¹Y ACONTECIO un día, que enseñando él al pueblo en el templo, y anunciando el evangelio, llegáronse los príncipes de los sacerdotes y los escribas, con los ancianos;

¹Svo bar við einn dag, er hann var að kenna lýðnum í helgidóminum og flutti fagnaðarerindið, að æðstu prestarnir og fræðimennirnir ásamt öldungunum gengu til hans

²Y le hablaron, diciendo: Dinos: ¿con qué potestad haces estas cosas? ¿ó quién es el que te ha dado esta potestad?

²og sögðu: ,,Seg þú oss, með hvaða valdi gjörir þú þetta? Hver hefur gefið þér þetta vald?``

³Respondiendo entonces Jesús, les dijo: Os preguntaré yo también una palabra; respondedme:

³Hann svaraði þeim: ,,Ég vil og leggja spurningu fyrir yður. Segið mér:

⁴El bautismo de Juan, ¿era del cielo, ó de los hombres?

⁴Var skírn Jóhannesar frá himni eða frá mönnum?``

⁵Mas ellos pensaban dentro de sí, diciendo: Si dijéremos, del cielo, dirá: ¿Por qué, pues, no le creísteis?

⁵Þeir ráðguðust hver við annan um þetta og sögðu: ,,Ef vér svörum: Frá himni, spyr hann: Hví trúðuð þér honum þá ekki?

⁶Y si dijéremos, de los hombres, todo el pueblo nos apedreará: porque están ciertos que Juan era profeta.

⁶Ef vér svörum: Frá mönnum, mun allur lýðurinn grýta oss, því að hann er sannfærður um, að Jóhannes sé spámaður.``

⁷Y respondieron que no sabían de dónde.

⁷Þeir kváðust því ekki vita, hvaðan hún væri.

⁸Entonces Jesús les dijo: Ni yo os digo con qué potestad hago estas cosas.

⁸Jesús sagði við þá: ,,Ég segi yður þá ekki heldur, með hvaða valdi ég gjöri þetta.``

⁹Y comenzó á decir al pueblo esta parábola: Un hombre plantó una viña, y arrendóla á labradores, y se ausentó por mucho tiempo.

⁹Og hann tók að segja lýðnum dæmisögu þessa: ,,Maður nokkur plantaði víngarð og seldi hann vínyrkjum á leigu, fór síðan úr landi til langdvala.

¹⁰Y al tiempo, envió un siervo á los labradores, para que le diesen del fruto de la viña; mas los labradores le hirieron, y enviaron vacío.

¹⁰Á settum tíma sendi hann þjón til vínyrkjanna, að þeir fengju honum hlut af ávexti víngarðsins, en vínyrkjarnir börðu hann og sendu burt tómhentan.

¹¹Y volvió á enviar otro siervo; mas ellos á éste también, herido y afrentado, le enviaron vacío.

¹¹Aftur sendi hann annan þjón. Þeir börðu hann einnig og svívirtu og sendu burt tómhentan.

¹²Y volvió á enviar al tercer siervo; mas ellos también á éste echaron herido.

¹²Og enn sendi hann hinn þriðja, en þeir veittu honum einnig áverka og köstuðu honum út.

¹³Entonces el señor de la viña dijo: ¿Qué haré? Enviaré mi hijo amado: quizás cuando á éste vieren, tendrán respeto.

¹³Þá sagði eigandi víngarðsins: ,Hvað á ég að gjöra? Ég sendi son minn elskaðan. Má vera, þeir virði hann.`

¹⁴Mas los labradores, viéndole, pensaron entre sí, diciendo: Este es el heredero; venid, matémosle para que la heredad sea nuestra.

¹⁴En er vínyrkjarnir sáu hann, báru þeir saman ráð sín og sögðu: ,Þetta er erfinginn. Drepum hann, þá fáum vér arfinn.`

¹⁵Y echáronle fuera de la viña, y le mataron. ¿Qué pues, les hará el señor de la viña?

¹⁵Og þeir köstuðu honum út fyrir víngarðinn og drápu hann. Hvað mun nú eigandi víngarðsins gjöra við þá?

