¹Y PROPUSOLES también una parábola sobre que es necesario orar siempre, y no desmayar,

¹Þá sagði hann þeim dæmisögu um það, hvernig þeir skyldu stöðugt biðja og eigi þreytast:

²Diciendo: Había un juez en una ciudad, el cual ni temía á Dios, ni respetaba á hombre.

²,,Í borg einni var dómari, sem hvorki óttaðist Guð né skeytti um nokkurn mann.

³Había también en aquella ciudad una viuda, la cual venía á él diciendo: Hazme justicia de mi adversario.

³Í sömu borg var ekkja, sem kom einlægt til hans og sagði: ,Lát þú mig ná rétti á mótstöðumanni mínum.`

⁴Pero él no quiso por algún tiempo; mas después de esto dijo dentro de sí: Aunque ni temo á Dios, ni tengo respeto á hombre,

⁴Það vildi hann ekki lengi vel. En að lokum sagði hann við sjálfan sig: ,Ekki óttast ég Guð að sönnu né skeyti um nokkurn mann.

⁵Todavía, porque esta viuda me es molesta, le haré justicia, porque al fin no venga y me muela.

⁵En þessi ekkja lætur mig aldrei í friði. Því vil ég rétta hlut hennar, áður en hún gjörir út af við mig með nauði sínu.```

⁶Y dijo el Señor: Oid lo que dice el juez injusto.

⁶Og Drottinn mælti: ,,Heyrið, hvað rangláti dómarinn segir.

⁷¿Y Dios no hará justicia á sus escogidos, que claman á él día y noche, aunque sea longánime acerca de ellos?

⁷Mun Guð þá ekki rétta hlut sinna útvöldu, sem hrópa til hans dag og nótt? Mun hann draga að hjálpa þeim?

⁸Os digo que los defenderá presto. Empero cuando el Hijo del hombre viniere, ¿hallará fe en la tierra?

⁸Ég segi yður: Hann mun skjótt rétta hlut þeirra. En mun Mannssonurinn finna trúna á jörðu, þegar hann kemur?``

⁹Y dijo también á unos que confiaban de sí como justos, y menospreciaban á los otros, esta parábola:

⁹Hann sagði líka dæmisögu þessa við nokkra þá er treystu því, að sjálfir væru þeir réttlátir, en fyrirlitu aðra:

¹⁰Dos hombres subieron al templo á orar: el uno Fariseo, el otro publicano.

¹⁰,,Tveir menn fóru upp í helgidóminn að biðjast fyrir. Annar var farísei, hinn tollheimtumaður.

¹¹El Fariseo, en pie, oraba consigo de esta manera: Dios, te doy gracias, que no soy como los otros hombres, ladrones, injustos, adúlteros, ni aun como este publicano;

¹¹Faríseinn sté fram og baðst þannig fyrir með sjálfum sér: ,Guð, ég þakka þér, að ég er ekki eins og aðrir menn, ræningjar, ranglátir, hórkarlar eða þá eins og þessi tollheimtumaður.

¹²Ayuno dos veces á la semana, doy diezmos de todo lo que poseo.

¹²Ég fasta tvisvar í viku og geld tíund af öllu, sem ég eignast.`

¹³Mas el publicano estando lejos no quería ni aun alzar los ojos al cielo, sino que hería su pecho, diciendo: Dios, sé propició á mí pecador.

¹³En tollheimtumaðurinn stóð langt frá og vildi ekki einu sinni hefja augu sín til himins, heldur barði sér á brjóst og sagði: ,Guð, vertu mér syndugum líknsamur!`

¹⁴Os digo que éste descendió á su casa justificado antes que el otro; porque cualquiera que se ensalza, será humillado; y el que se humilla, será ensalzado.

¹⁴Ég segi yður: Þessi maður fór réttlættur heim til sín, en hinn ekki, því að hver sem upp hefur sjálfan sig, mun auðmýktur verða, en sá sem auðmýkir sjálfan sig, mun upp hafinn verða.``

¹⁵Y traían á él los niños para que los tocase; lo cual viendo los discípulos les reñían.

¹⁵Menn færðu og til hans ungbörnin, að hann snerti þau. Lærisveinarnir sáu það og átöldu þá.

¹⁶Mas Jesús llamándolos, dijo: Dejad los niños venir á mí, y no los impidáis; porque de tales es el reino de Dios.

¹⁶En Jesús kallaði þau til sín og mælti: ,,Leyfið börnunum að koma til mín, varnið þeim eigi, því að slíkra er Guðs ríki.

¹⁷De cierto os digo, que cualquiera que no recibiere el reino de Dios como un niño, no entrará en él.

¹⁷Sannlega segi ég yður: Hver sem tekur ekki við Guðs ríki eins og barn, mun aldrei inn í það koma.``

¹⁸Y preguntóle un príncipe, diciendo: Maestro bueno, ¿qué haré para poseer la vida eterna?

¹⁸Höfðingi nokkur spurði hann: ,,Góði meistari, hvað á ég að gjöra til þess að öðlast eilíft líf?``

¹⁹Y Jesús le dijo: ¿Por qué me llamas bueno? ninguno hay bueno sino sólo Dios.

¹⁹Jesús sagði við hann: ,,Hví kallar þú mig góðan? Enginn er góður nema Guð einn.

²⁰Los mandamientos sabes: No matarás: No adulterarás: No hurtarás: No dirás falso testimonio: Honra á tu padre y á tu madre.

²⁰Þú kannt boðorðin: ,Þú skalt ekki drýgja hór, þú skalt ekki morð fremja, þú skalt ekki stela, þú skalt ekki bera ljúgvitni, heiðra föður þinn og móður.```

²¹Y él dijo: Todas estas cosas he guardado desde mi juventud.

