¹Y RESPONDIO Eliphaz Temanita, y dijo:

¹Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

²¿Si proferirá el sabio vana sabiduría, Y henchirá su vientre de viento solano?

²"Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?

³¿Disputará con palabras inútiles, Y con razones sin provecho?

³Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?

⁴Tú también disipas el temor, Y menoscabas la oración delante de Dios.

⁴Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.

⁵Porque tu boca declaró tu iniquidad, Pues has escogido el hablar de los astutos.

⁵Sepse prapësia jote t'i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.

⁶Tu boca te condenará, y no yo; Y tus labios testificarán contra ti.

⁶Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.

⁷¿Naciste tú primero que Adam? ¿O fuiste formado antes que los collados?

⁷A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?

⁸¿Oíste tú el secreto de Dios, Que detienes en ti solo la sabiduría?

⁸A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?

⁹¿Qué sabes tú que no sepamos? ¿Qué entiendes que no se halle en nosotros?

⁹Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?

¹⁰Entre nosotros también hay cano, también hay viejo Mucho mayor en días que tu padre.

¹⁰Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.

¹¹¿En tan poco tienes las consolaciones de Dios? ¿Tienes acaso alguna cosa oculta cerca de ti?

¹¹Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?

¹²¿Por qué te enajena tu corazón, Y por qué guiñan tus ojos,

¹²Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,

¹³Pues haces frente á Dios con tu espíritu, Y sacas tales palabras de tu boca?

¹³duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?".

¹⁴¿Qué cosa es el hombre para que sea limpio, Y que se justifique el nacido de mujer?

¹⁴"Ç'është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?

¹⁵He aquí que en sus santos no confía, Y ni los cielos son limpios delante de sus ojos:

¹⁵Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;

¹⁶¿Cuánto menos el hombre abominable y vil, Que bebe la iniquidad como agua?

¹⁶aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

¹⁷Escúchame; yo te mostraré Y te contaré lo que he visto:

¹⁷Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,

¹⁸(Lo que los sabios nos contaron De sus padres, y no lo encubrieron;

¹⁸atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,

¹⁹A los cuales solos fué dada la tierra, Y no pasó extraño por medio de ellos:)

¹⁹të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.

²⁰Todos los días del impío, él es atormentado de dolor, Y el número de años es escondido al violento.

²⁰I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.

²¹Estruendos espantosos hay en sus oídos; En la paz le vendrá quien lo asuele.

²¹Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.

²²El no creerá que ha de volver de las tinieblas, Y está mirando al cuchillo.

²²Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.

²³Desasosegado á comer siempre, Sabe que le está aparejado día de tinieblas.

²³Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.

²⁴Tribulación y angustia le asombrarán, Y esforzaránse contra él como un rey apercibido para la batalla.

²⁴Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,

²⁵Por cuanto él extendió su mano contra Dios, Y se esforzó contra el Todopoderoso,

²⁵sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,

²⁶El le acometerá en la cerviz, En lo grueso de las hombreras de sus escudos:

²⁶duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.

²⁷Porque cubrió su rostro con su gordura, E hizo pliegues sobre los ijares;

²⁷Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;

²⁸Y habitó las ciudades asoladas, Las casas inhabitadas, Que estaban puestas en montones.

²⁸ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.

²⁹No enriquecerá, ni será firme su potencia, Ni extenderá por la tierra su hermosura.

²⁹Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.

³⁰No se escapará de las tinieblas: La llama secará sus ramos, Y con el aliento de su boca perecerá.

³⁰Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.

³¹No confíe el iluso en la vanidad; Porque ella será su recompensa.

³¹Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.

³²El será cortado antes de su tiempo, Y sus renuevos no reverdecerán.

³²Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.

³³El perderá su agraz como la vid, Y derramará su flor como la oliva.

³³Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.

³⁴Porque la sociedad de los hipócritas será asolada, Y fuego consumirá las tiendas de soborno.

³⁴Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.

³⁵Concibieron dolor, y parieron iniquidad; Y las entradas de ellos meditan engaño.

³⁵Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.