¹MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, Y me está aparejado el sepulcro.

¹"Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.

²No hay conmigo sino escarnecedores, En cuya acrimonia se detienen mis ojos.

²A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.

³Pon ahora, dame fianza para litigar contigo: ¿Quién tocará ahora mi mano?

³Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?

⁴Porque á éstos has tú escondido su corazón de inteligencia: Por tanto, no los ensalzarás.

⁴Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t'i bësh të triumfojnë.

⁵El que denuncia lisonjas á sus prójimos, Los ojos de sus hijos desfallezcan.

⁵Kush i tradhton miqtë deri sa t'i grabisë, ka për t'i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.

⁶El me ha puesto por parábola de pueblos, Y delante de ellos he sido como tamboril.

⁶Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.

⁷Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, Y mis pensamientos todos son como sombra.

⁷Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.

⁸Los rectos se maravillarán de esto, Y el inocente se levantará contra el hipócrita.

⁸Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.

⁹No obstante, proseguirá el justo su camino, Y el limpio de manos aumentará la fuerza.

⁹Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.

¹⁰Mas volved todos vosotros, y venid ahora, Que no hallaré entre vosotros sabio.

¹⁰Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.

¹¹Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, Los designios de mi corazón.

¹¹Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.

¹²Pusieron la noche por día, Y la luz se acorta delante de las tinieblas.

¹²Ata e ndërrojnë natën në ditë, "drita është afër", thonë, për shkak të errësirës.

¹³Si yo espero, el sepulcro es mi casa: Haré mi cama en las tinieblas.

¹³Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr,

¹⁴A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; A los gusanos: Mi madre y mi hermana.

¹⁴në rast se i them vendvarrit: "Ti je ati im", dhe krimbave: "Jeni nëna ime dhe motra ime",

¹⁵¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? Y mi esperanza ¿quién la verá?

¹⁵ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?

¹⁶A los rincones de la huesa descenderán, Y juntamente descansarán en el polvo.

¹⁶A do të zbres vallë në portat e Sheolit, kur do të gjejmë bashkë prehje në pluhur?".