¹Y RESPONDIO Job, y dijo:

¹Ijob respondis kaj diris:

²Muchas veces he oído cosas como estas: Consoladores molestos sois todos vosotros.

²Mi auxdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi cxiuj estas.

³¿Tendrán fin las palabras ventosas? O ¿qué te animará á responder?

³CXu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

⁴También yo hablaría como vosotros. Ojalá vuestra alma estuviera en lugar de la mía, Que yo os tendría compañía en las palabras, Y sobre vosotros movería mi cabeza.

⁴Mi ankaux povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

⁵Mas yo os alentaría con mis palabras, Y la consolación de mis labios apaciguaría el dolor vuestro.

⁵Mi fortigus vin per mia busxo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

⁶Si hablo, mi dolor no cesa; Y si dejo de hablar, no se aparta de mí.

⁶Se mi parolos, mia doloro ne kvietigxos; Se mi cxesos, kio foriros de mi?

⁷Empero ahora me ha fatigado: Has tú asolado toda mi compañía.

⁷Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

⁸Tú me has arrugado; testigo es mi flacura, Que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.

⁸Vi faris al mi sulkojn, tio farigxis atesto; Mia senfortigxo staras antaux mia vizagxo, kaj parolas.

⁹Su furor me destrizó, y me ha sido contrario: Crujió sus dientes contra mí; Contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.

⁹Lia kolero dissxiras; Mia malamanto grincigas kontraux mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraux mi siajn okulojn.

¹⁰Abrieron contra mí su boca; Hirieron mis mejillas con afrenta; Contra mí se juntaron todos.

¹⁰Ili malfermegis kontraux mi sian busxon, insulte batas min sur la vangojn; CXiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

¹¹Hame entregado Dios al mentiroso, Y en las manos de los impíos me hizo estremecer.

¹¹Dio transdonis min al maljustulo, JXetis min en la manojn de malbonuloj.

¹²Próspero estaba, y desmenuzóme: Y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, Y púsome por blanco suyo.

¹²Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

¹³Cercáronme sus flecheros, Partió mis riñones, y no perdonó: Mi hiel derramó por tierra.

¹³Liaj pafistoj min cxirkauxis; Li dishakas miajn internajxojn kaj ne kompatas, Li elversxas sur la teron mian galon.

¹⁴Quebrantóme de quebranto sobre quebranto; Corrió contra mí como un gigante.

¹⁴Li faras en mi brecxon post brecxo, Li kuras kontraux min kiel batalisto.

¹⁵Yo cosí saco sobre mi piel, Y cargué mi cabeza de polvo.

¹⁵Sakajxon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kasxis mian kornon.

¹⁶Mi rostro está enlodado con lloro, Y mis párpados entenebrecidos:

¹⁶Mia vizagxo sxvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

¹⁷A pesar de no haber iniquidad en mis manos, Y de haber sido mi oración pura.

¹⁷Kvankam ne trovigxas perfortajxo en miaj manoj, Kaj mia pregxo estas pura.

¹⁸Oh tierra! no cubras mi sangre, Y no haya lugar á mi clamor.

¹⁸Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

¹⁹Mas he aquí que en los cielos está mi testigo, Y mi testimonio en las alturas.

¹⁹Vidu, en la cxielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

²⁰Disputadores son mis amigos: Mas á Dios destilarán mis ojos.

²⁰Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

²¹Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, Como con su prójimo!

²¹Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

²²Mas los años contados vendrán, Y yo iré el camino por donde no volveré.

²²CXar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.