¹Y REASUMIO Job su discurso, y dijo:

¹ایوب به کلام خود ادامه داده گفت:

²Vive Dios, el cual ha apartado mi causa, Y el Omnipotente, que amargó el alma mía,

²«به حیات خدای قادر مطلق که حق مرا تلف کرده و زندگی مرا تلخ و زار ساخته است، قسم می خورم

³Que todo el tiempo que mi alma estuviere en mí, Y hubiere hálito de Dios en mis narices,

³که تا جان به تن دارم و تا زمانی که خدا به من نَفَس می دهد،

⁴Mis labios no hablarán iniquidad, Ni mi lengua pronunciará engaño.

⁴حرف غلط از زبانم شنیده نشود و سخن دروغ نگویم.

⁵Nunca tal acontezca que yo os justifique: Hasta morir no quitaré de mí mi integridad.

⁵من هیچگاهی حرف شما را تصدیق نمی کنم و تا که بمیرم ادعای بیگناهی می نمایم.

⁶Mi justicia tengo asida, y no la cederé: No me reprochará mi corazón en el tiempo de mi vida.

⁶تا آخر عمر با پاکی و راستکاری و وجدان پاک زندگی می کنم.

⁷Sea como el impío mi enemigo, Y como el inicuo mi adversario.

⁷می خواهم که دشمنان من مثل شریران و بدکاران جزا ببینند.

⁸Porque ¿cuál es la esperanza del hipócrita, por mucho que hubiere robado, Cuando Dios arrebatare su alma?

⁸اگر خدا شخص شریر را هلاک کند و به زندگی اش خاتمه بدهد، چه امیدی برایش باقی می ماند؟

⁹¿Oirá Dios su clamor Cuando la tribulación sobre él viniere?

⁹آیا خدا فریاد شان را در وقت سختی و مشکلات می شنود؟

¹⁰¿Deleitaráse en el Omnipotente? ¿Invocará á Dios en todo tiempo?

¹⁰آن ها باید از حضور قادر مطلق لذت ببرند و در همه اوقات از او کمک بخواهند.

¹¹Yo os enseñaré en orden á la mano de Dios: No esconderé lo que hay para con el Omnipotente.

¹¹اجازه بدهید که من در بارۀ قدرت خدای قادر مطلق بی کم و کاست به شما معلومات بدهم.

¹²He aquí que todos vosotros lo habéis visto: ¿Por qué pues os desvanecéis con fantasía?

¹²یقین دارم که خود شما هم تا اندازه ای از کارهای او آگاه هستید، پس چرا بیهوده سخن می گوئید؟»

¹³Esta es para con Dios la suerte del hombre impío, Y la herencia que los violentos han de recibir del Omnipotente.

¹³«این است سرنوشت مردم خطاکار و ظالم که خدای قادر مطلق برای شان تعیین فرموده است:

¹⁴Si sus hijos fueren multiplicados, serán para el cuchillo; Y sus pequeños no se hartarán de pan;

¹⁴این مردم دارای فرزندان زیاد می شوند، اما آن ها یا با شمشیر به قتل می رسند و یا از گرسنگی می میرند.

¹⁵Los que le quedaren, en muerte serán sepultados; Y no llorarán sus viudas.

¹⁵کسانی هم که باقی بمانند در اثر مرض و بلا به زیر خاک می روند که حتی بیوه های شان هم برای آن ها گریه و ماتم نمی کنند.

¹⁶Si amontonare plata como polvo, Y si preparare ropa como lodo;

¹⁶مردم خطاکار هرچند مثل ریگ دریا پول جمع کنند و بی اندازه لباس داشته باشند،

¹⁷Habrála él preparado, mas el justo se vestirá, Y el inocente repartirá la plata.

¹⁷اما عاقبت اشخاص نیک پول آن ها را مصرف می کنند و لباس های شان را می پوشند.

¹⁸Edificó su casa como la polilla, Y cual cabaña que el guarda hizo.

¹⁸آن ها خانه هائی می سازند که مثل تار عنکبوت و سایبان دشتبانان دوامی ندارند.

¹⁹El rico dormirá, mas no será recogido: Abrirá sus ojos, mas él no será.

¹⁹آن ها ثروتمند به بستر می روند، اما وقتی بیدار می شوند و چشم باز می کنند، می بینند که ثروت شان از دست رفته است.

²⁰Asirán de él terrores como aguas: Torbellino lo arrebatará de noche.

²⁰سیلاب وحشت آن ها را فرا می گیرد و طوفان نیستی در شب آن ها را با خود می برد.

²¹Lo antecogerá el solano, y partirá; Y tempestad lo arrebatará del lugar suyo.

²¹باد شرقی آن ها را به هوا بلند می کند و از خانه های شان دور می سازد.

²²Dios pues descargará sobre él, y no perdonará: Hará él por huir de su mano.

²²با بیرحمی بر آن ها که در حال فرار هستند، می وزد.مردم بخاطر مصیبتی که بر سر آن ها آمده است، کف می زنند و آن ها را مسخره می کنند.»

²³Batirán sus manos sobre él, Y desde su lugar le silbarán.

²³مردم بخاطر مصیبتی که بر سر آن ها آمده است، کف می زنند و آن ها را مسخره می کنند.»