1In odgovori Elifaz Temančan in reče:
1Lalu berbicaralah Elifas, katanya: "Ayub, kesalkah engkau bila aku bicara? Tak sanggup aku berdiam diri lebih lama.
2Če poskusimo govoriti s teboj, morda ti bo nadležno? Ali kdo se more zdržati govora?
2(4:1)
3Glej, mnoge si učil in trudne roke si krepčal.
3Banyak orang telah kauberi pelajaran, dan mereka yang lemah telah kaukuatkan.
4Besede tvoje so bodrile omahujoče, in šibeča se kolena si utrjeval.
4Kata-katamu yang memberi semangat, membangunkan orang yang tersandung, lemas dan penat.
5A ker je sedaj nad tebe prišlo, ti je bridko, in ker je tebe zadelo, si se prestrašil.
5Tetapi kini engkau sendiri ditimpa duka; kau terkejut, dan menjadi putus asa.
6Ni li tvoja bogaboječnost upanje tvoje in popolnost potov tvojih nada tvoja?
6Bukankah engkau setia kepada Allah; bukankah hidupmu tiada cela? Jika begitu, sepantasnyalah engkau yakin dan tak putus asa.
7Spomni se, prosim te, kdo je kdaj poginil nedolžen, kje so zatrli poštenjake?
7Pikirlah, pernahkah orang yang tak bersalah ditimpa celaka dan musibah?
8Kolikor sem videl jaz: tisti, ki orjejo krivico in sejejo nesrečo, jo tudi žanjejo.
8Aku tahu dari pengamatan bahwa orang yang membajak ladang kejahatan, dan menabur benih bencana bagai biji tanaman, akan menuai celaka dan kesusahan!
9Od diha Božjega ginejo, in sapa jeze njegove jih pokončava.
9Bagai badai, begitulah murka Allah membinasakan mereka hingga punah!
10Rjovenje leva, glas ljutega leva utihne, in zobje levičevi bodo strti;
10Orang jahat mengaum dan meraung, bagaikan singa mereka menggerung. Tetapi Allah membungkam mereka serta mematahkan gigi-giginya.
11krepek lev pogine, ker nima plena, in levinjina mladina se mora razkropiti.
11Mereka mati seperti singa kekurangan makanan, sehingga anak-anaknya bercerai-berai tak keruan.
12In mene je skrivoma došla beseda, uho moje je ujelo njeno šepetanje;
12Pernah suatu wahyu sampai kepadaku, bagaikan bisikan halus dalam telingaku.
13v premišljevanju, ki ga sprožijo nočne prikazni, ko trdno spanje objema ljudi:
13Tidurku terganggu dan terusik olehnya, seperti mendapat mimpi yang buruk di malam buta.
14strah me je obšel in trepet, in vse kosti moje so se pretresle;
14Aku pun terkejut dan menggigil gentar; seluruh tubuhku bergundang, gemetar.
15kajti duh je šel mimo mene – vstali so pokoncu lasje telesa mojega.
15Angin sepoi menyentuh wajahku, maka tegaklah bulu romaku.
16Ustopil se je, a nisem mu spoznal obraza, podoba mi je bila pred očmi, šepet in glas sem začul:
16Suatu sosok berdiri di hadapanku; kutatap, tetapi ia asing bagiku. Lalu kudengar bunyi suara memecah heningnya suasana,
17„Je li smrtnik pravičen pred Bogom ali mož čist pred Stvarnikom svojim?
17'Mungkinkah manusia tanpa salah di hadapan Allah? Mungkinkah ia tidak bercela di mata Penciptanya?
18Glej, hlapcem svojim ne upa in angele svoje lahko okrivi zmote:
18Bahkan hamba-hamba Allah di surga, tak dapat dipercayai oleh-Nya. Bahkan pada malaikat-malaikat-Nya didapati-Nya kesalahan dan cela.
19koliko bolj one, ki prebivajo v ilovih hišah, ki jim je podlaga v prahu, ki jih je lahko zatreti kakor molje!
19Apalagi makhluk dari tanah liat makhluk debu yang dapat dipencet seperti ngengat!
20Od jutra do večera se stro, in preden kdo opazi, izginejo za vekomaj.Ni li tako? Ko se jim izdere vrv, ki veže njih šator telesni, umirajo, in to brez modrosti.“
20Makhluk itu hidup di waktu pagi, lalu mati terlantar di senja hari, dan untuk selamanya ia tak diingat lagi.
21Ni li tako? Ko se jim izdere vrv, ki veže njih šator telesni, umirajo, in to brez modrosti.“
21Maka hilanglah segala yang dimiliki; ia pun mati tanpa beroleh akal budi.'