¹⁶Vendrá, y destruirá á estos labradores, y dará su viña á otros. Y como ellos lo oyeron, dijeron: ­Dios nos libre!

¹⁶Hann mun koma, tortíma vínyrkjum þessum og fá öðrum víngarðinn.`` Þegar þeir heyrðu þetta, sögðu þeir: ,,Verði það aldrei.``

¹⁷Mas él mirándolos, dice: ¿Qué pues es lo que está escrito: La piedra que condenaron los edificadores, Esta fué por cabeza de esquina?

¹⁷Jesús horfði á þá og mælti: ,,Hvað merkir þá ritning þessi: Sá steinn, sem smiðirnir höfnuðu, er orðinn hyrningarsteinn?

¹⁸Cualquiera que cayere sobre aquella piedra, será quebrantado; mas sobre el que la piedra cayere, le desmenuzará.

¹⁸Hver sem fellur á þennan stein, mun sundur molast, og þann sem hann fellur á, mun hann sundur merja.``

¹⁹Y procuraban los príncipes de los sacerdotes y los escribas echarle mano en aquella hora, porque entendieron que contra ellos había dicho esta parábola: mas temieron al pueblo.

¹⁹Fræðimennirnir og æðstu prestarnir vildu leggja hendur á hann á sömu stundu, en óttuðust lýðinn. Þeir skildu, að hann átti við þá með dæmisögu þessari.

²⁰Y acechándole enviaron espías que se simulasen justos, para sorprenderle en palabras, para que le entregasen al principado y á la potestad del presidente.

²⁰Þeir höfðu gætur á honum og sendu njósnarmenn, er létust vera einlægir. Þeir áttu að hafa á orðum hans, svo að þeir mættu framselja hann í hendur og á vald landstjórans.

²¹Los cuales le preguntaron, diciendo: Maestro, sabemos que dices y enseñas bien, y que no tienes respeto á persona; antes enseñas el camino de Dios con verdad.

²¹Þeir spurðu hann: ,,Meistari, vér vitum, að þú talar og kennir rétt og gjörir þér engan mannamun, heldur kennir Guðs veg í sannleika.

²²¿Nos es lícito dar tributo á César, ó no?

²²Leyfist oss að gjalda keisaranum skatt eða ekki?``

²³Mas él, entendiendo la astucia de ellos, les dijo: ¿Por qué me tentáis?

²³En hann merkti flærð þeirra og sagði við þá:

²⁴Mostradme la moneda. ¿De quién tiene la imagen y la inscripción? Y respondiendo dijeron: De César.

²⁴,,Sýnið mér denar. Hvers mynd og yfirskrift er á honum?`` Þeir sögðu: ,,Keisarans.``

²⁵Entonces les dijo: Pues dad á César lo que es de César; y lo que es de Dios, á Dios.

²⁵En hann sagði við þá: ,,Gjaldið þá keisaranum það sem keisarans er og Guði það sem Guðs er.``

²⁶Y no pudieron reprender sus palabras delante del pueblo: antes maravillados de su respuesta, callaron.

²⁶Og þeir gátu ekki haft neitt á orðum hans í viðurvist lýðsins, en undruðust svar hans og þögðu.

²⁷Y llegándose unos de los Saduceos, los cuales niegan haber resurrección, le preguntaron,

²⁷Þá komu nokkrir saddúkear, en þeir neita því, að upprisa sé til, og sögðu við hann:

²⁸Diciendo: Maestro, Moisés nos escribió: Si el hermano de alguno muriere teniendo mujer, y muriere sin hijos, que su hermano tome la mujer, y levante simiente á su hermano.

²⁸,,Meistari, Móse segir oss í ritningunum, að deyi maður kvæntur, en barnlaus, skuli bróðir hans ganga að eiga ekkjuna og vekja honum niðja.

²⁹Fueron, pues, siete hermanos: y el primero tomó mujer, y murió sin hijos.

²⁹Nú voru sjö bræður. Sá fyrsti tók sér konu og dó barnlaus.

³⁰Y la tomó el segundo, el cual también murió sin hijos.

