1Náčelníkovi speváckeho sboru. Na nápev Jedutúov. Azafov. Žalm.
1Zëri im lartohet te Perëndia dhe unë bërtas; zëri im lartohet te Perëndia dhe ai ka për të më dëgjuar.
2Môj hlas sa nesie k Bohu, a kričím; volám hlasom k Bohu a prosím, žeby ma počul.
2Ditën e fatkeqësisë sime kërkova Zotin; gjatë natës dora ime mbeti e nderur pa u lodhur dhe shpirti im nuk pranoi të ngushëllohet.
3V deň svojho súženia hľadám Pána; vnoci sa vystiera moja ruka po ňom bez ustania; moja duša sa nechce dať potešiť.
3Më kujtohet Perëndia dhe rrënkoj; vajtoj dhe fryma ime dobësohet. (Sela)
4Rozpomínam sa na Boha a úpim; rozmýšľam, a môj duch nyje. Sélah.
4Ti m'i mban të hapura qepallat; jam aq i turbulluar sa nuk mund të flas.
5Držíš víčka mojich očí, aby som neusnul. Som taký zbitý, že nemôžem hovoriť.
5Sjell ndërmënd përsëri ditët e lashta, vitet e kohëve të shkuara.
6Myslím na dni od dávna, na roky minulých vekov.
6Gjatë natës më kthehet në mendje kënga ime, mendoj thellë në zemrën time dhe fryma ime bën kërkime.
7Rozpomínam sa na svoje spevy pri hudbe vnoci. Rozmýšľam vo svojom srdci, a môj duch zkúma,
7A do të më hedhë poshtë për gjithnjë Zoti? E nuk do të më pëlqejë më kurrë?
8či ozaj Pán zavrhne na veky a či už viacej nikdy nepreukáže dobrotivosti?
8Dhe mirësia e tij ka marrë fund për gjithnjë dhe falja e tij ka munguar për brezat e ardhshme?
9Či je už navždy koniec jeho milosti? Či prestalo slovo na pokolenie a pokolenie?
9Vallë Perëndia e ka harruar mëshirën dhe në zemërimin e tij u ka dhënë fund dhembshurive të tij? (Sela)
10Či sa len zabudol silný Bôh zľutovať? Či zavrel v hneve svoje milosrdenstvo? Sélah.
10Unë kam thënë: "Shkaku i hidhërimit tim është se dora e djathtë e Shumë të Lartit ka ndryshuar".
11A povedal som: To je moja nemoc. Ale zmeniť to môže pravica Najvyššieho.
11Do t'i kujtoj veprat e Zotit; po, do të kujtoj mrekullitë e tua të kohëve të kaluara,
12Rozpomínať sa budem na skutky Hospodinove. Istotne sa budem rozpomínať na tvoje zázraky, ktoré si činil od dávna.
12do të mendohem thellë për gjithë veprat e tua dhe do të kem parasysh bëmat e tua.
13Premýšľam o každom tvojom skutku, a budem uvažovať o všetkých tvojich činoch.
13O Perëndi, jeta jote është e shenjtë; cili Perëndi është i madh si Perëndia?
14Bože, tvoja cesta je svätá. Kde kto je silným Bohom velikým, ako je Bôh?!
14Ti je Perëndia që kryen mrekulli; ti ke bërë të njihet forca jote midis popujve.
15Ty si ten silný Bôh, ktorý činíš zázraky. Dal si znať svoju silu medzi národami.
15Me krahun tënd ke shpenguar popullin tënd, bijtë e Jakobit dhe të Jozefit. (Sela)
16Vykúpil si svoj ľud ramenom, synov Jakobových a Jozefových. Sélah.
16Ujërat të panë, o Perëndi, ujërat të panë dhe u trëmbën; edhe humnerat u drithtuan.
17Videly ťa vody, Bože, videly ťa vody a chvely sa; áno, triasly sa hlbiny.
17Retë derdhën përmbytje uji, qiejtë gjëmuan dhe shigjetat e tua vepruan.
18Lialy sa vody oblakov; nebesia vydaly hrmot, a tvoje šípy lietaly sem a ta.
18Gjëmimi i bubullimës sate ishte në vorbullën, vetëtimat ndriçuan botën dhe toka u tund dhe u drodh.
19Zvuk tvojho hromu rachotil na nebeskej okruhline; blesky osvecovaly okruh zeme; nepokojila a triasla sa zem.
19Ti e hape rrugën tënde në mes të detit, shtegun tënd në mes të ujërave të mëdha, dhe gjurmët e tua nuk u njohën.
20Tvoja cesta viedla cez more a tvoje chodníky veľkými vodami, a nebolo znať tvojich šľapají.
20Ti e udhëheq popullin tënd si një kope me dorën e Moisiut dhe të Aaronit.
21Vodil si svoj ľud ako stádo rukou Mojžiša a Árona.