¹И отвечал Вилдад Савхеянин и сказал:

¹Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:

²долго ли ты будешь говорить так? – слова уст твоих бурный ветер!

²‹‹Ne zamana dek böyle konuşacaksın?Sözlerin sert rüzgar gibi.

³Неужели Бог извращает суд, и Вседержитель превращает правду?

³Tanrı adaleti saptırır mı,Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?

⁴Если сыновья твои согрешили пред Ним, то Он и предал их в руку беззакония их.

⁴Oğulların ona karşı günah işlediyse,İsyanlarının cezasını vermiştir.

⁵Если же ты взыщешь Бога и помолишься Вседержителю,

⁵Ama sen gayretle Tanrıyı arar,Her Şeye Gücü Yetene yalvarırsan,

⁶и если ты чист и прав, то Он ныне же встанет над тобою и умиротворит жилище правды твоей.

⁶Temiz ve doğruysan,O şimdi bile senin için kolları sıvayıpSeni hak ettiğin yere geri getirecektir.

⁷И если вначале у тебя было мало, то впоследствии будет весьма много.

⁷Başlangıcın küçük olsa da,Sonun büyük olacak.

⁸Ибо спроси у прежних родов и вникни в наблюдения отцов их;

⁸‹‹Lütfen, önceki kuşaklara sor,Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

⁹а мы – вчерашние и ничего не знаем, потому что наши дни на земле тень.

⁹Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz,Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.

¹⁰Вот они научат тебя, скажут тебе и от сердца своего произнесут слова:

¹⁰Onlar sana anlatıp öğretmeyecek,İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?

¹¹поднимается ли тростник без влаги? растет ли камыш без воды?

¹¹‹‹Bataklık olmayan yerde kamış biter mi?Susuz yerde saz büyür mü?

¹²Еще он в свежести своей и не срезан, а прежде всякой травы засыхает.

¹²Henüz yeşilken, kesilmeden,Otlardan önce kururlar.

¹³Таковы пути всех забывающих Бога, и надежда лицемера погибнет;

¹³Tanrıyı unutan herkesin sonu böyledir,Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.

¹⁴упование его подсечено, и уверенность его – дом паука.

¹⁴Onun güvendiği şey kırılır,Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.

¹⁵Обопрется о дом свой и не устоит; ухватится за него и не удержится.

¹⁵Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker,Ona tutunur, ama ağ taşımaz.

¹⁶Зеленеет он пред солнцем, за сад простираются ветви его;

¹⁶Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır,Dalları bahçenin üzerinden aşar;

¹⁷в кучу камней вплетаются корни его, между камнями врезываются.

¹⁷Kökleri taş yığınına sarılır,Çakılların arasında yer aranır.

¹⁸Но когда вырвут его с места его, оно откажется от него: „я не видало тебя!"

¹⁸Ama yerinden sökülürse,Yeri, ‹Seni hiç görmedim› diyerek onu yadsır.

¹⁹Вот радость пути его! а из земли вырастают другие.

¹⁹İşte sevinci böyle son bulur,Yerinde başka bitkiler biter.

²⁰Видишь, Бог не отвергает непорочного и не поддерживает руки злодеев.

²⁰‹‹Tanrı kusursuz insanı reddetmez,Kötülük edenlerin elinden tutmaz.

²¹Он еще наполнит смехом уста твои и губы твои радостным восклицанием.

²¹O senin ağzını yine gülüşle,Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.

²²Ненавидящие тебя облекутся в стыд, и шатра нечестивых не станет.

²²Düşmanlarını utanç kaplayacak,Kötülerin çadırı yok olacaktır.››