²¹Hann sagði: ,,Alls þessa hef ég gætt frá æsku.``

²²Y Jesús, oído esto, le dijo: Aun te falta una cosa: vende todo lo que tienes, y da á los pobres, y tendrás tesoro en el cielo; y ven, sígueme.

²²Þegar Jesús heyrði þetta, sagði hann við hann: ,,Enn er þér eins vant: Sel allt, sem þú átt, og skipt meðal fátækra, og munt þú fjársjóð eiga á himnum. Kom síðan og fylg mér.``

²³Entonces él, oídas estas cosas, se puso muy triste, porque era muy rico.

²³En er hann heyrði þetta, varð hann hryggur við, enda auðugur mjög.

²⁴Y viendo Jesús que se había entristecido mucho, dijo: ­Cuán dificultosamente entrarán en el reino de Dios los que tienen riquezas!

²⁴Jesús sá það og sagði: ,,Hve torvelt er þeim, sem auðinn hafa, að ganga inn í Guðs ríki.

²⁵Porque más fácil cosa es entrar un camello por el ojo de una aguja, que un rico entrar en el reino de Dios.

²⁵Auðveldara er úlfalda að fara gegnum nálarauga en auðmanni að komast inn í Guðs ríki.``

²⁶Y los que lo oían, dijeron: ¿Y quién podrá ser salvo?

²⁶En þeir, sem á hlýddu, spurðu: ,,Hver getur þá orðið hólpinn?``

²⁷Y él les dijo: Lo que es imposible para con los hombres, posible es para Dios.

²⁷Hann mælti: ,,Það sem mönnum er um megn, það megnar Guð.``

²⁸Entonces Pedro dijo: He aquí, nosotros hemos dejado las posesiones nuestras, y te hemos seguido.

²⁸Þá sagði Pétur: ,,Vér yfirgáfum allt, sem vér áttum, og fylgdum þér.``

²⁹Y él les dijo: De cierto os digo, que nadie hay que haya dejado casa, padres, ó hermanos, ó mujer, ó hijos, por el reino de Dios,

²⁹Jesús sagði við þá: ,,Sannlega segi ég yður, að enginn hefur yfirgefið heimili, konu, bræður, foreldra eða börn Guðs ríkis vegna

³⁰Que no haya de recibir mucho más en este tiempo, y en el siglo venidero la vida eterna.

³⁰án þess að hann fái margfalt aftur á þessum tíma og í hinum komandi heimi eilíft líf.``

³¹Y Jesús, tomando á los doce, les dijo: He aquí subimos á Jerusalem, y serán cumplidas todas las cosas que fueron escritas por los profetas, del Hijo del hombre.

³¹Hann tók þá tólf til sín og sagði við þá: ,,Nú förum vér upp til Jerúsalem, og mun allt það koma fram við Mannssoninn, sem skrifað er hjá spámönnunum.

³²Porque será entregado á las gentes, y será escarnecido, é injuriado, y escupido.

³²Hann verður framseldur heiðingjum, menn munu hæða hann, misþyrma honum og hrækja á hann.

³³Y después que le hubieren azotado, le matarán: mas al tercer día resucitará.

³³Þeir munu húðstrýkja hann og lífláta, en á þriðja degi mun hann upp rísa.``

³⁴Pero ellos nada de estas cosas entendían, y esta palabra les era encubierta, y no entendían lo que se decía.

³⁴En þeir skildu ekkert af þessu, orð þessi voru þeim hulin, og þeir skynjuðu ekki það, sem sagt var.

³⁵Y aconteció que acercándose él á Jericó, un ciego estaba sentado junto al camino mendigando;

³⁵Svo bar við, er hann nálgaðist Jeríkó, að blindur maður sat þar við veginn og betlaði.

³⁶El cual como oyó la gente que pasaba, preguntó qué era aquello.

³⁶Hann heyrði, að mannfjöldi gekk hjá, og spurði, hvað um væri að vera.

³⁷Y dijéronle que pasaba Jesús Nazareno.

³⁷Var honum sagt, að Jesús frá Nasaret færi hjá.

³⁸Entonces dió voces, diciendo: Jesús, Hijo de David, ten misericordia de mí.

³⁸Þá hrópaði hann: ,,Jesús, sonur Davíðs, miskunna þú mér!``

³⁹Y los que iban delante, le reñían que callase; mas él clamaba mucho más: Hijo de David, ten misericordia de mí.

³⁹En þeir sem á undan fóru, höstuðu á hann, að hann þegði. En hann hrópaði því meir: ,,Sonur Davíðs, miskunna þú mér!``

⁴⁰Jesús entonces parándose, mandó traerle á sí: y como él llegó, le preguntó,

⁴⁰Jesús nam staðar og bauð að leiða hann til sín. Er hann kom nær, spurði Jesús hann:

⁴¹Diciendo: ¿Qué quieres que te haga? Y él dijo: Señor, que vea.

⁴¹,,Hvað vilt þú, að ég gjöri fyrir þig?`` Hinn svaraði: ,,Herra, að ég fái aftur sjón.``

⁴²Y Jesús le dijo: Ve, tu fe te ha hecho salvo.

⁴²Jesús sagði við hann: ,,Fá þú aftur sjónina. Trú þín hefur bjargað þér.``Jafnskjótt fékk hann sjónina. Og hann fylgdi honum og lofaði Guð. En allt fólkið, er sá þetta, vegsamaði Guð.

⁴³Y luego vió, y le seguía, glorificando á Dios: y todo el pueblo como lo vió, dió á Dios alabanza.

⁴³Jafnskjótt fékk hann sjónina. Og hann fylgdi honum og lofaði Guð. En allt fólkið, er sá þetta, vegsamaði Guð.