва Петрус буд.
45Филипп находит Нафанаила и говорит ему: мы нашли Того, о Котором писали Моисей в законе и пророки, Иисуса, сына Иосифова, из Назарета.
45Филиппус Натанъилро ёфта, гуфт: «Мо Он касеро, ки Мусо дар бораи Ӯ дар Таврот навиштааст, ва анбиё зикр кардаанд, ёфтаем, ки Исо, писари Юсуф, аз Носира аст».
46Но Нафанаил сказал ему: из Назарета может ли быть что доброе? Филипп говорит ему: пойди ипосмотри.
46Вале Натаьъил ба вай гуфт: «Магар мумкин аст, ки аз Носира чизи некӯе пайдо шавад?» Филиппус ба вай гуфт: «Биё ва бубин».
47Иисус, увидев идущего к Нему Нафанаила, говорит о нем: вот подлинно Израильтянин, в котором нет лукавства.
47Исо чун дид, ки Натанъил сӯи Ӯ меояд, дар бораи вай гуфт: «Инак, исроилии ҳақиқй, ки дар вай макре нест».
48Нафанаил говорит Ему: почему Ты знаешь меня? Иисуссказал ему в ответ: прежде нежели позвал тебя Филипп, когда ты был под смоковницею, Я видел тебя.
48Натанъил ба Ӯ гуфт: «Маро аз куҷо мешиносӣ?» Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Пеш аз он ки Филиппус туро даъват кунад» ҳангоме ки дар зери дарахти анҷир будӣ, Ман туро дидам».
49Нафанаил отвечал Ему: Равви! Ты Сын Божий, Ты Царь Израилев.
49Натанъил дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Эй Ӯстод! Ту Писари Худой, Ту Подшоҳи Исроил ҳастй».
50Иисус сказал ему в ответ: ты веришь, потому что Я тебе сказал: Я видел тебя под смоковницею; увидишь больше сего.
50Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Ту имон овардй, зеро ба ту гуфтам, ки: "Ман туро дар зери дарахти анҷир дидам"; чизҳои бузургтар аз ин хохӣ дид».
51И говорит ему: истинно, истинно говорю вам: отныне будете видеть небо отверстым иАнгелов Божиих восходящих и нисходящих к Сыну Человеческому.
51Ва ба вай гуфт: «Ба ростй, ба ростӣ ба шумо мегӯям: минбаъд осмонро кушода ва фариштагони Худоро, ки бар Писари Одам сууд ва нузул мекунанд, хоҳед дид».