¹Y RESPONDIO Job, y dijo:

¹Ijob respondis kaj diris:

²¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras?

²GXis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

³Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí?

³Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

⁴Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro.

⁴Se mi efektive eraris, Mia eraro restos cxe mi.

⁵Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio,

⁵Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riprocxas al mi hontindajxon,

⁶Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí.

⁶Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustajxon, Kaj cxirkauxis min per Sia reto.

⁷He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio.

⁷Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas jugxon.

⁸Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas.

⁸Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

⁹Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza.

⁹Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

¹⁰Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.

¹⁰Li disbatis min cxirkauxe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elsxiris kiel arbon.

¹¹E hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.

¹¹Ekflamis kontraux mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

¹²Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda.

¹²Kune venis Liaj tacxmentoj, kaj ebenigis kontraux mi sian vojon Kaj starigxis siegxe cxirkaux mia tendo.

¹³Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.

¹³Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdigxis de mi.

¹⁴Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí.

¹⁴Miaj parencoj fortirigxis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

¹⁵Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos.

¹⁵La logxantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi farigxis aligentulo.

¹⁶Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba.

¹⁶Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia busxo mi devas petegi lin.

¹⁷Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.

¹⁷Mia spiro farigxis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

¹⁸Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.

¹⁸Ecx la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi levigxas, ili parolas kontraux mi.

¹⁹Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.

¹⁹Abomenas min cxiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraux mi.

²⁰Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.

²⁰Kun mia hauxto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun hauxto sur miaj dentoj.

²¹Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado.

²¹Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; CXar la mano de Dio frapis min.

²²¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes?

²²Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satigxi de mia karno?

²³Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ­Quién diese que se escribieran en un libro!

²³Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

²⁴Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre!

²⁴Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

²⁵Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo:

²⁵Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li levigxos super la polvo.

²⁶Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios;

²⁶Kaj post kiam mia hauxto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

²⁷Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí.

²⁷Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

²⁸Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.

²⁸Se vi diros:Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraux li la radikon de la afero,

²⁹Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.

²⁹Tiam timu glavon; CXar furioza estas la glavo kontraux malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas jugxo.