³⁰Gekk þá annar bróðirinn

³¹Y la tomó el tercero: asimismo también todos siete: y muerieron sin dejar prole.

³¹og síðan hinn þriðji að eiga hana og eins allir sjö, og létu þeir engin börn eftir sig, er þeir dóu.

³²Y á la postre de todos murió también la mujer.

³²Síðast dó og konan.

³³En la resurrección, pues, ¿mujer de cuál de ellos será? porque los siete la tuvieron por mujer.

³³Kona hvers þeirra verður hún í upprisunni? Allir sjö höfðu þeir átt hana.``

³⁴Entonces respondiendo Jesús, les dijo: Los hijos de este siglo se casan, y son dados en casamiento:

³⁴Jesús svaraði þeim: ,,Börn þessarar aldar kvænast og giftast,

³⁵Mas los que fueren tenidos por dignos de aquel siglo y de la resurrección de los muertos, ni se casan, ni son dados en casamiento:

³⁵en þeir sem verðir þykja að fá hlutdeild í komandi veröld og upprisunni frá dauðum, kvænast hvorki né giftast.

³⁶Porque no pueden ya más morir: porque son iguales á los ángeles, y son hijos de Dios, cuando son hijos de la resurrección.

³⁶Þeir geta ekki heldur dáið framar, þeir eru englum jafnir og börn Guðs, enda börn upprisunnar.

³⁷Y que los muertos hayan de resucitar, aun Moisés lo enseñó en el pasaje de la zarza, cuando llama al Señor: Dios de Abraham, y Dios de Isaac, y Dios de Jacob.

³⁷En að dauðir rísi upp, það hefur jafnvel Móse sýnt í sögunni um þyrnirunninn, er hann kallar ,Drottin Guð Abrahams, Guð Ísaks og Guð Jakobs.`

³⁸Porque Dios no es Dios de muertos, mas de vivos: porque todos viven á él.

³⁸Ekki er hann Guð dauðra, heldur lifenda, því að honum lifa allir.``

³⁹Y respondiéndole unos de los escribas, dijeron: Maestro, bien has dicho.

³⁹Þá sögðu nokkrir fræðimannanna: ,,Vel mælt, meistari.``

⁴⁰Y no osaron más preguntarle algo.

⁴⁰En þeir þorðu ekki framar að spyrja hann neins.

⁴¹Y él les dijo: ¿Cómo dicen que el Cristo es hijo de David?

⁴¹Hann sagði við þá: ,,Hvernig geta menn sagt, að Kristur sé sonur Davíðs?

⁴²Y el mismo David dice en el libro de los Salmos: Dijo el Señor á mi Señor: Siéntate á mi diestra,

⁴²Davíð segir sjálfur í sálmunum: Drottinn sagði við minn drottin: Set þig mér til hægri handar,

⁴³Entre tanto que pongo tus enemigos por estrado de tus pies.

⁴³þangað til ég gjöri óvini þína að fótskör þinni.

⁴⁴Así que David le llama Señor: ¿cómo pues es su hijo?

⁴⁴Davíð kallar hann drottin, hvernig getur hann þá verið sonur hans?``

⁴⁵Y oyéndole todo el pueblo, dijo á sus discípulos:

⁴⁵Í áheyrn alls lýðsins sagði hann við lærisveina sína:

⁴⁶Guardaos de los escribas, que quieren andar con ropas largas, y aman las salutaciones en las plazas, y las primeras sillas en las sinagogas, y los primeros asientos en las cenas;

⁴⁶,,Varist fræðimennina, sem fýsir að ganga í síðskikkjum og er ljúft að láta heilsa sér á torgum, vilja skipa æðsta bekk í samkundum og hefðarsæti í veislum.Þeir eta upp heimili ekkna og flytja langar bænir að yfirskini. Þeir munu fá því þyngri dóm.``

⁴⁷Que devoran las casas de las viudas, poniendo por pretexto la larga oración: éstos recibirán mayor condenación.

⁴⁷Þeir eta upp heimili ekkna og flytja langar bænir að yfirskini. Þeir munu fá því þyngri dóm.``