¹HICE pacto con mis ojos: ¿Cómo pues había yo de pensar en virgen?

¹Zavezo sem sklenil s svojimi očmi, in kako bi se bil smel ozirati po devici?

²Porque ¿qué galardón me daría de arriba Dios, Y qué heredad el Omnipotente de las alturas?

²A kaj mi je delež Božji odzgoraj in dediščina Vsemogočnega iz visokosti?

³¿No hay quebrantamiento para el impío, Y extrañamiento para los que obran iniquidad?

³Ni li poguba nepravičniku in nesreča njim, ki delajo krivico?

⁴¿No ve él mis caminos, Y cuenta todos mis pasos?

⁴Ne vidi li On potov mojih in ne šteje li vseh korakov mojih?

⁵Si anduve con mentira, Y si mi pie se apresuró á engaño,

⁵Ako sem se pečal z ničemurnostjo in je noga moja hitela v prevaro

⁶Péseme Dios en balanzas de justicia, Y conocerá mi integridad.

⁶(naj me pretehta na tehtnici pravičnosti, in spozna Bog brezmadežnost mojo!),

⁷Si mis pasos se apartaron del camino, Y si mi corazón se fué tras mis ojos, Y si algo se apegó á mis manos,

⁷ako je krenil korak moj s prave poti in mi je srce hodilo za očmi mojimi in se je madež prijel mojih rok:

⁸Siembre yo, y otro coma, Y mis verduras sean arrancadas.

⁸sejem naj, a drug uživaj, in kar sem zasadil, naj se s korenino izdere!

⁹Si fué mi corazón engañado acerca de mujer, Y si estuve acechando á la puerta de mi prójimo:

⁹Ako mi je znorelo srce za katero ženo in sem prežal pri vratih bližnjega svojega:

¹⁰Muela para otro mi mujer, Y sobre ella otros se encorven.

¹⁰naj žena moja melje drugemu in drugi naj se nadnjo sklanjajo!

¹¹Porque es maldad é iniquidad, Que han de castigar los jueces.

¹¹Kajti to je ostudnost, to je pregreha, ki jo morajo kaznovati sodniki.

¹²Porque es fuego que devoraría hasta el sepulcro, Y desarraigaría toda mi hacienda.

¹²Kajti to je ogenj, ki požira do pogubljenja in ki bi s korenom izdrl vse, kar sem pridelal.

¹³Si hubiera tenido en poco el derecho de mi siervo y de mi sierva, Cuando ellos pleitearan conmigo,

¹³Ako nisem spoštoval pravice hlapca svojega in dekle svoje, ko sta se prepirala z menoj:

¹⁴¿Qué haría yo cuando Dios se levantase? Y cuando él visitara, ¿qué le respondería yo?

¹⁴kaj si počnem, če vstane Bog mogočni, in ko bo preiskoval, kaj mu odgovorim?

¹⁵El que en el vientre me hizo á mí, ¿no lo hizo á él? ¿Y no nos dispuso uno mismo en la matriz?

¹⁵Ni li tudi njega Stvarnik moj naredil v materinem telesu, in ni li eden naju pripravil v materini otrobi?

¹⁶Si estorbé el contento de los pobres, E hice desfallecer los ojos de la viuda;

¹⁶Ako sem ubožcem odrekel, kar so želeli, in povzročil, da so vdovine oči medlele,

¹⁷Y si comí mi bocado solo, Y no comió de él el huerfano;

¹⁷ali če sem jedel grižljaj svoj sam in ni tudi jedla od njega sirota

¹⁸(Porque desde mi mocedad creció conmigo como con padre, Y desde el vientre de mi madre fuí guía de la viuda;)

¹⁸(pač od mladosti moje je rasla pri meni kakor pri očetu in od materinega telesa sem bil vdovi vodnik);

¹⁹Si he visto que pereciera alguno sin vestido, Y al menesteroso sin cobertura;

¹⁹ako sem koga videl blizu pogina, ker ni imel oblačila, in potrebnega brez odeje,

²⁰Si no me bendijeron sus lomos, Y del vellón de mis ovejas se calentaron;

²⁰in če me ni blagoslavljalo ledje njegovo in če se z volno mojih ovac ni ogreval,

²¹Si alcé contra el huérfano mi mano, Aunque viese que me ayudarían en la puerta;

²¹ako sem vihtel roko proti siroti, ker sem videl, da mi je pomoč med vrati:

²²Mi espalda se caiga de mi hombro, Y mi brazo sea quebrado de mi canilla.

