1Y RESPONDIO Job, y dijo:
1Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
2Muchas veces he oído cosas como estas: Consoladores molestos sois todos vosotros.
2"Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!
3¿Tendrán fin las palabras ventosas? O ¿qué te animará á responder?
3Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?
4También yo hablaría como vosotros. Ojalá vuestra alma estuviera en lugar de la mía, Que yo os tendría compañía en las palabras, Y sobre vosotros movería mi cabeza.
4Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.
5Mas yo os alentaría con mis palabras, Y la consolación de mis labios apaciguaría el dolor vuestro.
5Por do t'ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.
6Si hablo, mi dolor no cesa; Y si dejo de hablar, no se aparta de mí.
6Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?
7Empero ahora me ha fatigado: Has tú asolado toda mi compañía.
7Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;
8Tú me has arrugado; testigo es mi flacura, Que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.
8më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.
9Su furor me destrizó, y me ha sido contrario: Crujió sus dientes contra mí; Contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.
9Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.
10Abrieron contra mí su boca; Hirieron mis mejillas con afrenta; Contra mí se juntaron todos.
10Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.
11Hame entregado Dios al mentiroso, Y en las manos de los impíos me hizo estremecer.
11Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.
12Próspero estaba, y desmenuzóme: Y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, Y púsome por blanco suyo.
12Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.
13Cercáronme sus flecheros, Partió mis riñones, y no perdonó: Mi hiel derramó por tierra.
13Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.
14Quebrantóme de quebranto sobre quebranto; Corrió contra mí como un gigante.
14Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.
15Yo cosí saco sobre mi piel, Y cargué mi cabeza de polvo.
15kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,
16Mi rostro está enlodado con lloro, Y mis párpados entenebrecidos:
16Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,
17A pesar de no haber iniquidad en mis manos, Y de haber sido mi oración pura.
17megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.
18Oh tierra! no cubras mi sangre, Y no haya lugar á mi clamor.
18O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.
19Mas he aquí que en los cielos está mi testigo, Y mi testimonio en las alturas.
19Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.
20Disputadores son mis amigos: Mas á Dios destilarán mis ojos.
20Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.
21Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, Como con su prójimo!
21Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.
22Mas los años contados vendrán, Y yo iré el camino por donde no volveré.
22Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.