¹Y RESPONDIO Job y dijo:

¹Ijob respondis kaj diris:

²Oh si pesasen al justo mi queja y mi tormento, Y se alzasen igualmente en balanza!

²Se estus pesita mia cxagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

³Porque pesaría aquél más que la arena del mar: Y por tanto mis palabras son cortadas.

³GXi estus nun pli peza, ol la sablo cxe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

⁴Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, Cuyo veneno bebe mi espíritu; Y terrores de Dios me combaten.

⁴CXar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La terurajxoj de Dio direktigxis sur min.

⁵¿Acaso gime el asno montés junto á la hierba? ¿Muge el buey junto á su pasto?

⁵CXu krias sovagxa azeno sur herbo? CXu bovo blekas kolere cxe sia mangxajxo?

⁶¿Comeráse lo desabrido sin sal? ¿O habrá gusto en la clara del huevo?

⁶CXu oni mangxas sengustajxon sen salo? CXu havas guston la albumeno de ovo?

⁷Las cosas que mi alma no quería tocar, Por los dolores son mi comida.

⁷Kion ne volis tusxi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia mangxajxo.

⁸Quién me diera que viniese mi petición, Y que Dios me otorgase lo que espero;

⁸Ho, se mia peto plenumigxus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

⁹Y que pluguiera á Dios quebrantarme; Que soltara su mano, y me deshiciera!

⁹Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

¹⁰Y sería aún mi consuelo, Si me asaltase con dolor sin dar más tregua, Que yo no he escondido las palabras del Santo.

¹⁰Tio estus ankoraux konsolo por mi; Kaj mi gxojus, se en la turmento Li ne kompatus, CXar mi ne forpusxis ja la vortojn de la Sanktulo.

¹¹¿Cuál es mi fortaleza para esperar aún? ¿Y cuál mi fin para dilatar mi vida?

¹¹Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

¹²¿Es mi fortaleza la de las piedras? ¿O mi carne, es de acero?

¹²CXu mia forto estas forto de sxtonoj? CXu mia karno estas kupro?

¹³¿No me ayudo cuanto puedo, Y el poder me falta del todo?

¹³Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpusxita for de mi.

¹⁴El atribulado es consolado de su compañero: Mas hase abandonado el temor del Omnipotente.

¹⁴Al malfelicxulo decas kompato de amiko, Ecx se li forlasas la timon antaux la Plejpotenculo.

¹⁵Mis hermanos han mentido cual arroyo: Pasáronse como corrientes impetuosas,

¹⁵Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

¹⁶Que están escondidas por la helada, Y encubiertas con nieve;

¹⁶Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kasxas sin negxo;

¹⁷Que al tiempo del calor son deshechas, Y en calentándose, desaparecen de su lugar;

¹⁷En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forsxovigxas de sia loko.

¹⁸Apártanse de la senda de su rumbo, Van menguando y piérdense.

¹⁸Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

¹⁹Miraron los caminantes de Temán, Los caminantes de Saba esperaron en ellas:

¹⁹Sercxas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el SXeba;

²⁰Mas fueron avergonzados por su esperanza; Porque vinieron hasta ellas, y halláronse confusos.

²⁰Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj rugxigxas de honto.

²¹Ahora ciertamente como ellas sois vosotros: Que habéis visto el tormento, y teméis.

²¹Nun vi neniigxis; Vi ekvidis terurajxon, kaj ektimis.

²²¿Os he dicho yo: Traedme, Y pagad por mí de vuestra hacienda;

²²CXu mi diris:Donu al mi, El via havajxo donacu pro mi,

²³Y libradme de la mano del opresor, Y redimidme del poder de los violentos?

²³Savu min el la mano de premanto, Aux liberigu min el la mano de turmentantoj?

²⁴Enseñadme, y yo callaré: Y hacedme entender en qué he errado.

²⁴Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

²⁵Cuán fuertes son las palabras de rectitud! Mas ¿qué reprende el que reprende de vosotros?

²⁵Kial vi mallauxdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

²⁶¿Pensáis censurar palabras, Y los discursos de un desesperado, que son como el viento?

²⁶CXu vi intencas riprocxi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

²⁷También os arrojáis sobre el huérfano, Y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.

²⁷Ecx orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

²⁸Ahora pues, si queréis, mirad en mí, Y ved si miento delante de vosotros.

²⁸Nun, cxar vi komencis, rigardu min; CXu mi mensogos antaux via vizagxo?

²⁹Tornad ahora, y no haya iniquidad; Volved aún á considerar mi justicia en esto.

²⁹Rigardu denove, vi ne trovos malpiajxon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

³⁰¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿No puede mi paladar discernir las cosas depravadas?

³⁰CXu estas peko sur mia lango? CXu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?