1War miyaad taqaan markay ridibadeedda qarka joogta dhasho? Miyaadse arki kartaa markay deerooyinku dhalaan?
1Sai tu quando le capre selvagge delle rocce figliano? Hai tu osservato quando le cerve partoriscono?
2Miyaad tirin kartaa bilaha sidkoodu ku buuxsamo? Miyaadse taqaan wakhtiga ay dhalaan?
2Conti tu i mesi della lor pregnanza e sai tu il momento in cui debbono sgravarsi?
3Intay arruntaan ayay ubadkooda dhalaan, Oo fooshoodana way iska saaraan.
3S’accosciano, fanno i lor piccini, e son tosto liberate dalle loro doglie;
4Oo ubadkooda yaryaruna way kobcaan, oo waxay ku koraan berrin bannaan, Oo intay baxaan ayaanay mar dambe soo noqon.
4i lor piccini si fanno forti, crescono all’aperto, se ne vanno, e non tornan più alle madri.
5Bal yaa dameerdibadeedka xoreeyey? Yaase dameerdibadeedka xadhkihiisii ka furay?
5Chi manda libero l’onàgro, e chi scioglie i legami all’asino salvatico,
6Kaas gurigiisa waxaan ka dhigay cidlada, Oo rugtiisuna waa dalka cusbada.
6al quale ho dato per dimora il deserto, e la terra salata per abitazione?
7Magaalada buuqeeda wuu quudhsadaa, Oo kexeeyaha qayladiisana ma maqlo.
7Egli si beffa del frastuono della città, e non ode grida di padrone.
8Xidhiidhka buurahu waa daaqiisa, Oo wuxuu raadiyaa wax kasta oo cagaar ah.
8Batte le montagne della sua pastura, e va in traccia d’ogni filo di verde.
9Dibidibadeedku miyuu raalli ku noqon doonaa inuu kuu adeego? Miyuuse qabaalka xeradaada ku ag hoyan doonaa?
9Il bufalo vorrà egli servirti o passar la notte presso alla tua mangiatoia?
10Dibidibadeedka miyaad xadhko ku xidhi kartaa si uu beerta u qodo? Miyuuse dooxooyinka kaa daba hagaajin?
10Legherai tu il bufalo con una corda perché faccia il solco? erpicherà egli le valli dietro a te?
11Xooggiisa badan daraaddiis miyaad isugu hallaynaysaa? Hawshaadase ma isagaad u daynaysaa?
11Ti fiderai di lui perché la sua forza è grande? Lascerai a lui il tuo lavoro?
12Ma waxaad isaga ugu kalsoon tahay inuu midhahaaga guriga keeno, Oo uu kuu soo urursho hadhuudhka goobkaaga wax lagu tumo?
12Conterai su lui perché ti porti a casa la raccolta e ti ammonti il grano sull’aia?
13Gorayada garabkeedu farxad buu la ruxmadaa, Laakiinse garbaheeda iyo baalasheedu ma wax bay u roon yihiin?
13Lo struzzo batte allegramente l’ali; ma le penne e le piume di lui son esse pietose?
14Waayo, iyadu ugaxdeeda waxay kaga tagtaa dhulka dushiisa, Oo ciidday ku diirisaa,
14No, poich’egli abbandona sulla terra le proprie uova e le lascia scaldar sopra la sabbia.
15Oo waxay illowdaa inay cagtu burburinayso, Iyo inuu dugaaggu ku tumanayo.
15Egli dimentica che un piede le potrà schiacciare, e che le bestie dei campi le potran calpestare.
16Waxay ku adkaataa dhasheeda, sidii iyagoo aan kuweedii ahayn, Oo in kastoo ay waxtarla'aan u hawshooto haddana iyadu cabsi ma qabto,
16Tratta duramente i suoi piccini, quasi non fosser suoi; la sua fatica sarà vana, ma ciò non lo turba,
17Maxaa yeelay, Ilaah baa iyada xigmad u diiday, Oo waxgarashona ma uu siin.
17ché Iddio l’ha privato di sapienza, e non gli ha impartito intelligenza.
18Oo markay kor isu qaaddo inay carartona, Waxay quudhsataa faraska iyo kii fuushanba.
18Ma quando si leva e piglia lo slancio, si beffa del cavallo e di chi lo cavalca.
19War ma adigaa faraska xooggiisa siiyey? Surkiisase ma adigaa guudka ruxma huwiyey?
19Sei tu che dài al cavallo il coraggio? che gli vesti il collo d’una fremente criniera?
20War ma adigaa ka dhigay inuu sida ayaxa u boodo? Haybadda bururufta sankiisu way cabsi badan tahay.
20Sei tu che lo fai saltar come la locusta? Il fiero suo nitrito incute spavento.
21Dooxaduu qoobka ku garaacaa, oo xooggiisuu ku reyreeyaa, Oo intuu baxo ayuu ka hor tagaa ragga hubka sita.
21Raspa la terra nella valle ed esulta della sua forza; si slancia incontro alle armi.
22Cabsida wuu ku qoslaa, oo ma uu baqo, Oo seeftana dib ugama noqdo.
22Della paura si ride, non trema, non indietreggia davanti alla spada.
23Korkiisa waxaa ka sanqadha gabooye, Iyo waran birbirqaya iyo hoto.
23Gli risuona addosso il turcasso, la folgorante lancia e il dardo.
24Isagu dhulkuu ku liqaa gariir iyo cadho, Oo buunka codkiisa hadduu maqlona ma istaago.
24Con fremente furia divora la terra. Non sta più fermo quando suona la tromba.
25Oo mar alla markii buunku dhawaaqo ayuu «Haw» yidhaahdaa, Oo meel fog ayuu dagaalka ka uriyaa, Wuxuuna maqlaa saraakiisha qayladooda onkodaysa iyo hugunka.
25Com’ode lo squillo, dice: Aha! e fiuta da lontano la battaglia, la voce tonante dei capi, e il grido di guerra.
26Haadka adagu ma xigmaddaaduu kor ugu duulaa? Garbihiisase xagga koonfureed ma u fidiyaa?
26E’ l’intelligenza tua che allo sparviere fa spiccare il volo e spiegar l’ali verso mezzogiorno?
27Baqalyaduse ma amarkaagay kor ugu duushaa? Oo ma saasay buulkeeda meelaha sarsare uga dhisataa?
27E’ forse al tuo comando che l’aquila si leva in alto e fa il suo nido nei luoghi elevati?
28Waxay ku hoyataa qarka dheer korkiisa, oo hoygeeduna halkaasuu ku yaal, Xagga qarka dheer dhaladiisa, iyo meesha adag dusheeda.
28Abita nelle rocce e vi pernotta; sta sulla punta delle rupi, sulle vette scoscese;
29Oo iyadoo halkaas joogta ayay ugaadh ka fiirsataa, Oo indhaheeduna meel fog bay wax ka arkaan.Dhasheeda yaryaru dhiig bay nuugaan, Oo iyana waxay joogtaa hadba meeshii raqu taal.
29di là spia la preda, e i suoi occhi miran lontano.
30Dhasheeda yaryaru dhiig bay nuugaan, Oo iyana waxay joogtaa hadba meeshii raqu taal.
30I suoi piccini s’abbeveran di sangue, e dove son de’ corpi morti, ivi ella si trova".