²²odpadi mi pleče od lopatice svoje in rama moja se odlomi od njene cevi!

²³Porque temí el castigo de Dios, Contra cuya alteza yo no tendría poder.

²³Zakaj pogubljenje od Boga mogočnega mi je bilo v strah in vpričo Njegove vzvišenosti nisem mogel ničesar.

²⁴Si puse en oro mi esperanza, Y dije al oro: Mi confianza eres tú;

²⁴Ako sem postavil zlato za nado svojo in čistemu zlatu rekel: Upanje moje!

²⁵Si me alegré de que mi hacienda se multiplicase, Y de que mi mano hallase mucho;

²⁵ako sem se veselil, da mi je bilo imetja veliko ter da je moja roka mnogo pridobila;

²⁶Si he mirado al sol cuando resplandecía, Y á la luna cuando iba hermosa,

²⁶ako sem gledal solnce, kako je sijalo, in v diki plavajoči mesec,

²⁷Y mi corazón se engañó en secreto, Y mi boca besó mi mano:

²⁷in srce mi je bilo skrivaj omamljeno, da sem njima v čast poljubljal roko svojo:

²⁸Esto también fuera maldad juzgada; Porque habría negado al Dios soberano.

²⁸tudi to bi bila pregreha, kazni vredna pred sodniki, ker bi bil zatajil Boga mogočnega, ki je gori!

²⁹Si me alegré en el quebrantamiento del que me aborrecía, Y me regocijé cuando le halló el mal;

²⁹Ako sem se veselil nesreče sovražilca svojega in se vzradoval, ko ga je zadelo zlo

³⁰(Que ni aun entregué al pecado mi paladar, Pidiendo maldición para su alma;)

³⁰(a nikoli nisem dopustil grlu svojemu grešiti, da bi bil s kletvijo zahteval smrt njegovo!),

³¹Cuando mis domésticos decían: ­Quién nos diese de su carne! nunca nos hartaríamos.

³¹ako niso rekali šatora mojega ljudje: Kdo bi se ne bil nasitil mesa njegove živine?

³²El extranjero no tenía fuera la noche; Mis puertas abría al caminante.

³²na ulicah ni bilo treba prenočevati tujcu, duri svoje sem odprl popotniku –

³³Si encubrí, como los hombres mis prevaricaciones, Escondiendo en mi seno mi iniquidad;

³³ako sem, kakor Adam, prikrival prestopke svoje, skrivaje v nedrijih krivdo svojo,

³⁴Porque quebrantaba á la gran multitud, Y el menosprecio de las familias me atemorizó, Y callé, y no salí de mi puerta:

³⁴ker sem se bal velike množice in me je strašilo zaničevanje rodovin, tako da sem molčal in nisem stopil ven iz duri...

³⁵Quién me diera quien me oyese! He aquí mi impresión es que el Omnipotente testificaría por mí, Aunque mi adversario me hiciera el proceso.

³⁵O da bi imel koga, ki bi me poslušal! (tu je moj podpis, Vsemogočni naj mi odgovori!) in da bi imel tožbenico, ki jo je pisal nasprotnik moj!

³⁶Ciertamente yo lo llevaría sobre mi hombro, Y me lo ataría en lugar de corona.

³⁶Res, na rami svoji bi jo nosil in si jo navezal kakor venec!

³⁷Yo le contaría el número de mis pasos, Y como príncipe me llegaría á él.

³⁷Korakov svojih število bi mu naznanil, pristopil bi k njemu kakor knez.

³⁸Si mi tierra clama contra mí, Y lloran todos sus surcos;

³⁸Ako vpije nad menoj njiva moja in brazde njene vse vkup jokajo;

³⁹Si comí su sustancia sin dinero, O afligí el alma de sus dueños;

³⁹ako sem užival njen pridelek, ne da bi bil plačal, in sem provzročil, da je njen posestnik izdahnil:tedaj mi rasti osatje namesto pšenice in namesto ječmena grd plevel! Konec je besedam Jobovim.

⁴⁰En lugar de trigo me nazcan abrojos, Y espinas en lugar de cebada.

⁴⁰tedaj mi rasti osatje namesto pšenice in namesto ječmena grd plevel! Konec je besedam Jobovim.