¹Y RESPONDIO Eliphaz el Temanita, y dijo:

¹آنگاه اَلیفاز تَیمانی جواب داد:

²Si probáremos á hablarte, serte ha molesto; Mas ¿quién podrá detener las palabras?

²«ایوب، اگر با تو چند کلمه حرف بزنم آزرده نمی شوی؟ من دیگر نمی توانم خاموش بمانم.

³He aquí, tú enseñabas á muchos, Y las manos flacas corroborabas;

³ببین، تو به بسا کسان تعلیم داده ای و به مردمان ضعیف دلگرمی و قوت قلب بخشیده ای.

⁴Al que vacilaba, enderezaban tus palabras, Y esforzabas las rodillas que decaían.

⁴با سخنان تشویق کننده، مردم را از لغزش بازداشته ای و به زانوان لرزنده نیرو داده ای.

⁵Mas ahora que el mal sobre ti ha venido, te es duro; Y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.

⁵اما حالا خودت از مشکلات می نالی، پریشان هستی و از صبر کار نمی گیری.

⁶¿Es este tu temor, tu confianza, Tu esperanza, y la perfección de tus caminos?

⁶تو یک شخص پرهیزگار بودی و یک زندگی بی عیب داشتی، پس در این حال هم باید امید و اعتمادت را از دست ندهی.

⁷Recapacita ahora, ¿quién que fuera inocente se perdiera? Y ¿en dónde los rectos fueron cortados?

⁷فکر کن، آیا هرگز دیده ای که شخص بیگناهی هلاک شود و یا مرد راستکاری از بین برود؟

⁸Como yo he visto, los que aran iniquidad Y siembran injuria, la siegan.

⁸چنانچه دیده ام کسانی که شرارت و ظلم را می کارند، شرارت و ظلم را درو می کنند.

⁹Perecen por el aliento de Dios, Y por el espíritu de su furor son consumidos.

⁹طوفان غضب خدا آن ها را از بین می برد و با آتش خشم خود آن ها را می سوزاند.

¹⁰El bramido del león, y la voz del león, Y los dientes de los leoncillos son quebrantados.

¹⁰مردم شریر مانند شیر درنده می غرند، اما خدا آن ها را خاموش می سازد و دندانهای شان را می شکند.

¹¹El león viejo perece por falta de presa, Y los hijos del león son esparcidos.

¹¹مثل شیرهای نیرومند که از قلت غذا و گرسنگی ضعیف می شوند و می میرند، آن ها هم هلاک می گردند و فرزندان شان پراگنده می شوند.

¹²El negocio también me era á mí oculto; Mas mi oído ha percibido algo de ello.

¹²باری وقتی که در خواب سنگینی رفته بودم، در رؤیا پیامی را شنیدم و بصورت زمزمه به گوش من رسید.

¹³En imaginaciones de visiones nocturnas, Cuando el sueño cae sobre los hombres,

¹³وحشت مرا فراگرفت و تنم به لرزه آمد.

¹⁴Sobrevínome un espanto y un temblor, Que estremeció todos mis huesos:

¹⁴شبحی از برابر من گذشت و از ترس موی بدنم راست ایستاد.

¹⁵Y un espíritu pasó por delante de mí, Que hizo se erizara el pelo de mi carne.

¹⁵می دانستم که شبح در آنجا حضور دارد، اما نمی توانستم آن را ببینم. در آن سکوت شب این صدا به گوشم رسید:

¹⁶Paróse un fantasma delante de mis ojos, Cuyo rostro yo no conocí, Y quedo, oí que decía:

¹⁶«آیا یک انسان فانی می تواند در نظر خدا که خالق او است، پاک و بی عیب باشد؟

¹⁷¿Si será el hombre más justo que Dios? ¿Si será el varón más limpio que el que lo hizo?

¹⁷او حتی بر خادمان آسمانی خود اعتماد نمی کند و فرشتگانش هم در نظر او پاک نیستند.

¹⁸He aquí que en sus siervos no confía, Y notó necedad en sus ángeles

¹⁸چه رسد به آنهائی که از خاک آفریده شده اند و مانند موریانه پایمال می شوند.

¹⁹Cuánto más en los que habitan en casas de lodo, Cuyo fundamento está en el polvo, Y que serán quebrantados de la polilla!

¹⁹از صبح تا شام زنده هستند و بعد بی خبر می میرند.رشتۀ زندگی شان قطع می شود و در جهالت و نادانی می میرند.»

²⁰De la mañana á la tarde son quebrantados, Y se pierden para siempre, sin haber quien lo considere.

²⁰رشتۀ زندگی شان قطع می شود و در جهالت و نادانی می میرند.»

²¹¿Su hermosura, no se pierde con ellos mismos? Mueren, y sin sabiduría.