¹Y RESPONDIO Job y dijo:

¹In Job odgovori in reče:

²Oh si pesasen al justo mi queja y mi tormento, Y se alzasen igualmente en balanza!

²O da bi se stehtala nevolja moja in da bi na tehtnico položili nesrečo mojo vso!

³Porque pesaría aquél más que la arena del mar: Y por tanto mis palabras son cortadas.

³Kajti sedaj je težja nego morski pesek. Zato so bile nepremišljene besede moje.

⁴Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, Cuyo veneno bebe mi espíritu; Y terrores de Dios me combaten.

⁴Zakaj pšice Vsemogočnega tiče v meni, katerih strup mora piti duh moj, Božje strahote so postavljene v boj zoper mene.

⁵¿Acaso gime el asno montés junto á la hierba? ¿Muge el buey junto á su pasto?

⁵Ali divji osel riga, kadar ima dosti trave, ali muka vol pri svoji krmi?

⁶¿Comeráse lo desabrido sin sal? ¿O habrá gusto en la clara del huevo?

⁶Ali se more jesti neslastno in neslano? ali je okus v jajčjem beljaku?

⁷Las cosas que mi alma no quería tocar, Por los dolores son mi comida.

⁷Česar se ni hotelo moji duši dotekniti, to mi je kakor gnusna jed sedaj.

⁸Quién me diera que viniese mi petición, Y que Dios me otorgase lo que espero;

⁸O da bi se zgodila prošnja moja, in da bi mi dal Bog, česar želim:

⁹Y que pluguiera á Dios quebrantarme; Que soltara su mano, y me deshiciera!

⁹da me Bog izvoli streti, da oprosti roko svojo in me odreže!

¹⁰Y sería aún mi consuelo, Si me asaltase con dolor sin dar más tregua, Que yo no he escondido las palabras del Santo.

¹⁰Tako bi mi še ostala tolažba, in radoval bi se v bolečini, ki mi ne prizanaša, da nisem zatajil besede Svetega.

¹¹¿Cuál es mi fortaleza para esperar aún? ¿Y cuál mi fin para dilatar mi vida?

¹¹Kaj je moja moč, da naj stanovitno čakam, in kaj konec moj, da naj ostanem potrpežljiv?

¹²¿Es mi fortaleza la de las piedras? ¿O mi carne, es de acero?

¹²Trdna li kot kamen je moja moč in meso moje je li iz brona?

¹³¿No me ayudo cuanto puedo, Y el poder me falta del todo?

¹³Ni li pač tako, da nimam pomoči v sebi nobene, in vsaka pospešitev rešenja je daleč od mene?

¹⁴El atribulado es consolado de su compañero: Mas hase abandonado el temor del Omnipotente.

¹⁴Prijatelj mora kazati usmiljenje obupujočemu, sicer se odreče strahu Vsegamogočnega.

¹⁵Mis hermanos han mentido cual arroyo: Pasáronse como corrientes impetuosas,

¹⁵Bratje moji so varali kakor hudournik, kakor struga hudournikov, ki se gubé,

¹⁶Que están escondidas por la helada, Y encubiertas con nieve;

¹⁶ki se kalé od ledu, v katere se zateka sneg.

¹⁷Que al tiempo del calor son deshechas, Y en calentándose, desaparecen de su lugar;

¹⁷Ob času, ko solnce vanje pripeka, presihajo, in ko je vroče, izginejo s svojega kraja.

¹⁸Apártanse de la senda de su rumbo, Van menguando y piérdense.

¹⁸Vijejo se semtertja poti njih toka, gredo v puščavo in se razgube.

¹⁹Miraron los caminantes de Temán, Los caminantes de Saba esperaron en ellas:

¹⁹Gledale so tja karavane iz Teme, potne družbe iz Sabe so upale vanje:

²⁰Mas fueron avergonzados por su esperanza; Porque vinieron hasta ellas, y halláronse confusos.

²⁰osramočene so bile, ker so se zanašale nanje, prišle so do tja, in rdečica jih je oblila.

²¹Ahora ciertamente como ellas sois vosotros: Que habéis visto el tormento, y teméis.

²¹Res, tako ste mi postali v nič; strahoto ste zazrli in se preplašili.

²²¿Os he dicho yo: Traedme, Y pagad por mí de vuestra hacienda;

²²Ali sem morda rekel: Dajte mi, ali: Žrtvujte zame darilo od svojega blaga,

²³Y libradme de la mano del opresor, Y redimidme del poder de los violentos?

²³ali: Oprostite me iz pesti zatiralčeve, ali: Odkupite me iz roke silovitnikove?

²⁴Enseñadme, y yo callaré: Y hacedme entender en qué he errado.

²⁴Poučite me, in molčal bom, in v čem sem se motil, razodenite mi!

²⁵Cuán fuertes son las palabras de rectitud! Mas ¿qué reprende el que reprende de vosotros?

²⁵Kako krepke so poštene besede! A kaj dokazuje karanje vaše?

²⁶¿Pensáis censurar palabras, Y los discursos de un desesperado, que son como el viento?

²⁶Mislite li grajati besede moje? Saj v veter gredo govori obupujočega!

²⁷También os arrojáis sobre el huérfano, Y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.

²⁷Še za siroto bi vi vrgli kocko in prodali prijatelja svojega!

²⁸Ahora pues, si queréis, mirad en mí, Y ved si miento delante de vosotros.

²⁸In sedaj se blagovolite ozreti vmé, kajti v lice vam vendar ne bom lagal.

²⁹Tornad ahora, y no haya iniquidad; Volved aún á considerar mi justicia en esto.

²⁹Povrnite se, ne zgodi naj se krivica, da, povrnite se, pravda moja je pravična!Je li nepravičnost na jeziku mojem? ali ne more okus moj razpoznati, kaj je pogubljivo?

³⁰¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿No puede mi paladar discernir las cosas depravadas?

³⁰Je li nepravičnost na jeziku mojem? ali ne more okus moj razpoznati, kaj je pogubljivo?