¹PUESTO que no son ocultos los tiempos al Todopoderoso, ¿Por qué los que le conocen no ven sus días?

¹چرا خدا وقتی را برای داوری تعیین نمی کند؟ تا چه وقت بندگان او انتظار بکشند؟

²Traspasan los términos, Roban los ganados, y apaciéntanlos.

²مردم بدکار حدود زمین را تغییر می دهند تا مُلک زیادتر به دست آورند. گلۀ مردم را می دزدند و به چراگاه خود می برند.

³Llévanse el asno de los huérfanos; Prenden el buey de la viuda.

³خرهای یتیمان را می ربایند و گاو بیوه زنان را گرو می گیرند.

⁴Hacen apartar del camino á los menesterosos: Y todos los pobres de la tierra se esconden.

⁴مردم مسکین را از حق شان محروم می سازند و نیازمندان از ترس آن ها خود را مخفی می کنند.

⁵He aquí, como asnos monteses en el desierto, Salen á su obra madrugando para robar; El desierto es mantenimiento de sus hijos.

⁵مردم فقیر مانند خرهای وحشی بخاطر به دست آوردن خوراک برای خود و فرزندان خود در بیابان زحمت می کشند.

⁶En el campo siegan su pasto, Y los impíos vendimian la viña ajena.

⁶در کشتزاری که از خود شان نیست درو می کنند و در تاکستان شریران خوشه می چینند.

⁷Al desnudo hacen dormir sin ropa, Y que en el frío no tenga cobertura.

⁷شبها برهنه و بدون لباس و رخت خواب در سرما می خوابند.

⁸Con las avenidas de los montes se mojan, Y abrazan las peñas sin tener abrigo.

⁸در زیر باران کوهستان، تر می شوند و در بین صخره ها پناه می برند.

⁹Quitan el pecho á los huérfanos, Y de sobre el pobre toman la prenda.

⁹اشخاص ظالم کودکان یتیم را از آغوش مادران شان می ربایند و اطفال فقیران را در مقابل قرض خود گرو می گیرند.

¹⁰Al desnudo hacen andar sin vestido, Y á los hambrientos quitan los hacecillos.

¹⁰این مردم مسکین برهنه و با شکم گرسنه محصول دیگران را حمل می کنند.

¹¹De dentro de sus paredes exprimen el aceite, Pisan los lagares, y mueren de sed.

¹¹در کارخانه ها روغن زیتون می کَشَند و شراب می سازند، بدون آنکه خود شان مزۀ آنرا بچشند.

¹²De la ciudad gimen los hombres, Y claman las almas de los heridos de muerte: Mas Dios no puso estorbo.

¹²صدای ناله و فریاد ستمدیدگان و زخمیانِ در حال مرگ از شهر بگوش می رسد و کمک می طلبند، اما خدا به نالۀ آن ها توجه نمی کند.

¹³Ellos son los que, rebeldes á la luz, Nunca conocieron sus caminos, Ni estuvieron en sus veredas.

¹³بعضی کسانی هستند که علیه نور تمرد می کنند؛ راه آن را نمی شناسند و در آن راه نمی روند.

¹⁴A la luz se levanta el matador, mata al pobre y al necesitado, Y de noche es como ladrón.

¹⁴آدمکشان صبح وقت بر می خیزند تا مردم فقیر و محتاج را به قتل برسانند و منتظر شب می مانند تا دزدی و زنا کنند و می گویند: کسی ما را نمی بیند.

¹⁵El ojo del adúltero está aguardando la noche, Diciendo: No me verá nadie: Y esconde su rostro.

¹⁵شبها برای دزدی در خانه های مردم نقب می زنند و در ظرف روز خود را پنهان می کنند و روی روشنی را نمی بینند.

¹⁶En las tinieblas minan las casas, Que de día para sí señalaron; No conocen la luz.

¹⁶شب تاریک برای آن ها مثل روشنی صبح است، زیرا سر و کار شان با وحشتِ تاریکی است.»

¹⁷Porque la mañana es á todos ellos como sombra de muerte; Si son conocidos, terrores de sombra de muerte los toman.

¹⁷«شخص شریر دستخوش سیل و طوفان می شود و مُلک و زمین او مورد لعنت خدا قرار می گیرد و بی ثمر می ماند.

¹⁸Son instables más que la superficie de las aguas; Su porción es maldita en la tierra; No andarán por el camino de las viñas.

¹⁸خشکی و گرما آب برف را تبخیر می سازد و گناهکاران در کام مرگ فرو می روند.

¹⁹La sequía y el calor arrebatan las aguas de la nieve; Y el sepulcro á los pecadores.

¹⁹حتی مادران شان هم آن ها را از یاد می برند و فراموش می کنند و اثری از آن ها باقی نمی ماند.

²⁰Olvidaráse de ellos el seno materno; de ellos sentirán los gusanos dulzura; Nunca más habrá de ellos memoria, Y como un árbol serán los impíos quebrantados.

²⁰به زنان بی اولاد آزار می رسانند و به بیوه زنان احسان نمی کنند.

²¹A la mujer estéril que no paría, afligió; Y á la viuda nunca hizo bien.

²¹خدا با قدرت خود عمر زورمندان را طولانی می سازد. آن ها ظاهراً موفق به نظر می رسند، اما در واقع امیدی در زندگی ندارند.

²²Mas á los fuertes adelantó con su poder: Levantóse, y no se da por segura la vida.

²²شاید خدا به آن ها در زندگی امنیت ببخشد و از آن ها حمایت کند، ولی همیشه مراقب اعمال آن ها است.

²³Le dieron á crédito, y se afirmó: Sus ojos están sobre los caminos de ellos.

²³برای مدتی موفق می شوند، لیکن بزودی مثل علف پژمرده می شوند و مانند خوشه های گندم قطع می گردند.حالا، آیا کسی می تواند سخنان مرا تکذیب کند و حقیقت آن را ثابت نماید؟»

²⁴Fueron ensalzados por un poco, mas desaparecen, Y son abatidos como cada cual: serán encerrados, Y cortados como cabezas de espigas.

²⁴حالا، آیا کسی می تواند سخنان مرا تکذیب کند و حقیقت آن را ثابت نماید؟»

²⁵Y si no, ¿quién me desmentirá ahora, O reducirá á nada mis palabras?