1(119:1) Песнь восхождения. К Господу воззвал я в скорби моей, и Он услышал меня.
1Sıkıntıya düşünce RABbe seslendim;Yanıtladı beni.
2(119:2) Господи! избавь душу мою от уст лживых, от языка лукавого.
2Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan,Aldatıcı dillerden! için Yeruşalime çıkarken söylenen ezgi.
3(119:3) Что даст тебе и что прибавит тебе язык лукавый?
3Ey aldatıcı dil,RAB ne verecek sana,Daha ne verecek?
4(119:4) Изощренные стрелы сильного, с горящими углямидроковыми.
4Yiğidin sivri oklarıylaRetem çalısından alevli korlar!
5(119:5) Горе мне, что я пребываю у Мосоха, живу у шатров Кидарских.
5Vay bana, Meşekte garip kaldım sanki,Kedar çadırları arasında oturdum.
6(119:6) Долго жила душа моя с ненавидящими мир.
6Fazla kaldımBarıştan nefret edenler arasında.
7(119:7) Я мирен: но только заговорю, они – к войне.
7Ben barış yanlısıyım,Ama söze başladığımda,Onlar savaşa kalkıyor!